Morgunblaðið - 02.10.1986, Blaðsíða 54

9861 flaaÓTflO ,S HUOAOIJTMMH ,QI(3AJaKUOHOM
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. OKTÓBER 1986
4
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ARNDfS TÓMASDÓTTIR,
Kársnesbraut 19,
Kópavogi,
andaðist í Borgarspítalanum að kvöldi 29. september.
Fyrir okkar hönd og annarra aðstandenda,
synir, tengdadœtur og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
VILBORG INGIMUNDARDÓTTIR,
áðurtil heimilis að Háagerði 37,
lést 30. september á Elliheimilinu Grund.
Fyrir hönd systkina og annarra ættingja.
Jóhanna Steindórsdóttir,
Jón f. Guðmundsson,
Lilja Guðmundsdóttir.
t
Fósturmóðir mín og móöursystir,
KARLA INGIBJÖRG HELGADÓTTIR,
Ásbergi, Skagaströnd,
er lést á Héraðshælinu Blönduósi 25. sept. verður jarösungin frá
Hólaneskirkju, Skagaströnd laugardaginn 4. sept. kl. 14.00.
Ólöf Konráðsdóttir Samúelsen,
Helga Berndsen.
t
Frændi minn,
VALGEIR HILMAR HELGASON,
lést á dvalarheimilinu Ási, Hvergagerði 29. þ.m.
Haraldur Stefánsson.
t
Útför móður okkar og tengdamóður,
ÁGÚSTU JÓNSDÓTTUR,
húsfreyju á Vatnsleysu,
fer fram frá Skálholti laugardaginn 4. október kl. 2 e.h. Jarðsett
verður frá Torfastöðum. Bílferð verður frá BSf kl. 12.15.
Ingigerður Þorsteinsdóttir,
Sigurður Þorsteinsson,
Einar Geir Þorsteinsson,
Kolbeinn Þorsteinsson,
Bragi Þorsteinsson,
Viðar Þorsteinsson,
Sigríður Þorsteinsdóttir.
Steingerður Þorsteinsdóttir,
Ólöf Brynjólfsdóttir,
Ingveldur B. Stefánsdóttir,
Erla Siguröardóttir,
Halla Bjarnadóttir,
Guðrún Gestsdóttir,
t
Móðir mín, tengdamóöir, amma og langamma,
HALLDÓRA ODDNÝ HALLBJARNARDÓTTIR,
Arnarhrauni 19,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 3. október
kl. 13.30.
Guðlaug Hansdóttir, Lárus Sigurðsson,
Oddný Lárusdóttir, Hanna B. Lárusdóttir,
Lárus Lúðviksson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BERGÞÓRA EINARSDÓTTIR,
Hofteigi 6,
(áður Kleppsvegi 44),
verður jarðsungin frá Laugarneskirkju í dag, fimmtudaginn 2.
október, kl. 13.30.
Svanbjörg Hróbjartsdóttir,
Guðlaug Hróbjartsdóttir, Eriendur Guðmundsson,
ívar Erlendsson,
Þóra Berg Jónsdóttir,
Guðrún Sandra Björgvinsdóttir
og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, sonur og tengdasonur,
ÓLAFUR GUÐMUNDSSON,
frá ísafirði,
Ásvallagötu 61,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 3. okt. kl. 10.30.
Katrfn Fjeldsted Jónsdóttir,
Arna Ólafsdóttir, Ragnhildur Ölafsdóttir,
Lára Veturliðadóttir, Guðmundur M. Ólafsson,
Lára F. Hákonardóttir.
Minning:
Svavar Scheving frá
Efri-Brunnastöðum
Fæddur 23. mars 1941
Dáinn 24. september 1986
Svavar Scheving frá Efri-
Brunnastöðum, er farinn yfir
móðuna miklu. Hann var sérstæður
persónuleiki og ég held mér sé
óhætt að segja að öllum sem kynnt-
ust honum sé hann ógleymanlegur.
Svavar var svo minnugur á andlit
og nöfn að með ólíkindum var.
Hann var hnyttinn í tilsvörum og
gat jafnvel komið mesta fylupoka
til að hlæja að uppátækjum sínum.
