Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2005, Blaðsíða 12

Minnie EA 523 landar á Siglufirði. „Minnie var mikil happafleyta og þar leið mér best af öllum þeim bátum sem ég hef siglt með,“ segir Benedikt.
Benedikt Sæmundsson er
fœddur 7. október 1907 á
Stokkseyri þaðan sem hann
byrjaði ungur að róa á ára-
skipum. „Sem xar gífurlega
erfitt vegna þess hversu
brimasamt var við Stokks-
eyri,“ rifjar Benedikt upp.
Árið 1934 byrjaði Benedikt sem mót-
oristi á síldarbátum Ingvars Guðjónsson-
ar fyrir norðan, fyrst Minnie og síðar
(1940) á Gunnvöru. Um vetrartimann
var hann i Vestmannaeyjum og reri á
vetrarvertíð. Stríðsárin urðu honum
minnisstæð og um þau spjölluðum við.
„Það var á stríðsárunum. Ég var búinn
að vera í siglingum á veturna en síld yfir
sumartímann. Þetta var töluvert annað líf
en ég átti að venjast fyrir stríð. Þá var
róið á vetrarvertíð í Vestmannaeyjum en
yfir sumarmánuðina var maður fyrir
norðan á sildinni. Stríðið breytti raunar
engu um sildina, ég hélt áfram á sumar-
vertíðunum fyrir norðan en það sem
breyttist var að norðlensku sildveiðiskip-
in, sem flest höfðu verið geymd á þurru
yfir vetrartímann, urðu nú allt í einu
fraktskip og sigldu á milli landa. Við
lágum i verstöðunum - vinsælast var að
vera í Vestmannaeyjum þar sem vertíð-
arbátarnir voru langflestir - og biðum eft-
ir að fá keyptan fisk af bátunum til að
geta siglt með til Bretlandseyja þar sem
við fengum undantekningarlaust topp-
verð fyrir. Það var svolítið misjafnt hvað
við fórum margar siglingar á vetri. Það
var ekki alltaf hlaupið að því að fá fisk
og veður misjöfn á leiðinni. Yfirleitt
náðum við þó að fara átta til tíu ferðir,
frá því í september og fram í maílok.
Oft sá maður yfirhlaðna báta leggja
upp með fisk til Bretlands. Það var eins
og útgerðarmennirnir, er sátu í landi,
sæju enga aðra hættu en þá sem stafaði
frá stríðsrekstrinum og Þjóðverjum. Þeir
drifu allar fleytur í þetta, jafnvel alræmd-
ar lekabyttur, og sigldu yfir Atlantshafið
á þeim árstima þegar allra veðra var
von. Ég vissi til þess að bátar voru svo
hlaðnir að strax við bryggju var byrjað
að vatna yfir dekkið. Menn víluðu ekki
fyrir sér að setja i 100 tonna bát ríflega
eitt hundrað tonn af fiski, 30 tonn af
olíu, 30 tonn af ís og 4 tonn af vatni.
Græðgin var svo mikil. Um einn bát
vissi ég sem alltaf varð að kalfatta í
Fleetwood eftir hverja ferð frá íslandi en
12 - Sjómannablaðið Víkingur