Morgunblaðið - 01.04.2008, Blaðsíða 30

30 ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku afi minn.
Þegar ég fæddist
hafði mamma verið
heima hjá ykkur ömmu að bíða. Þú
varst svo spenntur að sjá fyrsta
barnabarnið að þú komst hlaupandi
í annarri buxnaskálminni fram þeg-
ar mamma fékk fyrstu verkina.
Ég man þegar ég kom suður, þá
gekkstu úr rúmi fyrir mig og svafst í
litla herberginu á Tungó. Ég man
eftir að sitja í kjöltu þinni og þú
sagðir mér ævintýri um Grámann í
Garðshorni eða Búkollu. Seinna gaf
ég þér bækurnar svo að sögurnar
mundu lifa áfram en þegar ég las
þær þá uppgötvaði ég hve mikið þú
varst búinn að skreyta þær og setja
þær í ævintýralegan ljóma. Oft
bauðstu mér upp í Óla Skans, þá
dönsuðum við úr stofunni og inn
ganginn á Tungó og sungum hástöf-
um.
Þú bjóst til sófasett fyrir barbie-
dúkkurnar sem ennþá er til. Ég fór
með barbie á sjúkrahúsið til þín og
þú gast alltaf lagað þær, það var
aldrei neitt ónýtt, hvort sem þær
voru mittis-, handleggs- eða háls-
Sæmundur E.
Valdimarsson
✝ Sæmundur E.Valdimarsson
myndhöggvari
fæddist á Krossi á
Barðaströnd 2.
ágúst 1918. Hann
andaðist á Hrafn-
istu í Reykjavík 13.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Áskirkju 19.
mars.
brotnar. Þegar ég
kom suður þá sóttir
þú mig á BSÍ, keyrð-
ir mig í bíó eða að
hitta vinina / frænd-
systkin. Þú spurðir
aldrei neins nema
hvort ég væri með
peninga. Ég var ung
þegar ég lærði að
vera með þér í þögn-
inni.
Þér var mikið í
mun að afkomendur
þínir mundu kynnast
heiminum og vannst
á mörgum stöðum í einu til að
senda börnin þín til annarra landa.
Þess fékk ég líka að njóta þegar þú
styrktir mig til að fara sem skipti-
nemi.
Úti í skúr eyddirðu seinni hluta
ævi þinnar og kom ég oft til þín
þangað til að vera. Mér fannst ég
vera orðin of gömul til að smíða hjá
þér báta og bíla, svo að þú fórst að
spyrja mig álits um útlit styttanna
þinna, það var mér mikils virði þar
sem ég var svo stolt af þér. Þegar
ég keypti mína fyrstu íbúð og var
að dytta að henni, kom ég líka í
skúrinn til að fá verkfæri lánuð. Þú
hummaðir og sagðir mér að fara
inn til ömmu og fá mér kaffi og svo
stuttu seinna varstu kominn með
allar græjur og sagðir: „Jæja kom-
um þá, ég skal bara gera þetta.“
Allt átti helst að gerast í gær. Þeg-
ar ég varð eldri áttaði ég mig á því
að við höfum flestöll þetta frá þér.
Þú bauðst mér með á opnanir
sýninga og var mikil upphefð í því
og einnig að taka þátt í þínum eigin
sýningum. Þú hefðir orðið 90 ára í
haust. Ég er svo glöð yfir að þú haf-
ir kynnst börnunum mínum og þau
kynnst þér. Þrátt fyrir gloppótt
minni síðustu ár þekktirðu þau þeg-
ar við komum og spurðir þau út úr.
Ævi þín var ævi verkamanns þar
sem draumarnir urðu að veruleika.
Takk elsku afi minn fyrir að
kenna mér að allt er hægt og ekki
að gefast upp þó á móti blási.
Ég ætla að enda þessa kveðju til
þín eins og þú endaðir öll ævintýri
fyrir mig:
Köttur úti í mýri setti upp á sig
stýri úti er ævintýri.
Smjörið rann og roðið brann að
segja fyrir hvern mann sem hlýða
kann.
Þín dótturdóttir,
Særún.
Helsta minning okkar er afi í
brúna vinnusloppnum í bílskúrnum
á Tungó. Útvarpið í gangi með
gömlu gufunni og afi að vinna að
nýjasta listaverkinu. Þar eyddi
hann löngum vinnudögum. Alltaf
var spennandi að eyða tímanum með
honum þar og fylgjast með honum.
