Helgarpósturinn - 12.11.1987, Blaðsíða 20

þeirrar skoðunar að konur eigi sér
sína sérvitund, ég hef aldrei lesið
eða heyrt nokkuð sem sannfærir
mig um það. Ég trúi þvi að það sé til
sammannleg vitund og það er vont
þegar verið er að tala um að karl-
menn geti ekki skrifað um konur og
öfugt. Ef ég heyri það að Grímur
Hermundsson hafi kvenvitund, þá
verð ég brjáluð. Rithöfundar skrifa
um það sem þeim finnst þeir hafa
eitthvað að segja um, ef karlmenn
vilja skrifa um stráka þá gera þeir
það og ef konur vilja segja eitthvað
um konur þá gera þær það."
— Þú byrjaðir ekki mjög snemma
að gefa út bækur.
„Nei, en ég hef alla tið skrifað,
þegar ég var barn og unglingur
skrifaði ég dagbækur. Ég á þær enn-
þá og lít stundum í þær, þær eru afar
skemmtilegar, fullt af skrítnum hug-
myndum — svo eru þær líka svo
barnslega einlægar. Þannig að ég
hef alltaf skrifað án þess að það hafi
orðið markvisst fyrr en síðustu
ár.“
— Hvað með erótík?
„Þessi bók er mjög erótísk, eins
og öll ást er erótísk. í mínu tilfelli er
það ástin á persónunum. Erótík er
ekki fólgin í samlífslýsingum, hún er
fólgin í ást sem getur verið á hverju
sem er. Það er ógurlega þröngt að
skilgreina erótík sem það að ein-
hver káfi á buxnastreng og að vera
að deila á höfunda fyrir eitthvað
sem ekki er í bókunum þeirra, það
er aldeilis fáránlegt. Kannski er það
erótískt í sjálfu sér að skrifa."
ÁSTIN OG TRÚIN
— Þú talar um ástina á persónun-
um, hvernig tilfinning er ástin?
„Ástin er fyrst og fremst góð
finnst mér, hún er hlý og góð.“
— En getur hverfst í andhverfu
sína....
„Já, hún getur líka verið eyðandi.
Eins og allt hefur hún tvær hliðar,
alveg eins og maðurinn, hann er
bæði góður og vondur. Stundum er
hann kvikindi, stundum er hann
góður, þetta er eðli tilverunnar."
— Ert þú stundum kvikindi?
„Já, ég er það, eins og aðrir
rnenn."
— Hvernig ertu þá? Langar þig til
að skjóta einhvern eða....
„Nei, ég finn nú ekki fyrir miklu
hatri, hef aldrei gert það. Þetta brýst
út í reiði, ég verð reið og öskra og
æpi.“
— Þú segist oft vera spurð að því
hvort þú sért trúuð?
„Já, kannski er það vegna þess að
í bókunum mínum eru ýmis fyrir-
bæri sem fólki finnst ekki vera af
þessum heimi. Þau eru það hins
vegar, það er ekkert trúarlegt eða
yfirnáttúrulegt við neitt sem ég hef
verið að skrifa. Allt sem ég er að
gera er að vitna til íslenskrar hefðar,
þar sem það þótti eðlilegt að fleira
væri á sveimi en allir festu auga á.“
— Þú trúir þá ekki í hefðbundnum
skilningi?
„Ja, ég trúi að það sé til eitthvað
meira en manneskjan, eitthvað full-
komnara, en hversu mikil völd það
hefur það veit ég ekki. En ég leggst
ekki á bæn og bið til guðs kirkjunn-
ar, ég er ekki trúuð í þeim skilningi."
— Úr trúmálum í stjórnmál. Þú ert
í Alþýðubandalaginu og átt að vera
á landsfundi núna, af hverju ertu
það ekki?
„Mér fannst ég ekki eiga neitt er-
indi þangað, ég hef ekki unnið neitt
fyrir flokkinn. Þó ég væri kosin á
fundinn fannst mér fullt af fólki hafa
þangað miklu meira að gera heldur
en ég.“
— Þú varst samt á lista fyrir síð-
ustu kosningar.
„Já, ég var sögð svona skrautfjöð-
ur og fólk fann sig knúið til að segja
mér það, það er þá bara allt í lagi ef
það vill hafa það svoleiðis. Ég er til-
finningasósíalisti, var alin þannig
upp og líklega verð ég alltaf svoleið-
is. Ég hef aldrei getað skilið af
hverju allir eru ekki sósíalistar, það
undrar mig ekki að menn séu ann-
að, en ég hef samt aldrei getað skilið
það.“
AÐ VERÐA ANNAR
— Ertu brothætt manneskja?
„Ég hugsa það. Ætli ég viðurkenni
það ekki. Já, ætli ég sé ekki bara
ósköp viðkvæm, ef ég væri það ekki
væri ég ekki að óttast að brotna fyr-
ir framan fólk. En mér finnst líka að
ef maður er brothættur, eða hvað á
að kalla það, þá verði maður bara að
lifa við það og virða það en ekki
ganga á það endalaust og pína sig til
að sýnast öðruvísi. Maður er alltaf
að leika — og kannski verður maður
að gera það — en svo getur maður
bara ekki leikið á sumar tilfinningar
sínar og það er allt í lagi. Lengi hélt
ég að það væri ekki í lagi og þóttist
vera minni manneskja fyrir vikið og
kannski er ég það. En það er þá bara
allt í lagi líka. Stundum hugsa ég til
þess hvað það gæti verið gott að
vera annar en maður er, þó ekki
væri nema í einn einasta dag. Þá
gæti maður skoðað heiminn upp á
nýtt og fengið nýja sýn á hann. Ekki
endilega til að skoða sjálfan sig
heldur bara til að skoða heiminn á
annan hátt."
