Morgunn - 01.12.1983, Blaðsíða 42

144
MORGUNN
Una hafði vaknað við óþægindi sín, rétt í þann mund, sem
kona mín hafði orðið fyrir slysinu.
d. Um skilning á framansögðu sambandi
Ýmsar slíkar sögur eru kunnar, þótt ekki muni ég hér
tilgreina fleiri. En mjög eru slíkir atburðir merkilegir.
Líkamsástand eins kemur fram á líkama annars og veldur
hliðstæðu ástandi. 1 svefni er maður næmari fyrir utanað-
komandi áhrifum en í vöku. Draumgjafinn er hér gerand-
inn en sofandinn er sá sem tekur á móti. 1 framansögðu
dæmi er það kona mín, sem er gerandinn, en Una sem er
þolandinn, þ.e. hún verður fyrir því, sem vakandi sam-
bandsgjafi reynir. Atvik þessi munu vera fremur óvenju-
leg, en gerast þó við og við.
IV. SJÁLFSVITUND DRAUMGJAFANS VERÐUR SEM
SJÁLFSVITUND DRAUMÞEGANS
A. Rangþýðingar
Sama er að segja um draumasambönd milli jarðarbúa
almennt. 1 fáum tilvikum er hægt að rekja þau til ákveð-
inna manna hér á jörð, en þó stundum, eins og nokkur
framansögð dæmi sýna.
Það mun því varla neinum vafa undirorpið að drauma-
sambönd eigi sér stað, þannig að lífsreynsla vakandi manns
verði sofandi manni draumur, þótt sjaldnast sé hægt að
rekja slíkt til ákveðinna atvika. Lífssamband hins vakandi
og hins dreymandi manns er oftast svo náið, að draum-
þeganum finnst, að það sé raunverulega hann sjálfur, þótt
hið draumséða og hið draumreynda sé á ýmsan hátt öðru-
vísi, en hann á að venjast úr vöku. Það er fyrst eftir að
vaknað er, og draumurinn rifjaður upp, sem í ljós kemur,