Morgunblaðið - 01.04.2008, Blaðsíða 20

Morgunblaðið/Valdís Thor
Vön Barbara starfaði áður í Póllandi á stofnun fyrir fólk með geðraskanir. „Mér líkaði vel sú vinna.“
menntun
20 ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
Á
síðastliðnum misserum hafa Hrafnistu-
heimilin eytt ómældum tíma og fjár-
munum í það að afla starfsfólks til
vinnu við aðhlynningu á heimilunum í
Reykjavík, Hafnarfirði og á Vífils-
stöðum. Að jafnaði hafa um 30 stöðugildi verið laus,
þar sem Hrafnista hefur það markmið að ráða ein-
ungis starfsfólk í aðhlynningu sem skilur og talar ís-
lensku. Stjórnendur Hrafnistu gripu því í taumana
og settu á fót verkefnið Öldubrjót, sem er íslensku-,
samfélags- og verkmenntaskóli fyrir erlendar konur.
Skólanum er ætlað að koma til móts við þá viðvar-
andi manneklu í aðhlynningarstörfum sem Hrafn-
istuheimilin hafa átt við að glíma undanfarið.
Það er ys og þys á Hrafnistu í Laugarásnum þeg-
ar blaðamann ber að garði til að kynna sér verk-
efnið. Eftir að náðst hefur í Lovísu A. Jónsdóttur
fræðslustjóra eru langir gangar Hrafnistu þræddir
þar til komið er að skólastofu þar sem inni sitja nem-
endurnir sem taka þátt í verkefninu, ásamt nokkrum
leiðbeinendum. Nemendurnir eru 17 konur af er-
lendu bergi brotnar sem valdar voru til þátttöku af
um hundrað umsækjendum.
Ys og þys á göngunum
Lovísa hefur borið þungann af undirbúningi skól-
ans ásamt Hrönn Ljótsdóttur, félagsráðgjafa á
Hrafnistu, og Ölmu Birgisdóttur, hjúkrunarfor-
stjóra Hrafnistu. Þær Lovísa og Hrönn hafa síðan
séð um kennslu í skólanum, ásamt öðru starfsfólki,
en samstarf var haft við málaskólann Mími um ís-
lenskukennsluna. Einnig var þátttakendum nám-
skeiðsins boðið að taka þátt í Mentorverkefni Rauða
kross Íslands sem Garðabæjardeildin hefur umsjón
með. Markmið þess verkefnis er að rjúfa félagslega
einangrun erlendra kvenna með því að útvega þeim
íslenskan félagsvin.
Það er augljóslega mikið að gera hjá þeim Hrönn
og Lovísu en þær eru á sífelldum þeytingi og svara
fyrirspurnum hvar sem þær eru staddar á göngum
Hrafnistu en allt er þó gert með bros á vör og mikl-
um léttleika. Það er augljóslega gaman í vinnunni og
það virðist smita út frá sér því einnig er létt yfir
mannskapnum í kennslustofunni.
Að lokum sest Lovísa niður og útskýrir: „Viðtökur
við auglýsingu í dagblöðunum, sem birtist á nokkr-
um tungumálum, voru mjög góðar. Fyrirfram var
ákveðið að taka inn 15 konur í skólann en við end-
uðum á því að taka inn 17 konur, frá níu löndum, þar
sem um margar hæfar konur var að ræða. Skólinn
hóf síðan göngu sína 18. febrúar sl. og er kennt í
fjórar vikur. Þar á eftir tekur við fjögurra vikna
verknám á ýmsum deildum Hrafnistu,“ segir Lovísa.
Útbúin var kennslustofa í einu herbergja Hrafn-
istu í Laugarásnum þar sem aðstaða er bæði til bók-
og verknáms. „Í kennslu okkar um íslenskt samfélag
höfum einnig farið í margar vettvangsferðir, til
dæmis í Þjóðminjasafnið, Ráðhúsið, Listasafn Ís-
lands, á Alþingi, heilsugæslustöð og fleiri staði, en
eitt af markmiðum skólans er að ýta undir sam-
félagslega þekkingu nemendanna,“ bætir hún við.
Tölvufræðingur og barnabókarhöfundur
Hrönn kemur aðvífandi og tekur við af Lovísu við
að útskýra inntak verkefnisins. „Við höfðum ásett
okkur að reyna að ná saman hópi sem hefði áþekka
kunnáttu í íslensku og hefði það að markmiði að búa
áfram á Íslandi, enda gera þátttakendur munnlega
skuldbindingu um það að starfa fyrir Hrafnistu í tvö
ár eftir að námskeiðið hefst,“ segir Hrönn. „Sumar
þessara kvenna eru vel menntaðar. Það eru til dæm-
is hjúkrunarfræðingur, tölvufræðingur og konur
með aðra háskólamenntun hér hjá okkur og meira
að segja einn barnabókarhöfundur líka. Í haust
munum við síðan leggja mat á verkefnið með við-
tölum bæði við þátttakendur sem og starfsfólk
Hrafnistu.“
Enn sem komið er eru þær stöllur ánægðar með
framvindu námskeiðsins. „Þetta hefur allt saman
gengið mjög vel,“ segir Lovísa brosandi. Síðan eru
þær roknar af stað við að leysa þau fjölmörgu verk-
efni sem þarf að sinna á þessum fjölmenna vinnu-
stað.
