Morgunblaðið - 12.02.2013, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. FEBRÚAR 2013
Elsku amma.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Bestu kveðjur og þakklæti
fyrir allt.
Þinn dóttursonur,
Anton Ívar.
Imba svilkona mín er farin
yfir móðuna miklu langt fyrir
aldur fram aðeins 64 ára gömul.
Hún varð bráðkvödd að heimili
sínu 29. janúar sl.
Það fara margar góðar minn-
ingar um hugann þegar maður
hugsar til baka.
Ég var svo lánsamur að
kynnast Imbu frá Brekku fyrir
margt löngu. Þarna var á ferð-
inni kona sem gerði hlutina
ekki að vandamálum og vann
heimilisstörfin og önnur störf af
mikilli kostgæfni án þess að
telja hlutina eftir sér þó mikið
væri að gera á stóru heimili og
hafði aldrei nein orð um það þó
hún væri vafalaust oft mjög
þreytt eftir erfiði dagsins, það
bar hún í hljóði.
Hún tók hlutunum af miklu
æðruleysi og var skemmtilegur
húmoristi ef svo bar undir og
það var stutt í hláturinn hjá
henni.
Imba var ein af þeim mann-
eskjum sem var ekki mulið und-
ir í gegnum lífið og þurfti að
hafa fyrir hlutunum með sinni
eljusemi og natni sem börnin
hennar, barnabörn og aðrir
samferðamenn hafa notið í rík-
um mæli með nærveru hennar,
því þó oft hafi verið þröngt á
heimilinu hjá henni þá munaði
Imbu aldrei um að bæta við
gestum ef svo bar undir, henni
fannst það bara sjálfgefinn
hlutur og var alltaf reiðubúin að
hjálpa öðrum sem á þurftu að
halda.
Já, ég held ég geti sagt það
með sanni að ef allir væru eins
og Imba var þá væri heimurinn
betri.
Það sitja örugglega margar
góðar minningar um þessa góðu
konu hjá samferðafólki hennar í
gegnum lífið.
Ég kveð þig, Imba mín, með
hlýjum og góðum minningum
Ingibjörg Guðlaug
Hallgrímsdóttir
✝ Ingibjörg Guð-laug Hall-
grímsdóttir fæddist
7. maí 1948 á
Klukkufelli í Reyk-
hólasveit. Hún and-
aðist á heimili sínu
á Ísafirði hinn 29.
janúar 2013.
Ingibjörg var
jarðsungin frá Ísa-
fjarðarkirkju 9.
febrúar 2013.
og votta börnun-
um þínum, barna-
börnum og öðrum
aðstandendum
mína dýpstu sam-
úð.
Guð blessi ykk-
ur öll.
Friðrik
Jóhannsson.
Ég er með sorg
í hjarta þegar ég sest niður og
skrifa nokkur minningarorð
um hana Imbu mágkonu mína
til margra ára og vinkonu, það
var mikið áfall þegar hún svo
skyndilega féll frá þriðjudag-
inn 29. janúar, kona sem var í
meira en fullri vinnu og hafði
ekki talað um að neitt væri að
hjá sér, en hún var líka ein af
þeim sem aldrei kvörtuðu yfir
neinu hvort sem það voru veik-
indi eða annað. Imba kom inn í
líf mitt 1967 er hún hóf sambúð
með bróður mínum, Karli
Kristjánssyni, þá er ég aðeins
12 ára og fljótt sá ég hvað
þetta var góð manneskja, þau
voru fyrst um sinn hjá okkur
foreldrum mínum heima á Ár-
múla í Ísafjarðardjúpi með sitt
fyrsta barn en fluttust svo til
Reykjavíkur þar sem þau
stofnuðu sitt heimili og fjöl-
skyldan stækkaði smátt og
smátt og saman eignuðust þau
sjö börn. Það var gott að hafa
þau í Reykjavík veturinn sem
ég fór að vinna þar, því til
þeirra kom ég oft í viku. Árið
1976 fluttust þau svo hingað til
Ísafjarðar og er Imba búin að
eiga hér heima síðan og mikill
samgangur hefur verið alla tíð
á milli okkar heimila og við
mjög góðar vinkonur, oft hitt-
umst við og prjónuðum saman,
fórum saman í göngutúra og
fleira og fleira, sunnudaginn
áður en hún kvaddi vorum við
að tala um að fara eitthvað
saman í sumar en hún verður
örugglega með mér í huganum.
Imba var þeim hæfileikum
gædd að vera hagsýn á allan
hátt, fór vel með enda heimilið
stórt og passa þurfti vel upp á
að allt gengi upp.
Þó að Imba væri frekar róg-
leg persóna var svo stutt í hlát-
urinn og léttleikann og hafði
hún yndi af þegar strákarnir
okkar voru að rifja upp einhver
prakkarastrik síðan þeir voru
yngri, þá var mikið hlegið.
Það verða mikil viðbrigði að
geta ekki skroppið í kaffi í
Pollgötuna en mestu viðbrigðin
verða nú hjá börnum hennar
og fjölskyldum þeirra því þar
var oft mannmargt um helgar
þegar allir voru í fríi, hún lifði
fyrir börnin sín og barnabörnin
og ósjaldan þegar ég leit inn
var hún að spila við eitt af
ömmugullunum sínum.
Hennar verður sárt saknað
en ég er svo örugg um að það
verður vel tekið á móti þessari
elsku í himnaríki.
Ég bið að lokum góðan Guð
að styrkja alla þá sem eiga um
sárt að binda vegna fráfalls
hennar.
Sigurrós
Sigurðardóttir.
