Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1961, Qupperneq 106

110
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
5. Áletrun engin.
6. Safnskýrslan: Islenzkur veggskápur--------Seldi hann Ernst
vararæðismaður á 200 kr. Sýndur á dönsku nýlendusýningunni ár-
ið 1905.--------Á að hafa staðið í Hólakirkju á íslandi á sinni tíð.
--------Að sögn þess sem seldi á skápurinn að bera fangamark eða
skjaldarmerki Guðbrands biskups Þorlákssonar (1542—1627), en
svo virðist ekki vera. Hins vegar kann vel að vera, að hann sé gerð-
ur í biskupstíð Guðbrands (1571—1627).
1. j. 1033. (X 272). Skáphurð. Gerð úr þremur furufjölum, sem
rammalistar úr eik eru negldir framan á (með trénöglum). Á speld-
unum tveimur er áfest skraut, líklega úr beyki. Vinstra megin á
rammalistanum, sem liggur þvert yfir hurðina miðja, er lárétt skrá-
argat, með sporbaugslaga messingarlaufi. Ummerki eftir lás gegnt
því á bakhlið og eftir lamir hinum megin á bakhlið. Br. 35.5. H. 67.5.
Þ. um 2.5. Hið áfesta skreyti um 7 mm á þykkt.
2. Lamir og lás vantar. Sums staðar brestir og flísar dottnar úr.
Brúnbæsuð. Leifar af málningu í ýmsum litum. Virðist vera rauður
litur, svartur, grænn, brúnn, gulur.
3. Áfesta skrautið í neðra reit er stórt spegilfangamark um-
lukt tveimur áþekkum jurtateinungum, sem spretta frá blaðsveig
neðst. Er það málað í mörgum litum. Bókstafirnir eru grannir og
sléttir, flatir að ofan. Jurtastönglarnir eru á köflum nokkuð breiðari,
eða allt að 1 sm u.þ.b. á breidd. Yfirborði þeirra hallar frá miðju að
báðum brúnum. Fáeinar greinar vefjast í sívafning, aðrar enda á
blaði, oddhvössu eða tungumynduðu. Efst í miðju koma stönglarnir
saman og bera stórt blóm (séð frá hlið). I efra reit er hið áfasta
skraut í mynd forhliðar á húsi með þremur burstum. Miðburstin,
sem hefur sveigðar útlínur, er hæst þeirra og breiðust. Á mæninum
er húnn. Með lóðréttum rákum er látið líta svo út sem timburþil sé á
allri framhlið hússins. Ferhyrndur gluggi er í hverri burst. Fyrir
neðan eru f jórir gluggar í röð. Neðst þrennar dyr og gluggi í báðum
bilunum milli þeirra. Rúður í gluggunum og flöturinn undir þeim
málaður í ljósgulum eða ljósrauðum lit (rúðu vantar í einn glugga).
Dyragættin í miðju er hæst. Efst í henni er bogi, sem skiptist í
tvennt í miðju. Niður á milli helminganna gengur pálmettulaga
skrauthengill. Dyragættirnar á hvora hönd eru ferhyrndar, en efri
hornin eins og afsneidd. Tveir menn eru uppi á hliðarburstunum og
halla sér upp eftir ytra helmingi þekjunnar hvorum megin, um leið