Eimreiðin - 01.04.1937, Side 88

208
NYIR HEIMAR
EIMREIÐIN
IV.
Það er að vísu ekki ætluniu hér að rita um sálarrannsóknir
nútímans. Það efni er svo víðtækt, að lil þess að gera því
nokkur skil, yrði að rita um það lieila bók. Allmargar bæk-
ur eru til á íslenzku um það mál. Og árlega koma út uin
það bækur á ýmsum tungumálum og víðsvegar um heim.
Hér verður aðeins bent á örfá meginatriði, sem þessar rann-
sóknir bafa leitt í Ijós, en vitaskuld verður að fara fljótt
yfir sögu.
í fyrsta lagi hefur það sannast, að starfsemi liugans er ekki
takmörkuð við heilaskynjanirnar eingöngu. Hugurinn getur
starfað óháð lílfærum líkamans. Það eru nú meira en (50 ár
síðan Sir William Barrelt sýndi fram á þetla í lyrirlestri, sem
hann llulti í Brezka vísindafélaginu. Síðan hefur rannsóknin
á fjarlirifum teilt margt í tjós. Árið 1886 kom út í tveim
bindum bók þeirra Myers og Gurneys um málið, og síðan
liefur fjöldi bóka komið út um það, árangur af rannsóknum
á eðli fjarhrifa, skygni og annara skyldra fvrirbrigða. Af ný-
ustu rannsóknum á þessu sviði eru ef til vill merkilegastar
að nákvæmni tilraunir þær, sem farið hafa fram við Duke-
háskólann í Bandaríkjunum síðan á árinu 1931 og alt til þessa
dags, undir stjórn Joseph Banks Rhine prófessors. Tilraun-
irnar, sem eru orðnar yfir 100,000 að tölu, hafa verið fram-
kvæmdar með stærðfræðilegri nákvæmni, og með svo jákvæð-
um árangri, að likurnar fyrir þvi að árangurinn geli verið
tilviljun eru þetta upp og ofan eins og 1 á inóti 100,000,000-
000,000,000. Dr. Rhine og samstarfsmenn hans eru nú svo
vissir um að liafa sannað til fullnustu fjarhrif og skygni, að
þeir hafa upp á síðkastið ekki álitið ómaksins vert að gera
lleiri tilraunir til að sanna, að þessi fyrirbrigði gerist, heldur
leggja nú áherzluna á að rannsaka, hvernig á fjarhrifa- og
skygnigáfunni standi, hve algeng hún sé með mönnum, hvort
unt sé að öðlast hana, sé hún ekki meðfædd, og síðast en
ekki sízt eftir hvaða lögmálum hún geri vart við sig. Sem
dæmi um það, með hve góðum árangri tilraunirnar hafa
verið gerðar, má nefna eina, sem gerð var með stúdent einn
við háskólann, Hubert Pearce að nafni. I tilrauninni voru 25
fjarhrifaskeyti, og náði stúdentinn hverju einasta þeirra. En