Morgunblaðið - 01.04.2008, Blaðsíða 24

arflokksins, passaði svo uppá sjálf-
stæðismennina morguninn eftir,
þar sem þeir sátu grunlausir í
Höfða klukkutímum saman og biðu
Björns Inga. Á meðan myndaði
hann nýjan meirihluta í borg-
arstjórn undir forystu Samfylking-
arinnar. Undir hádegið var hringt í
Óskar inná fundinn,
látið vita að nýr meiri-
hluti væri í höfn. Ósk-
ar stóð upp og sagði
efnislega; krakkar
mínir, þetta er búið!
Beittu Dagur og
Björn Ingi klækj-
astjórnmálum?
Varð Tjarnarkvart-
ettinn til í krafti
klækjastjórnmála? Það
fannst Ingibjörgu aug-
ljóslega ekki því hún
fagnaði meirihlutanum
og aðild Samfylking-
arinnar að kvart-
ettinum. Klækj-
astjórnmálin komu
ekki til fyrr en Sam-
fylkingin missti völdin
í borginni.
Björn Ingi var
ósáttur við framvindu
REI-málsins og taldi
framtíð þess fyr-
irtækis betur tryggða
hjá Tjarnarkvartett-
inum. Með sama hætti
og áður sagði um Ólaf
F. þá var það réttur
Björns Inga og skylda
gagnvart sínum kjósendum að
standa með þeim málefnum sem
hann trúði á en ekki öðrum stjórn-
málaflokkum, í þessu tilfelli Sjálf-
stæðisflokknum.
Hver ber ábyrgð á
þróun miðborgarinnar?
Í ummælum Ingibjargar um
„niðurlægingu Reykjavíkur, sem
hvarvetna blasi við“, er hún, sam-
kvæmt frétt Stöðvar 2, að vísa til
þess erfiða ástands sem skapast
hefur í skipulagsmálum í miðborg-
inni. Og kannast augljóslega ekki
við neina ábyrgð í því máli.
Ingibjörg Sólrún var borgarstjóri
í 10 ár og á þeim tíma var sam-
þykkt það deiliskipulag sem nú er í
gildi fyrir miðborgina. Deiliskipu-
lag sem Sigmundur D. Gunn-
laugsson skipulagsfræðingur segir
skilgreina miðborgina sem þróun-
ar- eða endurnýjunarsvæði. Og tel-
ur hann þau einkenni deiliskipu-
lagsins, auk hækkandi íbúðaverðs í
miðborginni, meginorsök þess að
verktakar hafi í stórum stíl keypt
upp húseignir í miðbænum til nið-
urrifs. Vafalaust kemur þó fleira
til.
Það hvarflar ekki að mér að
Ingibjörg hafi séð þetta fyrir en
hún getur ekki firrt sig allri
ábyrgð, frekar en aðrir sem sl. 15
til 20 ár hafa ráðið þróun Reykja-
víkurborgar. Það væru klækj-
astjórnmál að varpa allri ábyrgð á
núverandi meirihluta?
Hreinskiptni og heilindi
Ingibjörg hvetur til hreinskiptni
og heilinda í stjórnmálum og hafn-
ar klækjastjórnmálum. Þar er ég
henni sammála og er tilgangur
þessarar greinar að benda á eft-
irfarandi; Heilindi og heiðarleiki í
stjórnmálum felast m.a. í því að
leggja sömu mælistiku á eigin verk
og annarra. Fylgja sjálfur þeim
leikreglum sem þú ætlast til af öðr-
um. Það eru gömul kristileg sann-
indi.
ÞAÐ er umhugsunarefni þegar
fólk áfellist aðra fyrir hluti sem það
gerir sjálft, á hlutdeild í eða lætur
óátalið hjá samherjum sínum.
Getur verið að eftirfarandi um-
mæli á flokksstjórn-
arfundi Samfylking-
arinnar, sem birtust á
mbl.is um helgina séu
dæmi um þetta?: „Að
lokum sagði Ingibjörg
Sólrún að hún teldi að
klækjastjórnmál væru
mikill skaðvaldur í ís-
lenskum stjórn-
málum.“ „Sjaldan hef-
ur það opinberast með
jafn átakanlegum
hætti og núna í
Reykjavík. Borgin líð-
ur fyrir hrossakaup
og óheilindi stjórn-
málamanna. Ég finn til
með borginni minni og
finnst þyngra en tár-
um taki að horfa upp á
niðurlægingu hennar
sem hvarvetna blasir
við. Klækjastjórnmál
eru frumstæð og öllum
til óþurftar. Þau eiga
ekkert erindi við upp-
lýst fólk á Íslandi í
upphafi 21. aldar. Nú
er ekki tími fyrir
klækjastjórnmál, refs-
skap og útúrsnúninga
heldur hreinskiptni og
heilindi.“
Hér er Ingibjörg augljóslega að
vísa til síðustu meirihlutaskipta í
Reykjavík og samkvæmt frétt á
Stöð 2 á sunnudagskvöld enn-
fremur til þess erfiða ástands sem
skapast hefur í skipulagsmálum
miðborgar Reykjavíkur.
