Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2005, Blaðsíða 48

Skugginn tekur til máls:
„Helvítis smáfuglarnir“
Ivetur var brotist með látum fyrir Horn-
bjarg og Kögur. Hinn gamli landsins
forni fjandi, hafísinn er eitt af þeim fyrir-
bærum sem íslenskir sjómenn bera fulla
virðingu fyrir og ekki vanþörf á. Sjó-
mennska í Norður-Atlantshafi byggist að
verulegu leyti á baráttu við náttúruöflin,
svo sem hafís, storma, þoku og
blindöskrandi bylji. En sjómenn komast
i hann krappann víðar en á hafinu og
margt getur valdið hugarangri eftir að í
land er komið, eins og til dæmis hjá
honum Sigurjóni vini mínurn. Sigurjón
er 24 ára, grjótharður og harðduglegur
togarasjómaður. Að vísu er Sigurjón með
einhverja fína menntun á bakinu,
grafiska hönnun eða eitthvað í þeim dúr
en lætur það ekki aftra sér frá því að
stunda sjómennsku sem aldrei fyrr. Seg-
ist þurfa að lifa. Sigurjón er hvers manns
hugljúfi i lífi og starfi, rnikill knattspyrnu
unnandi og einlægur aðdáandi Crystal
Palace sem reyndar gerir lífið svolítið
einmannalegt hjá honum eins og öðru
sértrúarfólki. Einn ljóður er þó á Sigur-
jóni og hann er sá að hann hatar alla
fugla himinsins og það ekki að ástæðu-
lausu. Eins og sönnum sjómanni sæmir
er Sigurjón últra harður djammari. Oft
kann hann sér ekki hóf í félagslífinu og
skilar sér ekki heim fyrr en undir morg-
un og þá vill hann fá að hvílast og end-
urnærast. Yfir vetrartímann er þetta sóm-
inn sjálfur en með hækkandi sól fer að
harðna á dalnum. „Maður kemur heim
Við þekkjum
Sjávarútveginn
dauðþreyttur úr geðveiku partýi og ætlar
að leggja sig aðeins, en þá eru helvítis
smáfuglarnir byrjaðir að syngja og góla
svo maður nær sér ekkert niður. Otrú-
lega pirrandi. Ég hata þessa helvítis
fugla!" segir Sigurjón og hann er maður
sem rneinar það sem hann segir.
Þegar Sigurjón var að rekja raunir sín-
ar rifjuðust upp fyrir mér hremmingar
tveggja bræðra sem eitt sinn voru skips-
félagar mínir. Bræður þessir bjuggu sam-
an í blokkaríbúð og áttu mismunandi
góða daga. Eitt máttu þeir þó eiga að þeir
voru báðir sérstaklega ósérhlífnir í næt-
urlífinu og voru stétt sinni til mikils
sóma á þeim vetfangi. Allt iðaði af lífi í
kringum þá allar nætur. Stöðugur
straumur leigubíla transportaði fram og
til baka við blokkina, ýmist til að koma
með fólk í gleðskapinn eða þá til þess að
sækja aðra sem voru búnir á því. Ef ekki
leigubílar, þá lögreglubílar, og ef virki-
lega vel tókst til þá endaði allt í björtu
báli og sérbúnir slökkvibílar mættu með
tilheyrandi látum. Eitt sinn er lögregla og
slökkvilið mættu í samkvæmið og luku
verkum sínum með miklu harðfylgi,
slökktu eldinn í íbúðinni og tóku úr um-
ferð þá er þess þurftu með, var farið að
huga að gestgjöfunum. Þeir virtusl hafa
gufað endanlega upp eða það sem verra
var, hugsanlega brunnið inni. Fljótlega
varð þó ljóst að svo illa hafði ekki farið
og beindust augu og eyru manna að bak-
garði í næsta nágrenni. Þar fundust
bræðurnir heilir á húfi, eða allt að því, í
hörku slagsmálum og rifust heiftarlega
um það hvor þeirra hefði í þetta skiptið
kveikt i.