— Þegar þú verður sjötug, verð-
urðu þá virðuleg kona sem fólk
umgengst af lotningu og segir:
Þarna er hún Vigdís, hún er hluti af
bókmenntasögunni?
„Ég veit það ekki, ég hef ekki
neinn metnað í þá áttina, ég stefni
ekki að því að verða einhver hilla í
lífi fólks. Ég hugsa að ég verði
ánægð ef ég get litið til baka og sagt
með einhverri vissu að ég hafi verið
sæmilega góð manneskja, ég er
engin hetja."
— Þegar ég fer eftir að hafa setið
lengi og talað við hana, eftir að við
slökktum á segulbandinu, segir hún
að sér hafi ekki fundist þetta óþægi-
legt. Það fannst mér ekki heldur.
ALVÖRU
STURTUKLEFAR
Við höfum fengið nýja sendingu af ítölskum
sturtuklefum og hurðum í ýmsum stærðum og
gerðum. Hert öryggisghler í hvítlökkuðum ál-
ramma.
Hringbraut 120
sími 28600
Stórhöfða
sími 671100
ShatuiH>
GULLNA LINAN
I r.HM'i' islcnsK shnrnpo
/í^í’O <i íonni'iln, scm tV*l<J<
. voiólaun í stiinke|)pni
l.eruslu sérlr.eóinga
i Veslur I vt'f)|)u.
I innií’ djupiM’iing sem
,.i. Lerir hari ov’ h.irsverói
LolLigen oj’ vílnmín.
SJÖFN 0
DAGBÓKIN
HENNAR
DÚLLU
Kæra dagbók.
Það er ferlega fúlt að vera kominn
til íslands aftur, eftir fjörið með
mömmu í New York. Nú er það bara
skólinn og gamla grámyglan, mað-
ur.
Ég var nú eiginlega búin að fá nóg
af kjaftæði um pólitík fyrir alla æv-
ina þarna úti, en daginn sem við
komum voru kommarnir að kjósa
sér formann og mamma datt sko
beint inn i það. Hún fór ekki einu
sinni að sofa, þó það væri að byrja
nótt í hausnum á okkur. (Ferlega er
asnalegt að fljúga af sér nóttina og
mæta hérna á Islandi alveg eins og
draugur, þegar allir eru að vakna...)
Það varð alveg gasalegt ástand á
heimilinu, vegna þess að mamma
hélt með konunni en pabbi með
kallinum og þau voru að þamba fri-
hafnarbjórinn á meðan beðið var
eftir úrsíitunum. Glætan! Þau héldu
vöku fyrir mér með þessu, enda er
aldrei tekið neitt tillit til manns
hérna.
Mamma sagði að það væru tima-
mót ef kona yrði formaður í flokki,
en pabbi spurði þá af hverju Kvennó
(mamma brjálast þegar hann notar
þetta orð) hefði ekki drifið í því að
kjósa svo sem einn eða tvo. Það
finnst mömmu náttúrulega ekki það
sama, því hjá þeim eru allir jafnir...
eða jafnar. Pabbi hrósaði þessum
Ólafi alveg rosalega, mest til að
stríða mömmu, og sagði að hann
væri eitthvað „á heimsmælikvarða".
En mamma hélt því fram að hann
hefði notað „brútal" aðferðir til að
komast til valda. Hún hefði ekki átt
að segja það, því hún fékk bara einu
sinni enn gamla fyrirlesturinn um
að konur föttuðu ekki út á hvað póli-
tík gengur. Pabbi er nefnilega sann-
færður um að fólk komist ekkert
áfram í stjórnmálum nema nota alls
konar trikk og að mamma og hinar
konurnar séu svo ógeðslega barna-
legar að það verði endalaust „keyrt
yfir þær“. Ég held að hann meini, að
þær komist aldrei í þessa stóla, sem
allt snýst um.
Pabbi var búinn með alltof marga
bjóra og fór líka að gagnrýna lands-
fundinn hjá Kvennalistanum, sem
fer að byrja. Hann gerði meiriháttar
grín að einhverri „yfirskrift" fyrir
þennan fund, sem hann las um í
Mogganum. (Fyndið, því venjulega
segir hann að allt sé haugalygi í
Morgunblaðinu. En hann gleymir
því alveg, þegar það passar honum
að trúa því!) Pabbi sagði sem sagt,
að kellingarnar ætluðu aðallega að
tala um það, hvernig þær gætu
skapað sér betri stöðu... nei,
SÉRstöðu var það víst. Og það
fannst honum hryllilega vitlaust.
Hann var alltaf að spyrja mömmu af
hverju þær færu bara ekki í aðra
flokka, fyrst þær þyrftu að leita sér-
staklega að þessari sérstöðu. Ég
meina það! Eins og allir viti ekki
hvernig er farið með konur í hinum
flokkunum. Þær eru látnar búa til
kaffi og halda kökubasara, en það
nennir aldrei neinn að hlusta á þær.
Mamma segir, að þær séu bara hafð-
ar upp á punt. (Þá segir pabbi, að
hann skilji af hverju Kvennó varð til.
Þar séu einmitt allar kellingarnar,
sem ekkert punt er í! Mér finnst
þetta soldið hlægilegt hjá honum,
en ég myndi fyrr deyja en láta
mömmu sjá mig brosa að þessu.)
Bless, Dúlla.
20 HELGARPÓSTURINN