Morgunblaðið - 12.02.2013, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 2013
✝ Elsa Ein-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 1.
apríl 1945. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 1. febr-
úar síðastliðinn.
Hún var þriðja
barn og yngsta
barn foreldra sinna,
þeirra Guðfinnu
Hallgrímsdóttur, f.
á Vaðbrekku í Jökuldal 1919, d.
19. apríl 2002, og Einars Sig-
urðssonar, f. á Þingeyri 1917, d.
26. júní 1944. Eldri systkini eru
Hallgrímur Hreiðar, f. 30. júní
1942, d. 10. maí 2009 og Sig-
urbjörg Einara, f. 1. október
1943. Yngri hálfsystir, sam-
mæðra, var Bryndís Felixdóttir,
f. 5. júlí 1951, d. 8. apríl 1977.
Þann 15. október 1966 giftist
Elsa Hreiðari Eyjólfssyni, f. í
ar sambýlismaður Gísli Már Sig-
urjónsson, f. 26. apríl 1974,
sonur þeirra: Kári, f. 26. júní
2006.
Elsa vann ýmis störf meðan
hún hafði heilsu til en var lengst-
um heimavinnandi. Árið 1983
veiktist hún alvarlega eftir lítils-
háttar skurðaðgerð og náði aldr-
ei fullri heilsu eftir það. Á fyrstu
búskaparárum sínum bjuggu
Elsa og Hreiðar í Reykjavík en
fluttu síðan vestur á Snæfellsnes
þar sem þau voru um nokkurra
ára skeið. Árið 1974 hóf Hreiðar
hóf störf í álverinu í Straumsvík
og vann þar um árabil. Var
heimili þeirra þá um tíma á
Vatnsleysuströnd en síðan í
Höfnum á Reykjanesi. Hreiðar
og Elsa skildu árið 1986. Þau
voru þá flutt í Garðabæ þar sem
Elsa bjó áfram til ársins 1991 en
flutti þá í SEM-húsið við Sléttu-
veg í Reykjavík þar sem heimili
hennar var til hinsta dags.
Útför Elsu fer fram frá Nes-
kirkju í dag, 12. febrúar 2013, og
hefst athöfnin kl. 13.
Reykjavík 1. apríl
1938. Foreldrar
hans voru Eyjólfur
Júlíus Finnbogason,
f. 8. júlí 1902, d. 4.
nóvember 1979, og
Guðmundína Mar-
grét Sigurð-
ardóttir, f. 18. júní
1900, d. 17. júlí
1963. Börn Elsu og
Hreiðars eru: 1)
Guðfinna Margrét
Hreiðarsdóttir, f. 3. apríl 1966,
gift Halldóri Halldórssyni, f. 25.
júlí 1964, þeirra börn: Hreiðar
Ingi Halldórsson, f. 31. júlí 1990,
María Sigríður Halldórsdóttir, f.
23. febrúar 1992 og Hákon Ari
Halldórsson, f. 12. ágúst 1996. 2)
Sveinbarn, f. 19. september
1967, d. 19. september 1967. 3)
Einar Sigurður Hreiðarsson, f. 2.
maí 1969. 4) Hafdís Hreið-
arsdóttir, f. 14. apríl 1972, henn-
Ekki veit ég hvað æðri mátt-
arvöld höfðu í huga þegar þau
ákváðu örlög móður minnar en
margur hefur átt auðveldara líf
en hún. Fæðing hennar var
mörkuð djúpri sorg enda hafði
faðir hennar látist af slysförum
skömmu áður og móðirin stóð ein
uppi með þrjú lítil börn. Þessi at-
burður mótaði líf litlu fjölskyld-
unnar enda jafnaði amma mín sig
aldrei á þessum missi. Við tóku
erfið ár þar sem hún barðist við
að framfleyta sér og börnunum.
Stoltið kom í veg fyrir að hún
þæði nokkra aðstoð, frekar vann
hún myrkranna á milli til að fæða
börnin og klæða.
Lengi vel bjó fjölskyldan í lít-
illi íbúð við Skúlagötu 80 og í því
húsi eignaðist mamma vinkonur
sem hún hélt góðu sambandi við
alla tíð. Að lokinni skólagöngu í
Austurbæjarskóla fór hún í Hér-
aðsskólann á Núpi í Dýrafirði en
síðan lá leiðin á vit ævintýranna.
Hún dvaldi í Danmörku og
Þýskalandi um tíma en kom svo
heim og kynntist þá fljótlega föð-
ur mínum, Hreiðari Eyjólfssyni.
