Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2005, Blaðsíða 37

Tannhvala-Jón að störfum í matsal Harðbaks. Eitt sinn sem oftar
þegar karlarnir komu aftur í aðfá sér kaffi á meðan óveðrinu
stóð taldi Kári stýrimaður hjark í sína menn sem báru sig mis-
jafnlega og sagði: „Drengir mínit; við höfum þetta af. Ég er búinn
að reyna þetta einu sinni áður ogfinn að við höfum þetla af.“
Kári, sem var mjög rólegur og yfirvegaður maðui; visaði þarna
til þess er hann var á togaranum Verðifrá Patrehsfirði semfórst
íjanúar 1950 og með honumfimm manns af 19 manna áhöfn.
og traustur og lætur sér fátt vaxa 1 aug-
um.
„Ég var á vakt fyrstu óveðursnóttina.
Þetta var venjuleg vakt. Skipið fór vel
með sig og var rólegt í hreyfingum. Áki
andæfði og við vissum að veðrið var ekki
gott. Það var þó ekki fyrr en á vakta-
skiptum um morguninn, klukkan 6, að
ég áttaði mig á ísingunni. Ég leit út um
glugga á keisnum og sá að kominn var
íshellir undir bátadekkið. Hvergi sá í
skipið sjálft og ísinn fyllti meira að segja
á milli stoðanna sem halda dekkinu
uppi. Slíkt hafði ég aldrei séð áður og
aldrei síðan.“
Einu gluggarnir sem ekki ísa eru á eld-
húsinu þar sem olíufíringin er á fullu.
Það er alltaf hægt að fá heitt og nýlagað
kaffi.
Alla nóttina hefur ísinn verið að hlað-
ast á skipið. Áki veit að við svo búið má
ekki standa. Klukkan fimm um morgun-
inn ræsir hann út mannskapinn til að
berja klaka af skipinu. Stórhríðin geysar
sem aldrei fyrr og sjávarhitinn er undir
frostmarki. Körlunum bregður í brún
þegar þeir sjá hvernig ástandið er orðið.
Stög sem ekki eru meiri en fingur manns
að gildleika eru nú á við tunnubotn, spil-
ið undir brúnni er horfið undir ísbjarg
sem teygir sig upp undir brúarglugga,
hvalbakurinn er einn ísklumpur: það er
sama hvert litið er, ísinn
er alstaðar, skipið er að
breytast í borgarísjaka.
Karlarnir bíta á jaxlinn.
Engar ísaxir eru um borð
og vopnaðir útsláttarjárn-
um, spönnum, litlum
öxum úr björgunarbátun-
um og sleggjum ráðast
þeir til atlögu við ísinn.
Pað er um lífið að tefla.
Ofsafengin barátta er
háð við veðurguðina.
Ekkert hefur sést eða
heyrst til togarans Júlí
síðan kvöldið áður. Eng-
inn á eftir að sjá Júlí aftur
eða 30 manna áhöfn
hans. Skipverjar á Þorkeli
mána eru rétt búnir að
fylla lestir togarans þegar
veðrið skellur á og þeir heyja æðisgengna
baráttu fyrir lifi sinu. Skipið legst á hlið-
ina og þeir henda þungum björgunar-
bátnum fyrir borð. Þegar skipið legst á
hina hliðina fer hinn lífbáturinn í hafið.
En þetta hrekkur ekki til. Hvað eftir ann-
að liggur við að skipinu hvolfi. Þá er
fyrsti vélstjóri, Þórður Guðlaugsson,
sendur aftur á að logskera davíðurnar í
sundur sem eru orðnar eins og risavaxið
grýlukerti. Þetta er erfitt starf. Skipið
veltur á alla kanta og Þórður verður að
sæta lagi. Loks tekst honum að ná stór-
um og þungum bátauglunum í sundur
og þær velta í hafið. Skipið verður léttara
í sjónum og áhöfnin hamast við að berja
af ísinn.
Skipverjar á Harðbaki fá engar fréttir
af félögum sínum. Þegar veðrið versnaði
snögglega kvöldið áður höfðu þeir horft
á Júlí hverfa út í stórhríðina og sortann
og hafa engin skip séð eftir það. Veður-

-ÞRIFUR MEIRA FYRIR MINNA
Hand Aid
Limate
Osýnilegur
skaölaus
máluðum
I'
EFTIR
FYR R
Spotlight
Protect
Hindrar
útleiðslu
Oflugt
hreinsiefni
, L
' f n?

Sesamie
Sterkur
stíflueyðir
Snittvél í
brúsa
Héðinsgötu 2-105 Reykjavík • Sími: 560 7881 • www.icelandic.is
Sjómannablaðið Víkingur - 37