Hann var duglegur að aðstoða við
okkar listaverk svo sem að smíða og
mála báta, sverð og skildi, sem við
svo tókum með heim í sveitina og
lékum okkur með. Afi hugsaði líka
mikið um að hjálpa þar sem með
þurfti og gaf okkur ferðastyrki til að
geta skoðað heiminn, því hann hafði
ekki kost á því sem ungur maður.
Afi var hljóðlátur en kíminn maður
og var setningin: „Nei, ert þetta
þú?“ vinsæl hjá honum við börnin og
fékk hann alltaf skemmtileg við-
brögð við henni. Hann notaði þessa
setningu áfram við barnabarnabörn-
in þrátt fyrir veikindin sem hrjáðu
hann síðustu árin.
Þrátt fyrir að vera að týnast inn í
Alzheimers-sjúkdóminn þá átti afi
sína góðu og slæmu daga. Á þeim
góðu voru ótrúlegustu hlutir sem afi
mundi eftir og spurði um. Besta
jólagjöfin í ár var þegar afi þekkti
okkur og var með á hreinu hvað var
á næsta leiti hjá okkur. Afi hugsaði
alltaf fyrst og fremst um að amma
hefði það sem best og hvað yrði um
hana ef hann dæi á undan henni, nú
hafa þau hist á ný og hjálpast að eins
og áður.
Við munum ætíð varðveita með
stolti minningar um þig, afi okkar,
ekki síst í gegnum stytturnar þínar
sem búa hjá okkur.
Guð sá að þú varst þreyttur
og þrótt var ekki að fá,
því setti hann þig í faðm sér
og sagði: „Dvel mér hjá“.
Harmþrungin við horfðum
þig hverfa á annan stað,
hve heitt sem við þér unnum
ei hindrað gátum það.
Hjarta, úr gulli hannað,
hætt var nú að slá
og vinnulúnar hendur
verki horfnar frá.
Guð sundur hjörtu kremur
því sanna okkur vill hann
til sín hann aðeins nemur
sinn allra besta mann.
(Þýtt Á.Kr.Þ.)
Hvíldu í friði, elsku afi okkar.
Heiðrún og Sindri.
Elsku afi minn,
nú ertu kominn á góðan stað og
búinn að hitta ömmu á ný. Þið eruð
eflaust orðin yfir ykkur ástfangin
eins og áður, komin vestur þar sem
þið nutuð ykkar vel og farin að tína
skeljar og ber.
Þegar ég hugsa til baka þá eru
svo ótal margar minningar um þig
sem skjóta upp kollinum. Þú varst
góður og umhyggjusamur afi. Mörg-
um stundum dvaldi ég á Tunguveg-
inum hjá þér og ömmu. Heimsóknir
í skúrinn voru ævintýri líkastar. Þar
fengum við afabörnin mörg hver
okkar fyrstu leiðsögn í að tálga. Ófá
sverð og skip litu dagsins ljós hjá
okkur um leið og við horfðum á þig
skapa nýjar persónur þegar hver
styttan á fætur annarri varð til. Þú
varst vanur að segja að þær hefðu
ekki hendur svo þær gætu ekki fikt-
að í neinu þegar þú værir ekki á
staðnum.
Elsku afi, rekaviðarleiðangrarnir
eru ógleymanlegir. Þú varst óþreyt-
andi við að hafa okkur afabörnin
með þótt við gerðum lítt gagn. Við
vorum svo upptekin í leik með alla
gersemarnar sem fundust í fjörunni.
Ég man einnig eftir stríðnis-
glampa í augum þínum þegar ég
stóð á fótum þínum og við þeyttumst
eftir ganginum á Tungó, dansandi
og syngjandi Óla skans … Óli, Óli,
Óli skans – voðalegur vargur er hún
Vala konan hans.
Þú varst skilningsríkur maður,
ávallt tilbúinn að stíga upp úr rúmi
þínu og leyfa mér að kúra í afabóli
þegar ég gisti hjá ykkur ömmu.
Eitt sumarið réðstu mig í sláttu-
vinnu. Ég held ég hafi aldrei slegið
allt túnið sjálf því þér fannst ég of
lítil miðað við sláttuvélina og varst
hræddur um að ég tæki tærnar af
mér, en samt stóðstu við þinn hluta
samningsins.
