Morgunblaðið - 25.03.2000, Blaðsíða 18

18 D LAUGARDAGUR 25. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
i 62 - 220 Hafnarfirði - Sími 555 4620
Enskunám

a
er...

... ekkert mál
(á ensku „pís off keik“)
Það er ekkert mál að læra ensku í landinu
þar sem hún er töluð.
Úrval-Útsýn býður í sumar enskunámskeið
í mjög góðum málaskólum á Englandi.
Almenn enskunámskeið: Val á milli 20 eða 30 kennslu-
stunda á viku, fyrir alla aldurshópa, yngst 11 ára.
Hægt er að bæta við einkakennslu gegn aukagjaldi.
Einnig eru sérhæfð námskeið fyrir fullorðna í boði.
Bournemouth
Sumarnámskeiö fyrir 9-15 ára.
Gisting á einkaheimilum
með fuliu fæði.
2-12 vikna námskeið.
Sumarnámskeið fyrir 12-17 ára:.
Gist á heimavistarskóla með fullu
fæði. Kennsla, tómstundir og
félagsiíf. Nemendur eru sóttir
og þeim skiiað á flugvöllinn. --
2-4 vikna námskeið.
Brighton
Aðalaðsetur skólans er í
Brighton en einnig eru í boði
námskeið í London. Brighton
er sígildur sumardvalarstaður
þar sem margt er hægt að gera
sér til afþreyingar.
TilvoUH
ÚRVÍL liISVII
Lágmúla 4: sfmi 585 4000, grmnt númer: 800 6300,
Kringlan: sími 585 4070, Hafnarfirðl: sími 585 4100,
Kaflavík: sími 4211353, Akureyri: sími 462 5000,
Selfoss: s(mi 482 1666
- og hjá umboðsmönnum um land allt.
www.urvalutsyn.is
Ása og Anna Ásgeirsdætur
Fermingarmyndinni stoliö
úr sýningarkassanum
TVÍBURASYSTURNAR Ása og Anna
Ásgeirsdætur ólust upp á Hofsvalla-
götunni í vesturbæ Reykjavíkur og
eru eins og aðrir tvíbrar á þessari
opnu tilbúnar til að segja frá eftir-
minnilegum fermingardegi og dýr-
mætum minningum f kringum þann
dag. Þær segjast í samtali við blaða-
mann eiga góðar minningar frá ferm-
ingardegi sínum en þær fermdust í
Dómkirkjunni í Reykjavíkhaustið
1955. Þetta var stór dagur, segja
þær og rifja upp athöfnina sem var í
þeirra augum mjög hátíðleg stund.
Þær segja frá því að þær hafi verið í
einum af fyrstu árgöngunum sem
voru í fermingarkyrtlum. „Það þótti
mikill sparnaður á heirnilinu vegna
þess að þá þurfti ekki bæði síðan
fermingarkjól og eftir-
fermingarkjól," segja
þær.
í þá daga voru veisl-
urnar ekki eins íburð-
armiklar og nú og minn-
ast þær þess að haldið
hafi verið kaffiboð fyrir
nánustu ættingja heima
á Hofsvallagötu. Kváð-
ust þær hafa fengið ny-
tsamar gjafir, m.a. svok-
allaða greiðslusloppa úr
frotté með rósum, hvor
sínar 250 krónurnar og
bækur. „Dýrmætust var þó
fermingargjöfin frá mömmu
og pabba,“ segja þær, en
það voru falleg lítil stálúr sem lengi
voru í notkun.
Kjólarnir saumaðir
Fermingarföt systranna eru þeim
þó ekki síður minnisstæð. Bláir kjól-
ar með víðu pilsi og dökkbláar ferm-
ingarkápur sem þær notuðu allt fram
til sautján ára aldurs. „Mamma vin-
kvenna okkar saumaði kjólana og
kápurnar," segja þær en í þá daga
var meira um heimasaumuð föt en
MorgunblaOiO/Ásdís
Tvíburasysturnar Anna og Ása
Ásgeirsdætur segja að ferming-
in hafi verið afar hátíðleg í
þeirra augum.
uð og komið fyrir í út-
stillingarkassa. Þegar þær
ætluðu svo seinna að fá
myndina var þeim sagt að
„því miður væri það ekki
hægt vegna þess að kassinn
hefði verið brotinn upp og
myndinni stolið", segja þær
hlæjandi. Þær segjast aldrei
hafa haft hugmynd um hver hafi ver-
ið þar að verki og kom myndin held-
ur aldrei í leitirnar.
Hallast blaðamaður helst að því
að líklegasta skýringin sé sú að
leyndur aðdáandi hafi séð ástæðu til
þess að leggja á sig innbrot til þess
að útvega sér mynd af þeim systr-
um, en það verður líklega aldrei vit-
að með vissu. Nema einhver gefi sig