Svo hraustlega tókst þeim bræðrum
við samkvæmislífið að á tímabili stór-
lækkaði fasteignaverð í nágrenninu og
mörgum manninum var orðið býsna ó-
rótt. Nú var úr vöndu að ráða. Haldinn
var húsfundur í blokkinni og fyrirfram á-
kveðið að láta hart mæta hörðu, talað
skyldi við þessa menn með tveimur
hrútshornum í eitt skipti fyrir öll. Pegar
á fundinn var komið vildi ekki betur til
en svo að mönnum brást allur kjarkur
svo enginn þorði að taka til máls um á-
standið. Pað var ekki fyrr en annar bróð-
irinn, sá minni, kvaddi sér hljóðs og
þrumaði yfir lýðnum um allt ónæðið sem
hann þyrfti að búa við. Hann hefði það
fyrir reglu að hvíla sig á daginn en það
gengi bara djöfullega vegna hávaða sem
bærist frá íbúðinni að ofan og til þess að
kóróna herlegheitin þrammaði kerling-
aruglan sem þar byggi á grjóthörðum tré-
klossum svo bergmálaði í allri blokkinni.
Þegar hér var komið sögu ákvað fund-
arstjóri að slíta fundi og fleira var ekki
rætt.
Já, það er víðar tekið á því en á hafinu
eins og þessi dæmi sýna en eins og sést
eru sjómenn svo sannarlega stétt sem
ekki þjáist af neinni minnimáttarkennd
né láta þeir hvern sem er vaða yfir sig á
skítugum skónum. Þrátt fyrir það eru
sjómenn hinir ljúfustu inn við beinið og
taka hlutina öllu jöfnu ekki mjög alvar-
lega nema ef rætt er um knattspyrnu, þá
er virkilega komið við sálina í þeim svo
hafísinn við Horn verður hreinn hégómi.
Svo getur hitnað í kolunum og orðbragð-
ið þvílíkt að ekki er hafandi eftir en eitt
er víst að Arafat sálugi og Sharon verða
eins og værnnir kórdrengir í samanburði.
Að öðru leyti held ég að sjómönnum sé
sama um flest. Þeir telja til að mynda að
það skipti ekki máli hvort Bobby Fischer
er á íslensku, japönsku eða amerísku
geðveikrahæli, nema ef vera skyldi bara
út af skattinum, því eitthvað kostar þetta
brölt með vesalings manninn. Sjómenn
hafa enga skoðun á því hverjir sitja í
Hæstarétti eða hvernig hinir háeðlu
dómarar fara að þvf að fá vinnuna og
þeim er alveg sama um mál eins og fjöl-
miðlafrumvarpið. Reyndar hafa sjómenn
yfirleitt lítið af íslenskum fjölmiðlum að
segja því ekkert heyrist eða sést af þeim
til sjós nema gamla Gufan og hún hefur
alltaf verið þar sem hún er, rétt eins og
Hraunhafnartangi, Grímsey eða Gerpir
og algjör óþarfi að hafa neina sérstaka
skoðun á þvf. Engu að síður erum við vel
tengdir við umheiminn í gegnurn gervi-
hnetti og sjáum flest það sem gerist utan
landsteinanna, hvort heldur er í Kína eða
Ástralíu. Viðurkenni þó að Sky Sport og
Sky News eru mest inn, vegna boltans,
hjá okkur svo við höfum ekki yfir neinu
að kvarta. Annars allt gott að frétta og
Guð varðveiti þá sem nenna að lesa þetta
til enda.
Kælivélar hafa mikla reynslu í uppsetningu,
viðhaldi, hönnum og smíðumfyrirsjávarútveginn
Hvort sem er um botð eða í landi.
KæuVélari S:i
*
17-4530 * .
KæuVélarJ
587 4530 • 893 1906
48 - Sjómannablaðið Víkingur