Svavar var hár og grannur, frár á
fæti og ætíð á hraðferð. Hann gaf
sér samt alltaf tíma til að stansa
og ræða við vini sína ef hann hitti
þá á fömum vegi. Fyrir um það bil
ári varð Svavar fyrir bíl og slasað-
ist nokkuð, við héldum vinir hans
að nú myndi Svavar ekki verða
meira á róli út um bæinn. En hann
náði sér furðu fljótt og komst á
kreik.
Honum leið áreiðanlega ekki allt-
af vel, en hann kvartaði ekki. Eg
kynntist Svavari fyrir um 11 ámm
þegar ég hóf störf í eldhúsi Kópa-
vogshælis. En þar var hann vist-
maður. Hann vakti fljótt athygli
mína með hressilegu viðmóti sínu
og saklausum hrekkjum. Hann var
það sem kallað er þroskaheftur og
þessvegna komst hann nær honum
Guði en við hin.
Við getum lært mikið af sakleysi
þeirra, hreinleik og hrekkleysi og
fundið þannig aftur bamið í okkur
sem við flest gleymum í önn dags-
ins og andstreymi lífsins.
Og það er ekki alltaf mesta visk-
an sem kemur frá okkur hinum.
Ég held að ég megi fyrir hönd okk-
ar sem unnum eldhússtörfin á
Kópavogshæli þakka Svavari og
öðrum vistmönnum Kópavogshælis
það sem þeir miðluðu okkur af
lífsvisku sinni.
Móður hans votta ég samúð og
vona og veit að nú er Svavar vinur
minn kominn til hinna víðfeðmu
óminnislanda og unir þar glaður við
sitt.
Guðlaug Pétursdóttir
Mig langar til þess að minnast
gengins vinar míns, Svavars Schev-
ing, og þakka honum samfylgdina.
Sú samfylgd var reyndar alltof
stutt, því að við kynntumst ekki
fyrr en haustið 1981 þegar ég hóf
störf á Kópavogshæli, þar sem
Svavar bjó hin síðari ár. En vinátt-
an sem myndaðist milli okkar varð
sterk og einlæg og fyrir hana er
ég þakklát. Að slíkri vináttu býr
maður alla ævi þótt höf skilji vini
eða þeir skipti um tilverustig. Svav-
ar var einn þeirra mörgu, sem
stuðluðu að því að vera mín á Kópa-
vogshælinu skildi eftir ljúfar
minningar og mikinn lærdóm. Eitt
af því, sem mér féll ákaflega vel á
þessu stóra heimili, var að heimilis-
fólk þar hefur flest varðveitt þann
eiginleika, sem við hin höfum því
miður að miklu leyti bælt niður á
fullorðinsárum, þ.e. að sýna op-
inskáar og einlægar tilfinningar,
hvort heldur þær eru gleði, sorg,
reiði, þakklæti eða ástúð. Svavar
var þar engin undantekning. Hann
var tilfinningaríkur og tjáði tilfínn-
ingar sínar óspart og oft þannig
að þeir sem ekki þekktu hann áttu
erfitt með að skilja hvað á bak við
bjó. Oftast var hann glaður og
ástúðlegur og þess varð ég aðnjót-
andi í svo ríkum mæli að ég var
oftast þiggjandi í okkar samskipt-
um.
Þegar við Svavar kynntumst
naut ég nafnsins míns, því að ég
var nafna ömmu hans. Hann átti
margar góðar minningar um þau
afa sinn og ömmu og annað frænd-
fólk „suður með sjó“ og hugur hans
leitaði einatt þangað.
Þegar ég kynntist Svavari var
afi hans látinn en amma hans bjó
háöldruð með sonum sinum og dótt-
ur, móður Svavars, Elínu Krist-
mundsdóttur, sem annaðist hana
af stakri alúð og umhyggju. Ég var
svo heppin að fá tækifæri til þess
að fara tvisvar með Svavari að
heimsækja þetta æskuheimili hans,
Fæddur 26. júní 1906
Dáinn 19. september 1986
Nýlátinn er í Reykjavík afi minn
Stefán Runólfsson frá Litla-Holti
við Skólavörðustíg.
Hann var sonur sæmdarhjónanna
Runólfs Stefánssonar og konu hans,
Þóru Jónsdóttur en mér var sagt
að þau hefðu sett svip sinn á bæinn
upp úr síðustu aldamótum.
