Eimreiðin - 01.04.1937, Qupperneq 90

210
NYIR HEIMAR
eimreiðin
gert kenninguna um eilíft líf ekki aðeins sennilega heldur
óumflýjanlega. Þær hafa sýnt, að mannssálin er óendanlega
miklu dásamlegri en oss liafði áður dreymt um, að lífið er
fult af fegurð, að alt það dýpsta og dásamlegasta, sem til er
í listum, bókmentum, skáldskap og vísindum, er aðeins örlítið
brot af því, sem mennirnir eiga í vændum, eftir því sem sam-
ræmið við æðri heima tilverunnar eykst og hæflleiki vor til
að verða fyrir innblæstri þaðan þroskast. Þær hafa þegar
opnað augun á mörgum fyrir gildi liinna svonefndu andlegu
lækninga. Rétt eftir að ég hef hlustað mér til gleði á útvarpið
skýra frá sýknunardómi, sem hæstiréttur íslands fellir yfn'
tveim lækningamiðlum, með þeim forsendum að hjálp sú,
sem þeir hafi veitt sjúkum, geti ekki talist refsiverð eða heim-
færst undir neinn hegningar-paragraff í íslenzkum lögum, les
ég í ensku blaði um doktor í lögum og þingmann fyrir kjör-
dæmið Huntington í Englandi, sem hefur stundað andlegar
lækningar í þrjú og hálft ár og læknað meðal annars krabba-
mein á konu, sem skorin hafði verið upp linitán sinnum á tutt-
ugu árum við þessu sama meini, án þess að fá hót. Maður-
inn heitir Sidney J. Peters og er forseti sálarrannsóknafélags-
ins í Cambridge. Hann varð fyrst var við þennan lækninga-
hæfileika sinn upp úr veikindum og eftir að hafa fengið lækn-
ingu á þeim lijá miðli einum. Dr. Peters sagði í fyrirlestri
um þessi mál, sem hann hélt í London snemma í maí þ. á.,
að hann ætlaði sér að gera alt, sem í hans valdi stæði, til að
styrkja þessa gáfu með sjálfum sér og beita henni í þágu hinna
þjáðu, og kvaðst vona, að ekki liði á löngu, unz alt viðhorf
læknavísindanna til þessara mála breyttist til hatnaðar, því
ella kæmi hirðuleysið um þau niður á læknavísindunum
sjálfum.
Nú er ég ekki að lialda því fram, að engir agnúar séu á
því, hvernig rannsóknir þessar eru stundum reknar. Þvert á
móti verður að liafa það hugfast, að þær eru ákaflega mikið
vandaverk, sem krefst mikillar nákvæmni og þolinmæði, var-
úðar og ekki sízt þeirrar heilögu alvöru og sannleiksástar,
sem er fyrsta skilyrðið fyrir farsælum árangri í leit manns-
andans að göfugum verðmætum. Það er því síður en svo að
allir séu hæfir til að fást við þessi mál.