Þau voru gefin saman í hjóna-
band í Neskirkju 15. október
1966 og var ég, frumburður
þeirra, skírð við sama tækifæri,
Guðfinna eftir móðurömmu
minni. Tæpu ári síðar misstu for-
eldrar mínir dreng í fæðingu en
annar drengur fæddist vorið
1969, Einar Sigurður, skírður
eftir móðurafa sínum. Yngsta
barnið, Hafdís, kom svo í heim-
inn vorið 1972.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
foreldarar mínir í Reykjavík en
fluttu síðan vestur á Snæfellsnes,
að Hjarðarfelli þar sem faðir
minn réð sig sem ráðsmann og
mamma tók að sér að vera síma-
mær enda símstöðin fyrir sveit-
ina staðsett á heimilinu. Síðan lá
leiðin á Grundarfjörð en ekki til
langdvalar því fljótlega var fjöl-
skyldan komin suður aftur, á
Suðurnesin þar sem pabbi fékk
vinnu í álverinu í Straumsvík. Til
að byrja með settist fjölskyldan
að á Vatnsleysuströnd en flutti
fljótlega í Hafnir á Reykjanesi
þar sem hún bjó allt til ársins
1985. Þá voru komnir brestir í
hjónabandið og skildu foreldrar
mínir ekki löngu síðar. Var
mamma um nokkurra ára skeið
búsett í Garðabæ en flutti í
SEM-húsið í Reykjavík árið
1991. Var hún þá orðin öryrki
sem rekja mátti til þess að hún
veiktist alvarlega í kjölfar þess
að hún fékk sýkingu við mænuna
eftir smávægilega skurðaðgerð
árið 1983. Var hún nánast alveg
bundin við hjólastól eftir það og
átti við þrálát veikindi að stríða
til síðasta dags. Hún var hins
vegar sterk að upplagi og hafði
greinilega fengið öflug gen í
erfðir sem héldu í henni lífinu
hvað sem á gekk. En hvert áfall
setti mark sitt á hana og hún
varð meira veikburða með hverju
árinu. Nýlega gekkst hún undir
skurðaðgerðir sem reyndust
henni erfiðar og eftir þá síðustu
nú í janúar gafst líkami hennar
endanlega upp og ljóst að komið
var að leiðarlokum. Nú hefur
hún verið leyst þrautunum frá og
bið ég Guð að blessa minningu
hennar.
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson.)
Guðfinna M. Hreiðarsdóttir.
Tengdamóðir mín er farin úr
þessum heimi eftir mikla og erf-
iða baráttu í fjölmörg ár. Þann
langa tíma sem ég hef verið hluti
af hennar fjölskyldu hefur hún
þurft að takast á við ótrúlega erf-
ið veikindi sem hún seiglaðist í
gegnum hrinu fyrir hrinu. Mér
fannst hún taka mörgu af þessu
af meiri þolinmæði og æðruleysi
en hægt er að ætlast til. Kannski
hefur vaninn þar mikið að segja
en ég tel að hún hafi átt góðan
skammt af þolgæði og hreinni
þrjósku sem vann með henni á
stundum. Það skipti líka máli að
hún átti traustar vinkonur sem
gáfu mikið af sér til hennar. Það
var henni ómetanlegt að eiga
góða að og hafði hún stundum
orð á því.
Stærstan hluta þess tíma sem
ég þekkti Elsu gat hún farið um
sjálf að miklu leyti og skellti sér
meira að segja einu sinni til út-
landa með bílinn sinn og fór víða
um. Það tók á en hún gerði það
og hafði mikla ánægju af og
sagði frá ferðalaginu með sínum
hætti. Vonandi hefur það og fleiri
slíkir atburðir yljað henni langar
legustundir á sjúkrahúsum og
heima við. Ég er reyndar sann-
færður um að svo var vegna þess
að hún hafði alltaf nóg að tala um
þegar við hittumst.
