Morgunn - 01.12.1983, Blaðsíða 30

132
MORGUNN
er, uppgötvað fæsta þá leyndardóma, sem heimur stjarn-
anna býr yfir.
Við, mennirnir, þurfum að gera okkur sem best grein
fyrir því, að við eigum heima í þessum mikla heimi stjarna
og vetrarbrauta, og að jörðin, sem er heimkynni okkar,
er sem agnar sandkorn í ríki himnanna, ef borið er saman
við þau ógrynni stjarna og við þau óendanlegu víðerni,
sem hér er um að ræða.
Lengi horfðu menn á stjörnurnar, þessi himinblys, án
þess að gera sér grein fyrir, hvað glóði þar svo fagurlega.
En þó kom þar, að menn vissu, að hér eru sólir og aðrar
jarðir.
Nú álíta stjörnufræðingar, að flestum sólum fylgi reiki-
stjörnur, en sá möguleiki er einmitt forsenda þess, að um
líf sé að ræða, víðar en á okkar jörð, þessum litla kalda
hnetti, sem er heimkynni okkar mannanna.
Eitt sinn var álitið óhugsandi að unnt yrði að láta efna-
fræðina ná til stjarnanna, óhugsandi, að nokkurntíma yrði
unnt að fá vitneskju um það, hvaða efni væru i stjörnun-
um. Þetta hefur samt tekist. Hugsun mannsins hefur brotið
sér braut lengra og lengra út í heim stjarnanna, og inn í
leyndardóma efnisins. Nú er vitað, að allar stjörnur og
allar vetrarbrautir geimsins eru samansettar úr sömu efn-
um og þeim, sem þekkjast hér á jörðu. Sömu frumefnin
eru alstaðar. Heimurinn, alheimurinn, er einn, þótt stjörn-
ur hans séu óendanlega margar. — Mannshuganum hefur
tekist að láta efnafræðina ná út til stjarnanna.
II. UM LÍFFRÆÐI ALHEIMSINS
A. Stjarnlífið og <lr. Helgi Pjeturss
Eins og tekist hefur, að láta efnafræðina ná út til stjarn-
anna, eins þarf að láta líffræðina ná út til þeirra. En þarna
standa nú hin viðurkenndu vísindi enn á sama frumstæða