fram nú og komi myndinni til skila til
réttra eigenda. Ef ekki, þá verður
þetta sennilega eitt af þeim leyndar-
málum sem aldrei munu fást svör
við.
nú er. „Kápurnar voru þröngar í mitt-
ið eins og kjólarnir og búnar til úr
mörgum stykkjum." Á meðfylgjandi
mynd má sjá systurnar f bláu kjólun-
um sem voru úr glansandi efni eins
og er í tísku um þessar mundir.
Innbrot á Ijósmyndastofu
Þær systur segja frá því að eftir
ferminguna hafi þær farið í mynda-
töku hjá Lofti Ijósmyndara og var ein
af myndunum tekin, stækkuð og lit-
Höfum alltaf
verió hvor í
sínum litnum
Védís og Halla Ólafsdætur
Morgunblaöiö/Kristinn
TVÍBURARNIR Védís og Halla Ól-
afsdætur fermdust borgaralega um
síðustu helgi og þær segja að það
hafi aldrei annað komi til greina.
Þær hafi ekki verið skírðar og svo
hafi stóra systir þeirra fermst borg-
aralega fyrir fimm árum. Þær segj-
ast vera ánægðar með hið tólf vikna
námskeið sem boðið er upp á hjá
Siðmennt, félaginu sem sér um
borgaralegar fermingar og að þar
sé meiri áhersla lögð á samræður
nemendanna ólíkt því, segja þær,
sem gengur og gerist í grunnskólan-
um. „Við lærum þar margt um lífið
og tilveruna og teljum að flestir þeir
sem eru með okkur í tímum hafi
gaman af námskeiðinu," segja þær.
Þegar systurnar eru spurðar um
hina veraldlegu hluti fermingarinn-
ar svo sem fatnað segjast þær hafa
lagt áherslu á að vera í ólíkum föt-
um. Önnur þeirra var í rauðum kjól
en hin í hvítum og sniðið segja þær
að sé ólíkt. „Við höfum alltaf reynt
að vera í fötum sem eru ekki eins á
litin,“ útskýra þær, „til þess að vera
ekki alveg eins.“
Hlakka til fermingarinnar
Védís og Halla búa í Árbænum og
vekja yfirleitt mikla athygli þar sem
þær koma vegna þess hve líkar þær
eru. „Og fólk í Árbænum veit hverj-
ar við erum af því við erum tvíbur-
ar,“ segja þær án þess þó að ljóst sé
Védís og Halla Ólafsdætur á fermingardaginn.
hvort þær eru
ánægðar með það eða
ekki. Þær sjá hins
vegar ástæðu til að
taka það fram að
stundum geti verið
mjög gaman að vera
tvíburi sökum þess að
þá „falli þær ekki al-
veg inn í hópinn“,
eins og Halla orðar
það, en á öðrum tím-
um getur það verið
þreytandi að vekja
alltof mikla athygli.
„Til að mynda förum
við aldrei saman í
bæinn vegna þess að fólk horfir svo
mikið á okkur og finnst greinilega
merkilegt að við séum tvíburar og
alveg eins,“ segir Halla enn fremur
og Védís tekur undir. Taka þær
dæmi og lýsa m.a. því þegar þær
hafi verið að ganga í miðbæ Reykja-
víkur þegar bíll hægði á sér og far-
þegar í honum, útlendingar, hafi
rúllað niður rúðunni og spurt á
ensku að því augljósa; hvort þær
væru tvíburar. „Við höfum ekki far-
ið saman í bæinn síðan," segja þær
hlæjandi og að því er virðist ekkert
ósáttar við að þurfa að fara hvor án
annarrar í bæinn. „Við erum ólíkir
persónuleikar og mamma hefur gert
í því að gera okkur ólíkar með því að
klæða okkur hvora í sinn litinn og
láta okkur hafa ólíka klippingu,"
bætir Védís við.
Védís og Halla fermdust um síð-
ustu helgi eins og áður segir og
sögðu þær blaðamanni fyrir fer-
minguna að þær hlökkuðu til ferm-
ingardagsins. Þær voru þegar bún-
ar að kaupa fermingarfötin eins og
áður kom fram og fermingarveislan
var í undirbúningi. Þegar þær eru
hins vegar spurðar um gjafir virðast
þær ekki hafa velt þeim mikið fyrir
sér. Tekur Halla í fyrstu fram að
hún viti ekki hvað hún vilji í ferm-
ingargjöf en bætir því síðan ákveðin
við að henni sé í raun nákvæmlega
sama hvað þær fái í gjafir enda sé
það síður en svo aðalatriðið í ferm-
ingunni.