Erlendar konur
í íslenskunámi
á Hrafnistu
Morgunblaðið/Valdís Thor
Fræðsla Hrund Ljótsdóttir og Lovísa Jónsdóttir hafa borið þungann af undirbúningi skólans.
Öldubrjótur nefnist nýtt verkefni sem 17 starfskonur frá níu
löndum taka nú þátt í á Hrafnistu og miðar að því að auka
skilning þeirra á íslenskri tungu og samfélagi. Halldóra
Traustadóttir fór í heimsókn á dvalarheimilið.
Barbara Pawlíkowskakom til Íslands fyrirum ári í leit að at-
vinnu, sem ekki var auðvelt
að fá í heimalandi hennar,
Póllandi. Hún byrjaði á því að
vinna á kaffihúsi í Kringlunni
en einbeitti sér síðan að ís-
lenskunámi. Hún varð himin-
lifandi þegar hún var tekin
inn í skólann á Hrafnistu. „Ég
er svo þakklát fyrir að hafa
fengið þetta tækifæri,“ segir
Barbara. „Mér finnst mér
hafa gengið mjög vel á nám-
skeiðinu og hef í huga að
starfa áfram fyrir Hrafnistu.
Ég er líka viss um að þau hjá
Hrafnistu eiga eftir að vera
ánægð með mín störf,“ segir
hún af einlægni og brosir.
Barbara hafði starfað áður
í Póllandi á stofnun fyrir fólk
með geðraskanir. „Mér líkaði
vel sú vinna, það var mik-
ilvæg reynsla og hefur eflaust
hjálpað mér við að vera valin
til þátttöku í Öldubrjótnum.
Svo er þetta búið að vera frá-
bært nám. Ég er til dæmis
miklu öruggari núna að tala
íslensku en ég var áður.“ Hún
er einnig ánægð með vett-
vangsferðirnar: „Við höfum
skoðað svo margt og síðast en
ekki síst hef ég eignast nýja
vini hér á námskeiðinu. Við
erum átta frá Póllandi en ég
hef líka kynnst konunum frá
hinum löndunum. Að nám-
skeiðinu loknu fer ég síðan í
starfsþjálfun hjá Hrafnistu á
Vífilsstöðum en ég verð sú
eina sem fer þangað og þá
mun virkilega reyna á ís-
lenskukunnáttu mína.“
Örugglega áfram á Íslandi
Marina Belousova er rúss-
nesk og kom til Íslands fyrir
rúmum þremur árum í leit að
betra lífi. Hún er menntuð í
stjórnun frá Háskólanum í
Moskvu en hóf störf hjá
Hrafnistu nánast strax við
komuna til Íslands. „Ég byrj-
aði í ræstingum en flutti mig
yfir í býtibúrið í ágúst í
fyrra,“ segir hún. „Ég heyrði
svo um þetta námskeið hér
innanhúss. Allir hvöttu mig til
að sækja um en ég hef ekki
sótt um starf í aðhlynningu
fyrr sökum málaörðugleika.
Nú lærum við íslensku á
hverjum degi og ég finn að ís-
lenskunni hefur fleygt fram.“
Marina er ánægð með allar
þær heimsóknir sem hún hef-
ur farið í með leiðbeinendum
sínum og öðrum konum á
námskeiðinu. „Ég hefði aldrei
farið á þessa staði hefði það
ekki verið fyrir þennan skóla.
Mér fannst til dæmis merki-
legt að við, venjulegar mann-
eskjur, gátum heimsótt Al-
þingi Íslendinga. Þetta væri
alls ekki mögulegt í Rúss-
landi,“ segir hún. „Ekki heldur
í Póllandi,“ skýtur Barbara inn
í.
Þær eru sammála um ágæti
námskeiðsins og vinnustað-
arins. „Ég ætla að vera hér
áfram og halda áfram að þróa
mig í starfi eins og ég hef gert
hingað til. Hver veit í hvað
stöðu ég enda hér á Hrafn-
istu,“ segir Marina Belousova
glettnislega. „Ég verð örugg-
lega áfram á Íslandi því nú hef
ég selt húsnæði mitt í Rúss-
landi og keypt mér íbúð í
Breiðholti. Auk þess er ég orð-
in vön að koma fram í við-
tölum því þetta er annað
blaðaviðtalið mitt,“ bætir hún
stolt við og vísar til viðtals við
blaðamann Morgunblaðsins í
október sl. Tilefnið var heim-
sókn Gorbatjovs, fyrrverandi
leiðtoga Sovétríkjanna, en hún
sótti fyrirlestur hans í Há-
skólabíói.
Barbara tekur í sama
streng: „Ég ætla að vera áfram
á Íslandi og verð örugglega
lengi í vinnu hér á Hrafnistu,“
segir hún að lokum.
Árvakur/G. Rúnar
Menntuð Marina er menntuð í stjórnun frá Háskólanum í Moskvu.
„Finn að íslenskunni hefur fleygt fram“
„Mér fannst til dæmis
merkilegt að við, venju-
legar manneskjur, gát-
um heimsótt Alþingi Ís-
lendinga. Þetta væri alls
ekki mögulegt í Rúss-
landi.“