Morgunblaðið - 25.03.2000, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 25. MARS 2000 D 37
Fermingarbarniö Elísabet og Ellen, móöir hennar, taka ferminguna alvarlega
Öll fjölskyldan tekur
þátt í undirbúningnum
ELÍSABET Eyþórsdóttir fermist í
Grafarvogskirkju hinn 16. apríl nk.
og segist í samtali við blaðamann
þegar vera farin að hlakka mikið
til. Hún segir að öll fjölskyldan taki
þátt í undirbúningi veislunnar;
móðir hennar og faðir en einnig
móðuramma hennar Sigríður
Söebeck sem rætt er við hér ann-
ars staðar á síðunni. „Amma mín
hefur verið mér mjög hjálpsöm
með því að styðja mig og gefa mér
hugmyndir um föt,“ segir Elísabet
og upplýsir að hún hafi enn ekki
fundið nein fermingarföt. „Mér hef-
ur fundist erfitt að finna föt og hef-
ur amma verið að hjálpa mér að
leita,“ segir hún og bætir því við að
amma hennar sé „alveg æðisleg."
Hún hjálpi sér ekki aðeins við að
finna föt heldur einnig við undir-
búning veislunnar.
Þegar rætt er um veisluna kem-
ur í ljós að hana á að halda í salar-
kynnum Félags íslenskra hljómlist-
armanna enda er móðir Elísabetar
söngkonan Ellen Kristjánsdóttir.
Elísabet gerir ráð fyrir að um níu-
tíu manns verði í veislunni og segir
að þegar sé búið að ákveða að kert-
in verði græn eins og dúkurinn.
Þann lit valdi Elísabet sjálf en ser-
víetturnar verða líka grænar með
englamyndum sem amma hennar
gaf henni. A þær er einnig ritað
nafn og fermingardagur fermingar-
barnsins.
Það er þó fleira sem þarf að huga
að fyrir ferminguna, til að mynda
fermingargreiðslan. Elísabet segir
að algengt sé að stúlkur safni hári
fyrir ferminguna og upplýsir að svo
hafi einnig verið um hana sjálfa.
Hún er með sítt hár niður á bak,
„en ég er að að hugsa um að klippa
mig kannski eftir ferminguna." Að-
spurð segist hún ætla í hárgreiðslu
á hárgreiðslustofu í Grafarvoginum
fyrir ferminguna og býst við því að
hún vilji hafa hárið sett upp,
skreytt með litlum blómum.
Fermingarbörn huga
að hlutabréfum
Elísabet segir aðspurð að vinir
hennar sem eru einnig að fermast
Mæðgurnar Elísabet Eyþórsdóttir og Ellen Kristjánsdóttir.
ræði mikið um undirbúninginn en
einnig um gjafirnar. Segir hún al-
gengt að krakkar óski sér tölvu,
gsm-síma eða peninga og kveður
marga hyggja á hlutabréfakaup
fýrir peningana. „Það er til að
mynda einn bekkur í skólanum sem
er búinn að fermast og margir í
honum ætla að kaupa sér hluta-
bréf.“
Ellen móðir Elísabetar segir eins
og dóttirin að hún sé mjög spennt
fyrir fermingunni. „Við erum eigin-
lega orðnar mjög spenntar allar
þrjár,“ segir Ellen og bendir á að
Elísabet og amma hennar Sigríður
séu afskaplega nánar. Þegar hún er
beðin um að segja nánar frá því
hvemig þær hyggjast hafa veisluna
segist Ellen leggja áherslu á ein-
falda og gamaldags veislu með
rjóma- og brauðtertum og fleira
góðgæti. „Annars hef ég svo litið
vit á þessu að ég hef fengið vin
okkar hjóna til þess að ráðleggja
mér með ýmislegt varðandi veisl-
una. Til að mynda finnst mér erfitt
að gera mér grein fyrir því hvað
þarf mikinn mat fyrir m'utíu gesti.
