Morgunn - 01.12.1983, Blaðsíða 50

152
MORGUNN
fyrsta sálminn eftir ræðuna. Ég sagði frá þessari sýn strax
eftir kirkjuathöfnina. Mér fannst ég vita hvað þessi sýn
ætti að merkja. Konan mín andaðist 28. desember þetta ár.
Mér fannst, að þessar hvítklæddu verur mundu vera boð-
berar til mín um sáluhjálplegan viðskilnað henni til handa.
Guð veri lofaður í Jesú blessaða nafni.
Hvítt lín
Það mun hafa verið í júnímánuði 1946, að ég gat ekki
sofnað nótt eina fyrr en klukkan langt gengin 4 eftir að
eftirfarandi sýn bar fyrir mig. Ég sat glaðvakandi uppi i
rúmi mínu, þegar ég féll í eins konar dá. Mér fannst ég
vera kominn upp á hátt fjall, víðáttumikið jafnlendi. Það
var glaða tunglsljós, en þó bjartara en vanalegt tunglsljós,
sá því langt út frá mér. Þá bar fyrir mig, nokkuð langt frá
mér, hvítan hól þarna í auðninni — annars auð jörð allt,
svo langt sem augað eygði. Ég lagði af stað að vita hvað
þetta væri. Það var nokkuð langt frá mér. Þegar ég er
kominn nálægt þessum hól, sá ég að þetta var hvítt lín.
Þá sá ég konu standa þar rétt hjá; hún var að rekja úr
þessum miklu línbirgðum. Svo leit hún til mín og kallaði
til mín þessum orðum: „Það er verið að sníða föt á hana
Vilborgu“. Við það vaknaði ég af þessum dvala. Eins og
getið er um í áttundu sýn, dó konan mín elskuleg 28. des-
ember 1944. Þessi sýn fullvissar mig um, að hún lifir nú
í samfélagi Guðs útvaldra barna hjá Jesú Kristni Drottni
okkar og frelsara, og eftir sáran skilnað hér, fáum við
aftur að verða saman um alla eilifð. Þetta er mín bjarg-
föst fullvissa. Án allrar okkar verðskuldunar. Guði sé lof
og dýrð í Jesú blessaða nafni.
Botnlaust fen
1 byrjun júhmánaðar 1947 bar eftirfarandi sýn fyrir
mig: Klukkan var 4 um morguninn; sat ég uppi í rúmi