Morgunblaðið - 02.10.1986, Blaðsíða 62

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. OKTÓBER 1986
MMMfí

Hverníg átti ég ab \jita. þab c& þú
vArir i óturtu þeaar eg 5turtaS\
n'iðar ?"
ást er...
... að koma heim á
hveiju kvöldi.
TM Rag. U.S. Pat. Otf.-all righta ruarvtd
C1986 Ln Angatea Hmu SyndlcaU
'TARNOW6KI 730
Þessi símreikningur er hreint
með ólíkindum. Það sagði ég
i morgun, er ég talaði við
hana Dúllu okkar í Mexíko.

HÖGNI HREKKVÍSI
„EG &A& EKKl UM Fyt.GPA(2S\ÆlMÍ
I H
Bréfritari segir það lágkúrulegan ósið að rægja fyrir alþjóð þann atvinnuveg sem nú á í erfiðleikum
með sölu á afurðum sínum og telur að sjónvarpið eigi að biðjast afsökunar.
Súpukjötið:
Sjónvarpið biðji bændur afsökunar
Páll Pálsson, Borg i Mikla-
holtshreppi.skrifar:
í fréttum sjónvarps á sunnudags-
kvöld, 29. september, var sýnt
hvemig það súpukjöt væri sem sjón-
varpsfólk leggur sér til munns. Ef
sjónvarpið ætlar að vera hlutlaus
aðili í fréttum mætti það byija á
að biðja bændur þessa lands, sem
hafa séð þjóðinni fyrir hollri og
góðri fæðu, afsökunar á þeim
áróðri, sem sýndur var í sjónvarpi
umrætt kvöld.
Matreiðslumeistari sjónvarps-
fólks hafði ánægju af að draga upp
úr pottum sínum kjöttutlur, sem
hann valdi til sýnis og lét þess get-
ið að þannig væri súpukjötið, sem
neytendur keyptu í búðum. Það er
lágkúrulegur ósiður að rægja fyrir
alþjó’ð, þann atvinnuveg sem nú á
í erfiðleikum með sölu á sinni fram-
leiðslu, þegar reynt hefur verið að
fullnægja bragðlaukum neytenda
með því að verðfella besta og holl-
asta dilkakjötið.
Yíkverji skrifar
Vífílsstaðatúnið hefur lítillega
verið í fréttum Morgun-
blaðsins að undanfömu. Tveir
hópar kylfínga beijast um túnið;
Golfklúbbur Garðabæjar og hóp-
ur, sem upprunalega mun hafa
tengst rfkisspítölunum. Túnið
umrædda er í eigu ríkisspítalanna
og síðasta orðið um afnot af tún-
inu mun vera hjá heilbrigðisráð-
herra. Holl útivera í góðum
félagsskap er talin nauðsynleg í
þjóðfélagi nútímans þar sem
hraði og streita eru einkenni á
borgarbúanum. Golf á stöðugt
vaxandi vinsældum að fagna og
af hálfu ríkisspítalanna og ráð-
herra heilbrigðismála væri golf-
völlur fyrir almenning á Vífíls-
staðatúninu í þágu málstaðarins.
xxx
Víkverji er svo lánssamur að
hafa aldrei þjáðst af þeirri
áráttu að eignast mótorhjól og
skilur ekki þá einstaklinga, sem
fá útrás við að þeysa á vélfákum
sínum um stræti og torg. Þeim
mun betur virðist þeim líða eftir
því sem þeir hafa fleiri hestöfl á
milli fótanna. Verst fínnst
Víkveija þó að átta sig á því er
hópar þessa fólks taka sig saman
um miðnætti og geysast um
íbúðahverfí. Skiptir hjólamennina
engu þó allt venjulegt fólk sé
farið að sofa, þeim mun hraðar
og með meiri hávaða og skellum
er þeyst um götur íbúðahverf-
anna.
XXX
Víkveiji vandist því í upp-
vextinum að hlusta á
sunnudagsmessuna í útvarpinu
og var sú athöfn jafn ómissandi
og lyktin af lambakjötinu, sem
steiktist í ofninum. Þessum sið
hefur Víkveiji haldið fram undir
þetta, en er nú kominn í nokkur
vandræði. Nýja útvarpsstöðin,
Bylgjan, bryddar upp á þeirri
nýjung á sunnudagsmorgnum að
útvarpa umræðuþætti um fréttir
liðinnar viku. Þetta er þægilegur
spjallþáttur þar sem víða er kom-
ið við. í fýrsta þættinum var
annar viðmælenda útvarpsstjór-
ans séra Bemharður Guðmunds-
son. Útvarpsmessan varð að víkja
þennan dag og að mestu síðasta
sunnudag. Þó heyrði Víkveiji
hluta prédikunarinnar og þar tal-
aði presturinn meðal annars um
frelsi og frí og hvemig það væri
notað.
XXX
Talsverður fyöldi fólks á eða
leigir kartöflugarða og dugir
uppskeran mörgum þeirra vetrar-
langt. Góð vinkona Víkveija er í
þessum hópi, en litlar líkur em
þó á því að hún fítni af kartöflun-
um úr garðinum. Þannig var, að
vinkonan setti niður í garð sinn
síðastliðið vor og tók öll fjölskyld-
an þátt í puðinu. Fyrir nokkm
var síðan kominn tími til að taka
upp, en vegna anna og annarra
áhugamála hafði alveg farist fyr-
ir að reyta arfa úr garðinum.
Vinkonan stormaði með sínu
skylduliði í garðinn í grennd við
Korpúlfsstaði. Undraðist hersing-
in hversu lítill arfí var í garðinum
og hve vel var sprottið. í lok
vinnudags var bakið orðið bogið,
en uppskeran áreiðanlega tíföld
og allir í sjöunda himni. Svörtu
pokunum var staflað inn í bílana
og kartöflunum komið í geymslu.
Þá kom babb í bátinn. Það kom
sumsé í ljós, að vinkonan og
hennar fólk hafði tekið upp úr
vitlausum garði. Kartöflunum
varð að skila til réttra eigenda
og ekki nóg með það.
Helgina á eftir var tekið upp
úr garðinum, sem vinkonan hafði
á leigu, eða svc hélt hún, en eitt-
hvað mun gleðin hafa verið minni
við vinnuna í það skiptið. Þó upp-
skeran væri Iflca snöggtum rýrari
úr þessum garði fannst þeim allt
gott sem endaði vel. Þetta var
bara alls ekki endirinn. í ljós kom
að um vorið höfðu þau sett niður
í vitlausan garð og áttu aðeins
lítinn hluta þeirra kartaflna, sem
upp höfðu verið teknar í síðara
skiptið.
Víkveija skilst að vinkonan og
hennar fólk ætli ekki framar að
taka kartöflugarð á leigu.