Hann mun því m.a. hjálpa mér með
það.“ Reyndar segist Ellen ekki
vera að láta ferma í fyrsta sinn því
eldri dóttir hennar hafi fermst fyrir
fjórum árum. „Þannig að við erum
búin að fara einu sinni í gegnum
þetta áður,“ segir Ellen og bætir
við að sú veisla hafi gengið mjög
vel. „Þá bökuðum við hjónin reynd-
ar um áttatíu pönnukökur en ég ef-
ast um að við leggjum í svo margar
núna.“ Fleiri koma til með að
leggja hönd á plóginn þar á meðal
mág- og svilkonur hennar. Þegar
rætt er áfram um veisluna upplýsir
Ellen að hún hafi heyrt alls kyns
sögur um ýmis skemmtiatriði í
fermingarveislum og neitar því
ekki að svo gæti farið að einhver í
fjölskyldunni træði upp. Þó ekki
hún sjálf, því „Elísabet er búin að
heyra mig svo oft syngja“.
Aldrei að vita nema
stóra systir syngi
„Kannski mér takist að fá þann
yngsta til að gera eitthvað, hver
veit,“ segir hún kankvís og er þar
að vísa til litla stráksins síns sem
er tveggja og hálfs árs. Hún kveðst
þó engu lofa í þessu sambandi. „Þá
er aldrei að vita nema stóra systir-
in taki upp á því að syngja, en hún
er að læra söng.“
Ellen ítrekar að lokum að hún
hlakki mjög til stóra dagsins og
kveðst vona að allir verði þá frískir
og í góðu skapi. „Elísabet tekur
ferminguna afar alvarlega, ekki
síst hvað varðar trúarlegu hliðina
og mér finnst mjög gaman að taka
þátt í þessu öllu,“ segir Ellen að
síðustu.
Sigríóur Söebeck, amma Elísabetar
Hjálpar Elísabetu að velja fötin
SIGRÍÐUR Söebeck,
amma Elísabetar, tekur
mikinn þátt í fermingar-
undirbúningi dótturdótt-
ur sinnar og er greinilegt
að samband þeirra er af-
ar náið. „Ég hef gaman af
því að taka þátt í undir-
búningi fermingarinnar,"
segir Sigríður en eins og
kemur fram í samtaii við
Elísabetu hefur Sigríður
m.a. reynt að hjálpa
henni við að finna ferm-
ingarföt.
„Elísabet hefur enn
ekki fundið nein föt sem
henni líka og því hef ég
haft augun opin og hringt
til dæmis í hana ef ég sé
einhverja fermingar-
fataauglýsingu," segir
hún en einnig kveðst hún
hafa farið sjálf í verslanir
tilað líta eftir fötum. „Og
já, ég hef líka oft farið
með henni í búðir,“ bætir
Sigríður við. Aðspurð
segir hún að gott sam-
band sé á milli hennar og ailra
barnabarnanna en Elísabet er sú
fjórða í röðinni til að fermast. Þeg-
Sigríður Söebeck.
ar Sigríður er spurð um sína eigin
fermingu upplýsir hún að hún hafi
fermst árið 1937 á Akureyri en það
var að sögn Sigríðar síðasta ferm-
ingin sem fram fór í gömlu
kirkjunni í Akureyri.
En hvemig var kjóllinn
sem Sigríður fermdist í?
„Ég fermdist í hvítum
kjól úr satínsilki sem
faðir minn kom með
heim frá Kaupmanna-
höfn og við hann bar ég
háa, hvíta hanska,“ seg-
ir hún þegar hún rifjar
upp þessa tíma. Að-
spurð um gjafirnar segir
hún að þá hafi ekki verið
eins mikið um peninga-
gjafir og nú tíðkast.
„Þær voru mun pers-
ónulegri gjafirnar þá. Til
að mynda undirkjólar úr
satíni og bróderaðir
vasaklútar.“ Þá segist
hún muna eftir því að
einhverjir hafi fengið hjól
en þá var algengt að
menn gæfu saman, væri
um stærri gjafir að ræða.
Þegar Sigríður er að
lokum spurð hvort hún
hlakki til fermingar El-
ísabetar dótturdóttur
sinnar segir hún svo
vera. „Fermingar eru að mínu mati
alltaf mjög hátíðlegar og ég tel
ferminguna vera fallegan sið.“
IAMY