Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2005, Blaðsíða 43

J

Sóminn í Grcenlandsísnum cn þangaðfór Úskar mikla ævintýraferð að hitta ísmanninn og til að taka hrollinn úr bátnum áður en hann var afhent-
úr nýjum eiganda.
mílurnar voru hagstæðasti hraðinn upp á
eyðsluna að gera en á þeirri ferð eyddi
báturinn 3,1 til 3.4 lítrum á sjómílu og
Vorum við þó með bátinn troðinn af vist-
um, vatni og olíu. Við vorum meira að
segja með þrjár olíutunnur á dekki eða
ahs 2.800 lítra sem áttu að duga okkur
fram og til baka, en við ætluðum að vera
sjálfbjarga um alla hluti. Ekkert átti að
kaupa eða fá á Grænlandi enda erfitt um
vik að komast í Bónus eða Nettó á þeim
slóðum þar sem við héldum til í ríki sela,
'sbjarna og náhvela.
A heimleiðinni varð hins vegar allt
annað uppi á teningnum. Enginn hrað-
sigling enda veðrið bandbrjálað allan
ó'mann. Við sigldum þó stöðugt 4 til 6
mílur á móti 25 metra vindhraða og lét-
um þurrkurnar hafa nóg að gera enda gaf
stöðugt yfir Sómann alla nóttina.
Þegar við nálguðumst Patreksfjörð var
°kkur farið að leiðast þófið. Báturinn var
því flapsaður niður og keyrður inn fjörð-
®n á 27 mílna hraða upp í krappa öld-
una.“
Um þesssa ferð félaganna má lesa nán-
ar á heimasíðu Bátasmiðjunnar,
www.somiboats.is, auk þessa sem er að
finna ýmiskonar fróðleik annan um
Sómabátana og eigendur þeirra. En gef-
um Óskari aftur orðið:
„Flapsarnir á Sóma 1200 eru enn
stærri en á 960 bátnum og munu því
auðvelda honum að fara í gegn um öld-
una sem er enn einn kosturinn við
Sómann. Með aðstoð ílapsanna aftast á
bátnum brýtur hann ölduna í stað þess
fylgja í sífellu sjórótinu, upp á öldufald-
inn og niður í öldudalinn. Hugmyndin á
bak við flapsana er sú sama og þeir eru
stöðugt að glíma við í Formúlu eitt
kappakstrinum, nefnilega að halda bilun-
um niðri þótt þeir fari á fjórða hundrað-
ið, nema hvað hjá okkur er það hafrótið
sem lyftir bátnum.“
*
Mér leikur forvitni á að vita hvort
trefjaplastið sé ekki brothætt.
„Nei, ekki aldeilis. Einn bátanna okkar
fór í árekstrarpróf í Reykjavíkurhöfn. Ó-
prúttnir náungar stálu þá Ástþóri RE og
keyrðu hann á 32 mílna hraða beint á
hafnargarðinn. Stefnið brotnaði en bátur-
inn sökk ekki og við gátum hæglega gert
við hann svo að hann varð eins og nýr.
Þetta eru því afar öruggir bátar,
stöðugir og fara vel með mannskapinn
um borð. Mér hefur meira að segja dottið
í hug að sigla litla prammanum okkar,
sem við köllum Sóina Light, til Græn-
höfðaeyja á sýningu þar fyrir millilanda-
skip. Þetta er lítil skekta með utanborðs-
mótor, ótrúlega hraðskreið, nær 23 míl-
um, og ristir aðeins 6 sentimetra. Við
færum þá tveir, ég og kokkurinn, og yrð-
um vel á annað ár á leiðinni. Pað eina
sem stendur í veginum er að kokkurinn
ætti að sjá um bjórbirgðirnar en ég hef
ekki ennþá fundið neinn sem ég gæti ró-
legur treyst til slíks ábyrgðarstarfs í heila
átján mánuði."
*
Þegar ég kveð Óskar er ég enn að velta
fyrir mér þessari ferð til Grænhöfðaeyja.
Var hann að fíflast með mig? Þetta er þó
á heimasíðunni hans. Einhver hvíslar því
að mér að þetta sé grín. Getur það verið?
Ég er á báðum áttum. Jú ætli það ekki
annars, eða hvernig í veröldinni ætlar
hann að koma fyrir átján mánaða birgð-
um af bjór í þessu óyfirbyggða horni?
En fegurst er hafiö um heiöa morgunstund,
er himinninn speglast blár i djúpum álurrí,,
oq árroöabliki bregöur um vog og sund,
og bárur./vaggafjvikar afsfleygum sálum,
en ströndin glóir, stuöluö og mikilleit,
og storkar sinu mikla orlagahafi.
Þá er eins oq quð sé að qefá oss fyrirheit
og geislum himins upp ur djupinu stafi
naÉsrmarine
■ftMeð
Sjómannadagskveðju!
Sjómannablaðið Víkingur - 43