Heimili þeirra var rómað vegna
myndarskapar og kærleika þeirra
við þá sem þurfandi voru og minna
máttu sín. Þóra Jónsdóttir þótti
mikil kona og stóð hún fyrir heim-
ili þeirra með reisn og minntust
gamlir Reykvíkingar hennar sem
góðrar konu. Elst bama þeirra var
Anna, þá komu Stefán, Jón, Þórir,
Sigurður og Stefnir. Böm Runólfs
og seinni konu hans em Trausti,
Einar og Þóra.
Runólfur varð fyrir þeirri sorg
að missa Þóm, konu sína, frá böm-
unum ungum og skömmu síðar
missti hann eignir sínar, en hann
hafði til þess tíma talist velefnaður
maður og stóð uppi slyppur og
snauður með 6 ung böm. Stefán
afi sagði mér að áfallið hefði verið
sér þungt. Við móðurmissinn missti
afí minn fótfestuna um árabil en
síðar sagði hann skilið við fyrra
lífemi og helgaði sig Kristi upp frá
því.
Ungur hóf hann sambúð með
Margréti H. Helgadóttur, ömmu
þar sem okkur var sannarlega vel
fagnað. Við nutum þessara ferða í
ríkum mæli, bæði atlæti móður
hans svo og landslagsins og sjávar-
ilmsins sem vakti bemskuminning-
ar okkar beggja. Þegar við
kvöddumst fyrir ári ráðgerðum við
að fara í ferð „suður með sjó“ þeg-
ar ég kæmi aftur frá útlöndum.
Ekki verður sú ferð farin í þessari
veröld, en gott þykir mér að vita
af svo góðum vini og leiðsögumanni
þegar ég legg upp í mína lokaferð.
Elínu, móður Svavars, öðm
venslafólki hans og vinum votta ég
samúð mína.
Lára Björnsdóttir
minni, og eignuðust þau tvær dæt-
ur, Gyðu og Bimu, og eru afkom-
endur þeirra nú 14. Þau slitu
samvistum.
Stefán afí rak lítið verkstæði í
Ingólfsstræti um 30 ára skeið og
vann ég þar með honum við fram-
leiðsluna um tíma og komst ekki
hjá því að taka eftir vinsældum
hans í samskiptum við aðra menn.
Umgengni við aðra voru honum
eðlileg og ekkert var honum sjálf-
sagðara en að miðla öðmm af
trúarreynslu sinni. Æðsta markmið
hans var að boða öllum kristna trú.
Á efri ámm fór afi minn árlega
erlendis og fómm við hjónin með
honum í 3 slíkar ferðir. Mér er sér-
staklega minnisstæðar 2 ferðir til
Búlgaríu. Ótrúlegt fannst mér
hversu auðveldlega honum tókst að
ná sambandi við fólk sem aðeins
talaði búlgörsku, en hann skildi
ekki orð í því máli og þó virtist eins
og tungumálaerfíðleikar væm eng-
ir. Alls staðar kynntist hann kristn-
um mönnum sem fögnuðu honum
sem einkabróður.
Afi minn var góður tækifæris-
ræðumaður, hafði skemmtilega
kímnigáfu og gat með frásögnum
sínum glatt hjarta hvers manns.
Stefán afi var mikið fyrir fjöl-
skyldu sína og lét okkur aflcomend-
ur sína finna hve mjög hann unni
okkur og ég veit fyrir víst að hann
bað fyrir okkur í bænum sínum á
hveijum degi.
Veraldarauð lætur afi minn ekki
eftir sig en annan auð skilur hann
eftir öðmm meiri. Blessuð sé minn-
ing hans.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin til birtingar fmmort Ijóð um
hinn látna. Lej'fílegt er að birta
ljóð eftir þekkt skáld, 1—3 erindi
og skal þá höfundar getið. Sama
gildir ef sálmur er birtur. Megin-
regla er sú, að minningargreinar
birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina
gildir sú regla, að aðeins em birt-
ar greinar um fólk sem er 70 ára
eða eldra. Hins vegar em birtar
afmælisfréttir með mynd í dagbók
um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að
handrit séu vel frá gengin, vélrit-
uð og með góðu línubili.
Stefán Runólfs-
son - Minning
Stefán Sigurðsson