Morgunn - 01.12.1983, Blaðsíða 28

ÍNGVAR AGNARSSON:
DRAUMAR OG LÍFSAMBÖND
I. FURÐUHEIMAR STJARNANNA
Reikistjörnur, sólir, vetrarlírautir
Fátt er fegurra á að horfa á heiðskírum kvöldum en
stjörnum skrýddur himinn. Þarna glóa þær svo fagurlega,
hundruðum saman, þúsundum saman. Þær vekja okkur
lotningu, hugurinn heillast af að horfa á þessa litlu birtu-
depla. Fegurð þeirra er fjölbreytileg. Sumar eru daufar
og óskýrar en aðrar eru bjartar og fagurskínandi. Aliar
blika þær á áhrifaríkan hátt. — (Það eru aðeins reiki-
stjörnur okkar sólkerfis sem ekki blika, og þær sjást aldrei
margar í einu.)
Vitum við hvað stjörnurnar em? Já, núorðið vitum við
með fuilri vissu að stjörnurnar eru sólir, þær enj sjálf-
lýsandi hnettir, rétt eins og okkar eigin sól, en margar
þeirra mjög miklu heitari og stærri en hún.
Er við horfum til himins á heiðum kvöldum, fer ekki
hjá því, að við sjáum, hversu mjög þær raðast misþétt og
á mismunandi vegu á hvelfingu himinsins. Þær mynda
það, sem kallað er stjörnumerki, og hafa þeim verið gefin
ýmis nöfn í aidanna rás.
Eitt er t.d. það stjörnumerki, sem mjög er fagurt og
áberandi héðan að sjá frá Islandi um miðjan vetur, en það
er Óríon eða Veiðimaðurinn. Þar er að sjá hinar vel þekktu
Fjósakonur, en það eru þrjár stjörnur í röð, í miðju þessa