Helgarpósturinn - 12.11.1987, Blaðsíða 33

Pað veröur að vera svolítil
stígandi í lífshlaupinu
segir Hjörtur Hjartarson, adalféhirðir Ferðaskrifstofu ríkisins, sem sagt hefur upp störfum til
að geta helgað sig guðfrœðinámi.
Hjörtur Hjartarson, aðalféhirðir
Ferðaskrifstofu ríkisins, yfirgefur
öruggt ábyrgðarstarf og skemmti-
lega samstarfsmenn um næstu mán-
aðamót, til þess að helga sig guð-
fræöinámi. A skrifstofunni hans er
kort frá einum vinnufélaganum, sem
á stendur: „Age is mostly mind over
matter. If you don't mind, it doesn't
matter." (Því miður er orðaleikurinn
illþýðanlegur.)
EFTIR JÓNiNU LEÓSDÓTTUR
MYND JIM SMART
Madur er nefndur Hjörtur Hjart-
arson. Hann er adalféhirðir Ferða-
skrifstofu ríkisins. Eftir fimm ár
kemst hann á eftirlaun... eða hefði
komist. Hjörtur hefur nefnilega sagt
upp starfi sínu hjá ríkinu frá og med
nœstu mánaðamótum til þess að
geta gefið sig allan að háskólanámi.
Hann innritaðist í öldungadeild þeg-
ar hann uar fimmtugur og er nú
kominn á þriðja ár í guðfrœðideild
Háskóla íslands.
SÖNGUR OG PÓLITÍK
„Sú ákvörðun, sem ég stend
frammi fyrir í dag — að hætta í vinn-
unni og helga mig guðfræðinámi —
á sér auðvitað einhverja grundvall-
arforsendu. Það umhverfi, sem
maður elst upp í, hlýtur að hafa mót-
að mann og þar liggja ræturnar.
Ég ólst upp vestur á Isafirði og
gekk þar í KFUM og skátafélagið
sem kornungur piltur. Þetta hefur
allt sín áhrif... Afi minn, Finnbjörn
Hermannsson, og faðir minn, Jón
Hjörtur Finnbjörnsson, stunduðu
líka mikið söng undir handleiðslu
Jónasar Tómassonar og sungu oft í
kirkjum. Þegar maður elst upp í
svona andrúmslofti, söng og kirkju-
legum athöfnum, þá fylgir það
manni áfram. Hvað sjálfan mig
varðar, þá fylgdi mér t.d. að vestan
bæði áhugi á söng og stjórnmálum
og í þessu hef ég hrærst óskaplega
mikið.
Skólastjórinn minn á ísafirði var
Hannibal Valdimarsson og í mínu
ungdæmi voru í bænum miklar póli-
tískar hræringar, sem maður drakk
í sig. Það var óskaplegur hiti í mönn-
um — nánast trúarlegur. Ég get
nefnt afa minn sem dæmi, en hann
var mikill sjálfstæðismaður. Hann
fékk slag og lagðist náttúrulega í
rúmið, en þegar Ólafur Thors kom
til þess að halda fund stóð gamli
maðurinn upp úr veikindum sínum
til að hlusta á Ólaf.
ÞÓRARINN EINS OG
KLUKKA
Ég gifti mig 18 ára gamall og tókst
á við lífsbaráttuna, eins og gerist og
gengur. Konan mín heitir Unnur
Axelsdóttir og við fluttumst í Kópa-
voginn, þar sem við byggðum okkur
hús. Það leið ekki á löngu áður en
ég var farinn að taka þátt í pólitík og
ekki dofnaði áhuginn, þegar ég hóf
störf við prentverk og setningu á
Tímanum. Þar kom ég inn í hápóli-
tískt andrúmsloft, sem átti mjög vel
við mig. Það var líka afskaplega
merkilegt og þroskandi fyrir svona
kornungan mann að umgangast þá
stjórnmálamenn, sem þarna voru.
Þórarinn Þórarinsson var ritstjóri
blaðsins, þegar ég kom þarna, og
eitt af fyrstu viðfangsefnum nýliða
var einmitt að læra að lesa skriftina
hans. Hann handskrifaði allt og ég
átti eftir að setja marga leiðara og
erlend yfirlit eftir hann, þau tuttugu
ár sem ég vann á Tímanum. Það var
skemmtilegt að fylgjast með því
hvernig Þórarinn vann. Þar var allt
eins og stafur á bók! Maður gat alltaf
bókað það, að klukkuna vantaði
fimm mínútur í tólf þegar hann kom
með leiðarann. Og á slaginu hálf-
fjögur kom hann til að lesa yfir bæði
leiðarann og útlendu fréttirnar.
Svona gekk þetta öll þessi ár, sem ég
var þarna.
HREIFST AF PERSÓNUM
FREMUR EN FLOKKUM
Þegar ég vann á Tímanum fór ég
að taka þátt í pólitísku starfi í Kópa-
voginum — stofnaði þar m.a. félag
ungra framsóknarmanna og tók
virkan þátt í uppbyggingu flokksins
í bænum, þegar Jón Skaftason var
að hefja sinn þingmennskuferil. Ég
hygg nú að Framsóknarflokkurinn
hafi orðið fyrir valinu vegna áhrifa
þeirra, sem ég varð fyrir á Tíman-
um. En ég er afskaplega öfgalaus
maður til hægri eða vinstri, svo
flokkurinn átti vel við mig.
Hins vegar hefur það alltaf háð
minni pólitísku baráttu — kannski
vegna þess hve við búum í litlu þjóð-
félagi — að mér hætti til að taka af-
stöðu með ákveðnum persónum, ef
mér fannst þær skara fram úr. Þegar
Finnbogi Rútur Valdimarsson var
t.d. upp á sitt besta var ég eindreg-
inn stuðningsmaður hans í bæjar-
málum í Kópavogi. Ég hef alltaf átt
erfitt með að staðsetja mig fyrir fullt
og fast. Þetta áttu félagar mínir oft
erfitt með að skilja, því það var
númer eitt að fylgja flokknum gegn-
um þykkt og þunnt.
Jafnhliða pólitíkinni stundaði ég
mikið söng með Karlakórnum Fóst-
brœðrum, en á þessum tíma var lífið
með þessu hefðbundna formi að
maðurinn vann úti en konan heima.
Við eignuðumst fjögur börn, svo
Unnur hafði nóg að gera við að
stjórna heimilinu. Hún ól börnin
afgjörlega upp!
HALDA SIG GETA
STJÖRNAÐ ÖLLUM
HEIMINUM
Þegar ég hafði verið í tvo áratugi
á Tímanum fór mig að langa að
breyta til í lífinu og mér bauðst starf
sem framkvæmdastjóri blaðaútgáfu
Samtaka frjálslyndra og vinstri-
manna. Ég var nú ekki félagi í sam-
tökunum, en fannst stefnan sam-
rýmast vel mínum þankagangi, þvi
mér hafði t.d. alltaf fundist Alþýðu-
flokkurinn og Framsóknarflokkur-
inn eiga að vera einn flokkur. Út frá
þeirri forsendu tók ég starfið og þar
með sogaðist ég töluvert inn í hring-
iðuna í stjórnmálunum. Það fylgdi
því vissulega nokkurt óöryggi að
fara frá Tímanum eftir tuttugu ár, en
HELGARPÓSTURINN 33