Maður hefði gjarnan viljað að
hún hefði átt fleiri slíkar stundir
og fleiri stundir með barnabörn-
unum fjórum. Henni varð tíðrætt
við mig um barnabörn áður en
það fyrsta kom því hún óttaðist
að lifa það ekki að fá að verða
amma. Það gekk sem betur fer
ekki eftir því elsta barnabarnið
hennar er 22 ára gamalt. En oft
heyrði ég á henni að hún var ekki
viss um að komast heim úr
sjúkrahúsferðunum sínum. Hún
fór á sjúkrahús í aðgerð í janúar
sl. og þótt ástvinir hennar hafi
séð heilsu hennar hraka mikið
undanfarin misseri héldum við
að hún myndi sigrast á einni
ferðinni enn. En þó tengdamóðir
mín væri búin góðum skammti af
þolgæði og úthaldi var þetta
hennar lokaferð. Ég minnist
konu sem var hlý í framkomu við
mig frá fyrsta degi. Hún var allt-
af virkilega áhugasöm um fólkið
sitt og vildi vita reglulega um
dóttur sína, tengdason og börnin
okkar. Hún hefði átt skilið að fá
fleiri tækifæri á lífshlaupinu en
tókst á við það sem lífið bauð
henni þó oft væri það ekki rétt-
látt.
Halldór Halldórsson.
Elsa Einarsdóttir HINSTA KVEÐJAMóðir þú ert alltaf hér
í systrunum og sjálfum mér
og hverjum sem á eftir fer
allir eru eins og þeir eru
afsprengi sinnar tilveru
þú mátt ekki gleyma mér
ég man eftir þér
Einar Sigurður
Hreiðarsson.
✝ Laufey J. Guð-mundsdóttir
fæddist 27. maí
1914 í Neðri-Miðvík
í Aðalvík. Hún and-
aðist á Hjúkrunar-
heimilinu Mörk 29.
febrúar 2013.
Hún var gift
Sölva P. Jónssyni,
fæddur 5. apríl
1908 að Látrum í
Aðalvík, dáinn 9.
október 1999. Þau eignuðust 4
börn. Þau eru: Halldóra J.
Sölvadóttir, Her-
mann T. Sölvason,
Margrét S. Sölva-
dóttir og Axel H.
Sölvason. Einnig
ólu þau upp fóst-
urson, Magnús Ósk-
arsson. Áður eign-
aðist Laufey
dótturina Erlu
Stefánsdóttur sem
var ættleidd.
Laufey var jarð-
sungin frá Fossvogskirkju þann
8. febrúar 2013.
Hún mamma mín var mjög sér-
stök kona. Hún var viljasterk en
aldrei sýndi hún frekju eða yfir-
gang. Hún sagði sína meiningu en
tróð henni ekki upp á neinn. Hún
hafði góða kímnigáfu og hún var
ákaflega ljúf og góð manneskja.
Hún sýndi öllum samúð og ekki
síst fólki sem átti bágt, hún tók
það að sér og hjálpaði en sýndi því
fulla virðingu. Við systkinin ól-
umst upp við að hjá okkur bjó fólk
sem var okkur fjarskylt en var
tekið inn í okkar stóru fjölskyldu.
Ég heyrði hana aldrei tala niður
til neins og nærvera hennar var
svo ljúf að fólk sóttist eftir henni.
Það sagði mér maður að sem
drengur hefði hann farið í rign-
ingu með sendingu í Stakkadal:
„Ég gleymi þessari heimsókn
aldrei, því mamma þín tók svo vel
á móti mér og gaf mér fisk með
smjöri. Ég hafði aldrei fengið það
og fannst það vera það besta sem
ég hafði smakkað og bragðið man
ég ennþá.“ Hún mamma hefur
ekki sparað við hann smjörið.
Við mamma vorum mjög nán-
ar, ég var barnið sem hún þurfti
ekki að yfirgefa og hún stóð alltaf
með mér eins og klettur og hjálp-
aði mér í mínu stormasama lífi.
En hún sagði mér aldrei hvað ég
ætti að gera, heldur sagði hún
mér aðeins hvað henni fannst, en
ég yrði sjálf að finna svarið í
hjarta mínu. Hún lét aldrei sjást
að hún ætti erfitt þótt hennar líf
hafi verið mjög erfitt, frá því að
hún var send í kaupavinnu aðeins
14 ára gömul. Eitt sinn sagði hún
við mig: „Þú þarft ekki að sýna
það öllum heiminum þótt þú eigir
erfitt.“ Þannig var hún mamma
mín, sem hafði gengið í gegnum
það að þurfa að láta frá sér fyrsta
barnið sitt, vegna veikinda, og
þótt hún héldi þá að hún fengi það
aftur til sín hlotnaðist henni það
ekki og bar það sár í hjarta sínu
alla tíð.
Síðar á ævinni varð hún aftur
að yfirgefa tvö ung börn sín þegar
hún var flutt í burt frá heimili sínu
með berkla. Hún sá þau ekki aft-
ur fyrr en eftir mörg ár. Hún
kenndi mér að vera góð móðir og
hjálpaði mér að ala upp drengina
mína og gera þá að góðum mönn-
um.