Hvað með Tjarnarkvartettinn?
Núverandi meirihluti í Reykjavík
var myndaður í janúar sl. vegna
óánægju borgarfulltrúa F-listans
með „að málefni F-listans hefðu
ekki náð fram að ganga í starfi
fyrri meirihluta og að flokkurinn
hefði ekki fengið fulltrúa í nefndum
í samræmi við atkvæðahlutfall“, svo
vitnað sé til hans eigin ummæla. F-
listinn fékk rúm 10% atkvæða en
mun minni möguleika til áhrifa en
Framsóknarflokkurinn, sem hafði
fengið um 6%. Það var mat Ólafs
F. Magnússonar að þau mál sem
hann var kosinn útá ættu meiri
möguleika í samstarfi við Sjálf-
stæðisflokkinn en í Tjarnarkvart-
ettinum svonefnda undir forystu
Dags B. Eggertssonar. Það var því
bæði réttur hans og skylda gagn-
vart kjósendum sínum að mynda
meirihluta þar sem hans baráttu-
mál kæmust áfram. Þó deila megi
um skiptingu embætta, þá gerðist
það einfaldlega að Sjálfstæðisflokk-
urinn nýtti tækifærið til að koma
stefnu sinni í framkvæmd, eins og
hann var kosinn til.
Það er hans lýðræðislegi réttur
með sama hætti og þegar Björn
Ingi Hrafnsson í október sl. mynd-
aði „yfir nótt“ meirihluta með Sam-
fylkingu, VG og Margréti Sverr-
isdóttur, óháðum borgarfulltrúa.
Hann lét okkur, félaga sína í meiri-
hlutanum, sjálfstæðismennina,
halda að allt væri í stakasta lagi,
hafði fullvissað Vilhjálm um það
kvöldið áður. Óskar Bergsson,
varaborgarfulltrúi Framsókn-
»Heilindi og
heiðarleiki
felast m.a. í því
að leggja sömu
mælistiku á eig-
in verk og ann-
arra. Fylgja
sjálfur þeim
leikreglum sem
þú ætlast til af
öðrum.
Formaður
Samfylkingarinnar
og klækjastjórnmál
annarra
Bolli Thoroddsen skrifar um
miðborgina og borgarpólitíkina
Bolli Thoroddsen
Höfundur er varaborgarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins og formaður ÍTR.
24 ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
ÞAÐ VAR í september árið 1938
að auglýsing birtist í dagblöðum
landsmanna um að settur yrði á
stofn Viðskiptaháskóli
Íslands. Skólinn átti að
gegna því hlutverki að
mennta nemendur á
sviði viðskiptafræði og
atvinnurekstrar. Tíu
nemendur voru teknir
inn þá um haustið og
fór kennsla fram í
bókasafninu Íþöku við
Menntaskólann í
Reykjavík. Síðan eru
liðin sjötíu ár og hefur
viðskiptafræðideild
Háskóla Íslands nú um
þúsund nemendur við
nám í deildinni.
Viðskiptafræðideild
HÍ leggur metnað sinn
í að veita nemendum
sínum hagnýta þekk-
ingu, þjálfa þá í að
beita faglegum vinnu-
brögðum og búa þá
undir fjölbreytt störf.
Deildin hefur á stefnu-
skrá sinni að bjóða
fjölbreyttar og sveigj-
anlegar námsleiðir til að mæta þörf-
um nútímans fyrir fjölþætta og hald-
góða menntun. Í því augnamiði
býður viðskiptafræðideild HÍ nú upp
á BS- og diplómanám samhliða
starfi. Námið er sérstaklega sniðið
að þörfum þeirra sem vilja leggja
stund á háskólanám með vinnu og
hefst haustið 2008. Nemendur fá
rækilega þjálfun í öllum helstu
greinum viðskiptafræði, svo sem
fjármálum, markaðsfræði, reikn-
ingshaldi og stjórnun, og geta nem-
endur valið sér sérsvið á sviði fjár-
mála- og reikningshaldslínu eða
markaðsfræði- og
stjórnunarlínu. Náms-
efni og námskröfur eru
þær sömu og í BS-námi
í dagskóla en kennslu-
fyrirkomulag er tals-
vert annað. Við deild-
ina starfa helstu
sérfræðingar landsins
á öllum sviðum við-
skiptafræði. Að auki
koma erlendir háskóla-
kennarar að kennslu á
ári hverju.