Þegar ég var í grunnskóla fór
skólinn minn í heimsókn á Kjarvals-
staði að skoða sýningu hjá þér. Ég
man hvað ég var stolt þegar þú
sagðist þekkja stelpuna í bleika leik-
fimisgallanum eins og þú orðaðir
það. Þá hugsaði ég: „Þetta er sko afi
minn“ og var rígmontin af þér.
Margar eru minningarnar sem
koma fram í huga mér. Minningar
um bátsferðir fyrir vestan, um Botn,
bíltúr í Sigöldu, byggingu Naustsins
og kartöflugarðaferðir. Eitt eiga
þessar minningar sameiginlegt. Þar
kemur skemmtilegur og góðhjartað-
ur afi við sögu.
Þú varst orðinn mikið veikur und-
ir það síðasta. Ég mun þó ætíð
minnast þín sem afa með stríðnis-
glampa í augum, tilbúinn til að gera
allt fyrir fjölskyldu þína.
Guð þig leiði lífs um skeið
líka eyði þrautum
alla þína ævi leið
á hans gakktu brautum
(Hildur Bjarnadóttir.)
Elsku afi. Takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Skilaðu kveðju
til ömmu frá mér. Ég sakna ykkar
beggja ofboðslega mikið.
Ykkar barnabarn
Edda Björk Gunnarsdóttir.
Sæmundur Valdimarsson myndhöggvari
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÁGÚSTSSON,
Urðartjörn 5,
Selfossi,
varð bráðkvaddur laugardaginn 29. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Erla Eyjólfsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
LILJA VILMUNDARDÓTTIR,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 2. apríl kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Styrktar-
félag krabbameinssjúkra barna.
Einar Þór Jónsson, Vilborg Ólafsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
TÓMAS TÓMASSON
fyrrverandi sparisjóðsstjóri
í Sparisjóði Keflavíkur,
Langholti 14,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja föstudaginn
28. mars.
Útför hans verður gerð frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 4. apríl kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim
sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd.
Halldís Bergþórsdóttir,
Ásgerður Kormáksdóttir, Jón R. Jóhannsson,
Jórunn Tómasdóttir, Skúli Thoroddsen,
Halla Tómasdóttir, Pálmi B. Einarsson,
Bergþóra Tómasdóttir, Stefán Eyjólfsson,
Tómas Tómasson, Svala B. Reynisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku amma Lilla,
með söknuði í hjarta
þökkum við allar
góðu stundirnar sem
við höfum átt saman.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér,
í þinni birtu’ hún brosir öll,
í bláma sé ég lífsins fjöll.
Ég veit, að þú ert þar og hér,
hjá þjóðum himins, fast hjá mér,
ég veit þitt ómar ástarmál
og innst í minni veiku sál.
Ef gleðibros er gefið mér,
sú gjöf er, Drottinn, öll frá þér,
og verði’ af sorgum vot mín kinn,
ég veit, að þú ert faðir minn.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér.
Þótt jarðnesk gæfa glatist öll,
ég glaður horfi’ á lífsins fjöll.
(Einar H. Kvaran.)
Minning þín lifir í hjarta okkar.
Bertha Guðrún, Ragna
Elíza, Thelma Kristín
og fjölskyldur.
Guðrún Kvaran
✝ Guðrún Kvaranfæddist í
Reykjavík 15. mars
1921. Hún lést á
bráðadeild Land-
spítalans 15. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 28. mars.
Þitt bros og blíðlyndi
lifir
og bjarma á sporin
slær,
það vermir kvöld-
göngu veginn,
þú varst okkur
stjarna skær.
Þitt hús var sem
helgur staður,
hvar hamingjan
vonir ól.
Þín ástúð til okkar
streymdi
sem ylur frá
bjartri sól.
Þín milda og fagra minning
sem morgunbjart sólskin er.
Þá kallið til okkar kemur,
við komum á eftir þér.
(F.A.)
Elsku amma Lilla.
Við kveðjum þig með miklum
söknuði, um leið og við þökkum
fyrir allar yndislegu stundirnar
sem við áttum saman. Það fyrsta
sem kemur upp í huga okkar,
þegar við hugsum til þín, eru orð
eins og virðing og hlýja. Með
þinni einlægni og hlýju fékkstu
alla til að brosa og líða svo vel í
kringum þig. Þú vildir allt fyrir
alla gera, umhyggjan var svo mik-
il.
Minning um yndislega ömmu og
langömmu, sem við söknum mikið,
mun lifa í hjörtum okkar alla ævi.
Guðrún Kvaran,
Örvar Sær, Elvar Þorri
og Sara Dögg.