Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1968, Page 130

134
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLA GSINS
af litlum húsum, og í Goðatættum fannst vi'ð reynslugröft merkileg-
ur lítill steinn, sem virðist helzt vera sakka og á er rist mynd af
ljóni og slöngu. Virðist mega telja víst, að þetta sé norrænt verk
frá seinni hluta 10. aldar. För þessi til Papeyjar varð þá fyrst og
fremst til þess, að safnmennirnir sannfærðust um,að nauðsynlegt
væri að fara þangað aðra för sem fyrst og gera þar eins ítarlega
rannsókn og helzt verður við komið.
Að Papeyjarför lokinni var farið til Austur-Skaftafellssýslu og alla
leið að Hala í Súðursveit og víða kannaðir merkir staðir, þó lauslega.
Einnig var víða komið við í Suður-Múlasýslu, og yfirleitt var þessi
ferð gagnleg á margan hátt.
Heimsóknir fræóimanna.
Þess er óþarft að geta, að íslenzkir fræðimenn notuðu sér safnið
eftir því sem þeir þurftu. Auk þeirra komu allmargir erlendir fræði-
menn, sem hingað áttu sérstök erindi. Má þar til nefna Holger Ras-
mussen og George Nellemann frá danska Þjóðminjasafninu (26.—
28. jan.), Marshall Cubbon, safnstjóra við Manx Museum (3.—7.
ágúst), Allan T. Nilsson, safnstjóra við Göteborgs Historiska Museum
(20.—27. sept.) og Sigrid Hillern Hanssen stud. mag. frá Ósló, sem
kynnti sér íslenzkar víkingaaldarminjar (5.—29. sept.). Christopher
Hale frá Chicago tók þátt í fornleifarannsóknum í Hvítárholti, en
örstutta viðkomu höfðu hér Joannes av Skarði frá Færeyjum, Michael
Wolfe frá Danmörku og með honum brezku fornleifafræðingarnir
Peter Addyman og Jenkins. Safnið greiddi lítillega götu allra þessara
góðu gesta eftir því sem efni stóðu til.
K. E.