Fyrir hverja?
BS-nám með vinnu
er sérstaklega sniðið
að þörfum þeirra sem
vilja leggja stund á há-
skólanám samhliða
starfi. BS-nám í kvöld-
skóla tekur alla jafna
fimm ár en hægt er að
ljúka diplómagráðu
eftir tvö og hálft ár.
Námið er hægt að
stunda frá og með
haustinu 2008 og er hvert námskeið
kennt á fimm vikum. Að því loknu er
haldið próf, áður en kennsla í næsta
námskeiði hefst. Nemendur munu
sækja fyrirlestra tvisvar í viku í um
fjórar klukkustundir í senn. Ýmist
er kennt tvo eftirmiðdaga í viku frá
kl. 16.15 til 20.00 eða eitt kvöld og
laugardagsmorgun. Nemendur
greiða hefðbundin skráningargjöld í
Háskóla Íslands og gjald fyrir hvert
námskeið. Fyrir þá sem hafa nýlega
lokið rekstrar- og viðskiptanámi frá
EHÍ með góðum námsárangri er í
boði að ljúka BS-námi samhliða
starfi á fjórum árum með sama
hætti.
Frábær aðstaða
fyrir nemendur
Háskólatorgið hefur gerbreytt
starfsaðstöðu viðskiptafræðideildar
og aðbúnaði nemenda deildarinnar.
Á Háskólatorgi og í Gimli er frábær
vinnuaðstaða fyrir nemendur í nánu
samneyti við kennara. Í bygging-
unni eru m.a. fyrirlestrasalir,
kennslustofur, tölvuver með yfir 130
tölvum og lesrými. Á Háskólatorgi
er einnig þjónusta við nemendur svo
sem Bóksala stúdenta, námsráðgjöf,
nemendaskrá og alþjóðaskrifstofa.
Þar er einnig Háma: ný og stór-
glæsileg veitingasala og kaffibar fyr-
ir nemendur jafnt sem starfsfólk
Háskóla Íslands.
Hverjar eru forkröfur?
Inntökuskilyrði eru þau sömu og í
BS-nám í dagskóla, þ.e. stúdents-
próf af bóknámsbraut eða annað
sambærilegt nám. Fjöldi nemenda í
kvöldskóla er þó takmarkaður og
tekið er mið af árangri í fyrra námi
og starfi við val á nemendum. Um-
sóknarfrestur er til 5. júní og allar
nánari upplýsingar eru á vef deild-
arinnar, www.vidskipti.hi.is.
BS-nám í viðskiptafræði sam-
hliða starfi góður valkostur
Sif Sigfúsdóttir kynnir
BS-nám í viðskiptafræði
»Námið er
sérstaklega
sniðið að þörfum
þeirra sem vilja
leggja stund á
háskólanám með
vinnu og hefst
haustið 2008
Sif Sigfúsdóttir
Höfundur er markaðsstjóri viðskipta-
og hagfræðideildar HÍ og stunda-
kennari í HÍ.
ÞAÐ er mikil list að halda góða
ræðu. Einhver sagði að lykillinn að
góðri ræðu væri að byrja og ljúka
henni með ígrunduðum og áhuga-
verðum hætti og segja sem minnst
þar á milli.
Prestar eru sjaldnast
öfundsverðir ræðu-
menn enda ekki
áhlaupsverk að þýða
fagnaðarerindið yfir á
skiljanlegt mál í nú-
tímasamfélagi. Það var
sögð skemmtileg saga
af litlum dreng sem fór
með móður sinni í
kirkju. Þegar prest-
urinn var í miðri pré-
dikun hallaði dreng-
urinn sér upp að móður
sinni og spurði þreytu-
lega: „Fer hann ekki að verða bú-
inn?“ Móðirin svaraði: „Hann er bú-
inn elskan mín, hann getur bara ekki
hætt.“ Við höfum heyrt svona sögur.
Sjálfsagt hafa margir upplifað stund
sem þessa í kirkju með einum eða
öðrum hætti, flestir prestar líka, þ. á
m. ég.
Reynslumikill og góður prédikari
sagði eitt sinn: Það er aðeins eitt ráð
til að verða góður prédikari: Lærðu
að hlusta. Lærðu að hlusta á Guð og
vertu fyrst og fremst trúr því erindi
sem hann hefur treyst þér fyrir. Góð-
ir prédikarar eru þeir sem hvíla í
skugga Guðs og lofa honum að koma
fram og orði hans að heyrast, „því
hann á að vaxa, en ég að minnka“.