„Þú ert besta mamma í heimi,“
sagði ég oft og hennar svar var
ætíð: „Nei, nei, það er ég ekki,“ en
það var hún mér og hún kenndi
mér að sýna ástúð og vera ekki
hrædd við að segja þeim sem
maður elskar að maður elski þá.
Hún var góður kokkur og það var
gaman að elda með henni því hún
var góður leiðbeinandi. Hún
saumaði og prjónaði öll föt okkar
krakkanna. Hún lærði ung að lesa
og fékk ást á bókum og kenndi
mér að elska ljóð. Ég er sú sem ég
er í dag vegna þess að hún elskaði
mig af öllu sínu hjarta. Þótt ég
muni sakna þess að heyra hana
segja með sinni ástúðlegu röddu:
„Er það hún Maddý mín“ þá sam-
gleðst ég henni að vera komin til
ástvina sinna hinum megin.
Margrét.
Elsku amma, langamma og
langalangamma.
Árin þín urðu mörg, mörg góð,
líklega líka einhver erfið þrátt
fyrir að þú talaðir ekki um það. Þú
og afi voruð svo falleg saman,
dökk á brún og brá og alltaf svo
glæsileg. Sumt verður svo hvers-
dagslegt í lífinu og eitt af því var
að vita af því að hægt væri að
banka upp á hjá ykkur á Réttar-
holtsveginum þar sem amma var
oftast inni í eldhúsi að spjalla ró-
lega um daginn og veginn en afi
lét meira í ljós hvaða skoðun hann
hefði á lífinu og tilverunni.
Amma var mjög ljúf kona, ró-
leg, falleg, með mikla útgeislun.
Það er ekki spurning að hún og afi
hafa sameinast á ný, ung og
hraust í annarri vídd.
Vaknað upp úr djúpum dvala.
Sólin skín svo skær.
Er hún kannski kominn nær?
Sálin er mér svo kær.
Hver er þessi, unga mær?
(Laufey Hermannsdóttir.)
F.h. barna, barnabarna og
barnabarnabarna Hermanns
Sölvasonar
Laufey Fjóla
Hermannsdóttir.
Laufey J.
Guðmundsdóttir Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SVANHILDUR JÓNSDÓTTIR,
Kristnibraut 2,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 5. febrúar á hjúkrunar-
heimilinu Eir.
Útför hennar fer fram frá Guðríðarkirkju
föstudaginn 15. febrúar kl. 13.00.
Bjarni Þórarinsson,
Jón Rúnar Bjarnason, Jóhanna Björnsdóttir,
Anna Bjarnadóttir, Birgir Kristmannsson,
Þórarinn Bjarnason, Marý Björk Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GÍSLI ÓLI JÓNSSON
vélfræðingur,
Rauðagerði 67,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 3. febrúar, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
14. febrúar kl. 13.00.
Bergvin Gíslason,
Margrét Gísladóttir, Karl Kristján Hreinsson,
Anna Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar
ástsæla
BJARNA ÞORVALDSSONAR.
Einnig viljum við þakka starfsfólki deildar
13e og gjörgæsludeildar á Landspítala við
Hringbraut fyrir góða umönnun og hlýju.
Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Ægir Kári Bjarnason, Herdís Eyjólfsdóttir,
Þorvaldur Bjarnason, Guðrún Karlsdóttir,
Örlygur Holt Bjarnason, Sigurbjörg Alfonsdóttir,
Vignir Þór Bjarnason, Eva S. Kristmundsdóttir,
Lóa Bjarnadóttir, Sascha Trajkovic,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEFÁN RAGNARSSON
stýrimaður,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 13. febrúar klukkan 13.00.
Agnes Enra Estherardóttir, Lovísa E. Sigrúnardóttir,
Íris Stefánsdóttir,
Fríða Stefánsdóttir,
Ragnar Bjarni Stefánsson,
Sara H. Bjarnad. Blöndal.
✝
KRISTBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Bagga,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
föstudaginn 15. febrúar kl. 15.00.
Hreiðar Sigurjónsson, Fríða Ragnarsdóttir,
Sigurður Sigurjónsson, Lísa C. Harðardóttir
og fjölskyldur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN UNNUR HÁKONARDÓTTIR,
Lilla,
frá Flatey á Breiðafirði,
síðast til heimilis í Eyjabakka 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 14. febrúar kl. 13.00.
Ingunn Karítas Indriðadóttir, Jóhann Sæberg Helgason,
Guðný Vigdís Indriðadóttir,
Indriði Indriðason, Anna Árdís Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.