Ljósmæðrablaðið - 15.06.2009, Blaðsíða 38

HUGLEIÐINGAR LJÓSMÓÐUR
Að láta
Þegar ég kom til íslands frá Póllandi
árið 1998 var ég búin að mennta mig
sem ljósmóðir og vinna sem slík í átta
mánuði á litlu sjúkrahúsi í heimabæ
mínum, Sieraków. Ljósmæðumar þar
skiptust á að vinna á öllum deildum spít-
alans; fæðingardeild, sængurlegudeild,
meðgöngudeild og kvenlækningadeild.
A þessum tíma var erfítt að fá vinnu
í Póllandi og samkeppnin milli ungs
fólks í heilbrigðiskerfinu var mikil. Þrátt
fyrir að ég væri búin að mennta mig og
komin í ágæta stöðu ákvað ég að breyta
til skoða mig aðeins um í heiminum og
barst að lokum hingað til Islands. Ég
var ekki búin að vera lengi hér þegar ég
kynntist manninum mínum og þá var
útlit fyrir að ég myndi ílengjast hér. Ég
réðst því í það að reyna að fá menntun
mína viðurkennda hér en það reyndist
löng og ströng ganga, þyrnum stráð.
Islensku- og enskukunnátta mín á
þessum tíma var takmörkuð og gerði
mér baráttuna enn erfíðari en ella. Ég
held að það hafí ráðið miklu um það að
árangurinn varð minni en erfíðið.
Allir tóku mér vel, hvar sem ég bar
upp erindi mitt, í Heilbrigðisráðuneyt-
inu og Háskóla Islands og vildu mér
vel en enginn gat svarað mér beint um
það hvað þyrfti til að ég fengi réttindin
og starfsleyfi hér. Flestir sögðu eitthvað
á þá leið að þetta hlyti bara að ganga
og létu eins og þetta væri nánast bara
formsatriði að ganga frá þessu. Það væri
vöntun á starfsfólki í heilbrigðisþjónust-
unni, ég hefði fengið góðar einkunnir í
skólanum og hefði reynslu. Þó leið og
beið og ég fékk misvísandi svör. Ég var
send fram og til baka og látin útvega hin
og þessi gögn.
Það var erfítt fyrir mig að fá ekki
afdráttarlaus svör um hvað ég þyrfti að
gera til að fá réttindi og oft var ég við
það að gefast upp. Starfsfólk í Háskól-
anum vildi vel en var samt ráðvillt
vegna þess að það hafði aldrei áður
þurft að leysa svona mál.
Að lokum var þó kveðið upp um
það að starfsréttindi fengi ég ekki hér
á landi. Námið í Póllandi var ekki á
draumana rætast
Patrycja Wodowska
sjúkraliði, hjúkrunarfræðingur
og Ijósmóðir
háskólastigi heldur aðeins á framhald-
skólastigi rétt eins og var hérlendis áður
en fyrirkomulagi var breytt og gerð var
krafa um hjúkrunamám til undirbúnings
að ljósmóðurfræði. Starfandi Ijósmæður
hér héldu sínum réttindum þó kröfur
væru auknar en þó ég hefði starfað í
mínu heimalandi skyldi ég taka námið
upp á nýtt!
Mitt stolt yfír því að vera pólsk ljós-
móðir hafði verið brotið niður. Ég
vildi vinna í mínu starfi sem mér fínnst
skemmtilegasta og mest gefandi starf í
heimi. Ég hafði menntað mig til þessa
starfs og taldi mig fúllfæra um að sinna
því.
Ég fór fram á það að fá réttindi sem
sjúkraliði en fékk einnig synjun á það.
Ég held að það hafí verið stór misskiln-
ingur að ég fékk ekki sjúkraliðaréttindi
strax. Þetta mótlæti hafði mikil áhrif
á mig og ég fór að efast um hæfileika
mína sem Ijósmóðir. Það kostaði mig
margar andvökunætur og mörg tár.
Mér fínnst mjög gaman að vinna með
fólki og fyrir fólk. Ég byijaði að vinna
sem gangastúlka á elliheimili og hef lært
mikið af eldra fólki. Ég fór í kvöldskóla
Fjölbrautarskólans í Breiðholti til að
bæta við mig því sem Sjúkraliðafélagið
sagði að mig vantaði til að öðlast rétt-
indi. Mér gekk mjög vel í sjúkralið-
anáminu og ég fékk mikla hvatningu
frá kennurum þar um að ég færi í hjúkr-
unarnám og að mér væru allir vegir
færir.
Að loknu sjúkraliðaprófínu hóf ég
nám í hjúkrunarfræði við HI árið 2001
og útskrifaðist þaðan 2005. Nú var ég
komin mjög nálægt upphaflegu mark-
miði mínu að geta starfað sem ljós-
móðir á Islandi. Níu ár voru liðin síðan
ég fékk ljósmæðrapróf í Póllandi. Ég
fékk nokkur fog metin en þurfti að bæta
við mig hluta af ljósmæðranáminu hér
og tók loks embættispróf til að fá ljós-
mæðraréttindi árið 2007.
Námið í hjúkrunarfræði var mjög
kreíjandi en skemmtilegt. Að sjálfsögðu
lærði ég margt nýtt og er þakklát fyrir
þá góðu menntun sem ég fékk í Háskól-
anum. Ég kynntist mörgum frábærum
konum í þessu námi sem hafa stutt mig
og nú í dag eru nokkrar af þeim útskrif-
aðar úr ljósmóðumámi einnig.
I dag starfa ég á Landspítalanum
meðal frábærra ljósmæðra og er mjög
stolt af því að vera hluti af þessum
sterka hópi. Ég hef fengið mikla hvatn-
ingu frá samstarfsfólki mínu sem er mér
mjög dýrmætt. Ljósmæður hér á Islandi
er mjög öflugur hópur og mér fínnst þær
vera fulltrúar allra kvenna á Islandi.
Þessi barátta mín til að öðlast ljós-
mæðraréttindi á íslandi var mér ekki
auðveld en samt hefur hún gefíð mér
sfyrk, meira sjálfstraust og tækifæri til
að kynnast mörgu skemmtilegu fólki.
Nú þegar liðin eru næstum tvö ár síðan
ég fékk ljósmæðraréttindi horfí ég um
öxl og sé að ég hef notað og ætla að
nota þessa reynslu til að þroskast meira
og horfa fram á veginn.
Síðan ég útskrifaðist úr ljós-
mæðranáminu hef ég haft nóg að gera.
Innflytjendum af pólskum uppruna
hefur fjölgað mikið á síðustu árum. Eins
og er eru þeir íjölmennasti hópur útlend-
inga á Islandi. Þetta er yfírleitt ungt fólk
á barneignaaldri sem er að stofna íjöl-
skyldur. Þörfín fyrir pólskumælandi
ljósmóður er mikil. Vaxandi þáttur í
38 Ljósmæðrablaðið - Sumar 2009