Góður brandari spillir svo ekki fyrir.
En stundum fer allt fyrir ofan garð
og neðan. Fátt getur bjargað prédik-
un þess prests sem ekki er trúr því
erindi sem honum er falið að boða. Sú
prédikun verður að einhverju öðru en
til var ætlast.
Prestum ber samkvæmt vígslu-
heiti sínu að prédika Guðs orð hreint
og ómengað, eins og það er að finna í
vitnisburði kirkjulegra játninga og
postullegrar trúarhefðar. Þótt eng-
inn prestur sé fullkominn þarf ekki
að efast um að þeir reyni flestir að
virða vígsluheit sitt og koma heið-
arlega fram í störfum sínum.
En hvað ber presti að gera verði
hann nú fráhverfur
kristinni játningu að
meira eða minna leyti?
Á hann að segja það
sem hugur hans býður
honum, enda þótt hann
hafi lofað öðru? Hvar
liggja mörkin á milli
þess að þjóna Guðs orði
og að láta Guðs orð
þjóna sér?
Þessar spurningar og
aðrar áþekkar leituðu á
mig á dögunum þegar
ég heyrði í presti
nokkrum í Reykjavík
prédika. Í upphafi „prédikunar“ sinn-
ar lagði viðkomandi prestur ríka
áherslu á þá „víðsýni, frjálslyndi og
umburðarlyndi“ sem frá upphafi
hefði ríkt í boðun og lífi kirkju hans.
Litlu síðar lýsti hann yfir: „Við leitum
Guðs handan útilokandi trúarjátn-
inga, þegar þær eru misnotaðar og
látnar reisa múra aðskilnaðar manna
á milli. Við leitum Krists handan ein-
strengingslegra trúarkenninga …
jafnvel handan trúarstofnana eða
trúarbragða.“
Skömmu áður en presturinn lét
þessi orð falla bauð hann áheyr-
endum sínum að játa sína kristnu trú.
Á undan þótti honum tilhlýðilegt að
afsaka trúarjátninguna með þeim
orðum m.a. að fólk færi ekki með
hana til að greina sig frá þeim sem
orða lífsskoðun sína með öðrum
hætti, heldur „aðeins til að kannast
við samkvæmt hvaða trúararfleifð
þessi athöfn hér er framkvæmd“.
Trúarjátningin, einingarband krist-
ins fólks, og það sem áréttar innihald
hins kristna átrúnaðar, virtist lítið
annað en formsatriði rúið raunveru-
legu gildi sínu. Ef til vill hefði verið
heiðarlegra að segja: Gott fólk, það
er allt í lagi að fara með trúarjátn-
inguna enda meinum við minnst með
því!
Það getur varla heitið svo að við-
komandi prestur hafi í prédikun sinni
slegið á strengi fagnaðarerindisins.
Boðskapurinn var annars eðlis enda
annað ljós sem fékk að skína. Í pré-
dikuninni bar leynt og ljóst mest á
linnulausum og staglkenndum áróðri
um Þjóðkirkju Íslands sem byggðist
á litlu öðru en rangfærslum og til-
búnum sannleika. Mér varð hugsað
til frambjóðanda sem hefur lítið fram
að færa og reynir því að afla sér með-
borgaralegs fylgis á grundvelli þess
sem hann telur miður fara hjá öðrum
– og gildir þá einu hvort það álit hans
er á rökum reist eða ekki.
Umræddum presti er í mun að
kenna sig og kirkju sína við trúverð-
ugleika. Síðast þegar ég vissi var trú-
verðugleiki fólginn í því að vera
traustur, áreiðanlegur og sannsögull.
Kristinni kirkju ber að standa vörð
um fagnaðarerindi Jesú Krists eins
og það kemur fyrir í postullegum
vitnisburði og trúarjátningum. Trú-
verðugleiki hennar stendur og fellur
með því hvernig þar tekst til.
Eftir að hafa hlýtt á umrædda pré-
dikun spurði ég mig, og spyr mig enn
– og ég hvet allt einlægt fólk, sem í
raun vill kannast við Jesú Krist og
kenna sig við nafn hans, að spyrja sig
hins sama: „Hvenær hættir kristin
trú að vera kristin trú?“
Hvenær hættir kristin
trú að vera kristin trú?
Gunnar Jóhannesson skrifar
um trúarsannfæringu » Síðast þegar ég vissi
var trúverðugleiki
fólginn í því að vera
traustur, áreiðanlegur
og sannsögull.
Gunnar Jóhannesson
Höfundur er sóknarprestur.
www.sjofnhar.is