✝ Fjóla Eleseus-dóttir fæddist
26. júní 1926 að Ósi
í Mosdal, Arn-
arfirði. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli í
Reykjavík 1. febr-
úar 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurósk
Sigurðardóttir, f. 4.
desember 1900, d.
29. mars 1964 og Eleseus Jóns-
son, f. 1. júlí 1902, d. 8. júní 1976.
Hálfbræður Fjólu: Aðalsteinn
Grétar Guðmundsson, f. 14. júlí
1936, d. 1. maí 2005 og Jón Kr.
Ólafsson, f. 22. ágúst 1940.
Fjóla ólst upp og starfaði á
Bíldudal þar sem hún var búsett
þar til um 1972 er
hún fluttist til
Reykjavíkur. Fyrri
maður hennar var
Sigurjón Ólafsson,
f. 22. janúar 1926,
d. 8. janúar 2011,
en seinni maður
Baldur Ásgeirsson,
f. 6. júlí 1929.
Dóttir: Svala Sig-
urjónsdóttir, f. 4.
september 1945.
Maður hennar er Gunnar
Guðnason, f. 2. maí 1945. Börn
þeirra: Fjóla Ósk Gunnarsdóttir,
f. 5. febrúar 1968 og Guðni
Gunnarsson, f. 30. júlí 1968.
Útför Fjólu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 12. febrúar
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Að leiðarlokum vil ég minnast
systur minnar, þakka henni alla
umhyggju frá því maður var
smábarn. Hún var merk alþýðu-
kona sem vann öll sín verk af
mikilli prýði svo sómi var að. Ég
kveð hana hinstu kveðju með
línum úr ljóði Sigfúsar Elíasson-
ar, Minni Bíldudals.
Himnesku klettar, þér háu fjöll,
hlýðið á boðskap þess nýja dags!
Um bláskyggðan vog, um blómavöll,
frá birtu morguns til sólarlags
andi Guðs boðar frá eilífðarheimi:
Enginn fortíðarvinum gleymi.
Við Bíldudal mörg verður minningin
bundin,
hér mótuðust hugirnir – glömpuðu
sundin.
Og hér voru þjóðfrægu afrekin unnin.
Í úthafið sótt voru björgin í grunninn.
Hér ilmuðu rósirnar – ungmeyjar
hreinar,
í æskunni mættu þeim hugprúðir
sveinar.
Frá óskráðum sögum mun eilífðin
greina.
Hún, ástin, vill dýrustu perlunni leyna.
Jón Kr. Ólafsson,
söngvari, Bíldudal.
Í hjartanu áttu lífsins ljós
sem lýsir þér gegnum vegferð
stranga.
Þú lætur þér fátt um heimsins hrós,
frá hásæti Guðs þér trúar rós
og eilífðar blómin anga.
(Guðrún Jóhannesdóttir.)
Að eignast trausta og góða
vini er mikil gæfa og forréttindi
sem seint verða fullþökkuð.
Fjóla skipaði stóran sess hjá
fjölskyldu okkar. Það var gott
að koma á heimili hennar og
Baldurs, eiginmanns hennar,
hvort sem það var að Heima-
kletti á Bíldudal, eða í Vestur-
bergið eða Laugalæk í Reykja-
vík.
Nú þegar hún er farin er ekki
laust við að minningar streymi
fram í hugann. Ég minnist til
dæmis þeirra stunda þegar ég
kom vestur á Bíldudal í heim-
sókn til tengdaforeldra minna,
sem bjuggu í næsta húsi við
hana. Frá fyrstu stundu tók hún
á móti mér af heilindum og
hjartahlýju, og vinátta hennar
var fölskvalaus. Heimili hennar
og þeirra hjóna var einstaklega
notalegt og alltaf fengum við
góðar móttökur þegar við kom-
um þangað. Við þökkum henni
og þeim hjónum fyrir margar
góðar samverustundir með okk-
ur í Hreiðrinu, sumarbústaðnum
okkar, þar sem Baldur lagði
gjarnan hönd á plóginn, alltaf
boðinn og búinn að aðstoða.
Eins voru þau tíðir gestir hjá
okkur á heimili okkar, og minn-
umst við margra góðra stunda
yfir kaffibolla, og jafnvel með
kökubita, þar sem margt var
reifað og skemmtilegar sögur
látnar flakka.
Nú á seinni árum tóku veik-
indi að herja á Fjólu, ýmsir
kvillar tóku að hrjá hana og hún
var orðin nokkuð veik þegar hún
fór á Skjól. En þar fékk hún
góða umönnun, og ennfremur
naut hún mikillar umhyggju
dóttur sinna og fjölskyldu, eins
og reyndar alla tíð. Vert er að
minnast á hlut Baldurs, eigin-
manns hennar, en hann sýndi
henni ávallt hlýhug og ástúð, og
stóð styrkur henni við hlið alla
tíð og sérstaklega undir lokin.
Með þakklæti fyrir gengnar
stundir biðjum við Fjólu Guðs
blessunar í nýjum heimkynnum
og biðjum Guð að styrkja Bald-
ur, Svölu og fjölskyldur þeirra í
sorginni.
Steinunn og
Gunnlaugur Fjólar.
Fjóla
Eleseusdóttir
Eitt af því fyrsta
sem ég hugsaði þeg-
ar ég heyrði af alltof
snemmbæru andláti tengdaföður
míns var: Þórir varð aldrei gamall
maður. Jú vissulega var hann orð-
inn sjötíu ára, en hann var ekki
gamall maður. Virkari einstakling
er varla hægt að hugsa sér. Jóla-
gjöfin í ár var nýi Tottenham-bún-
ingurinn. Barnabörnin voru orðin
þreytt í boltaleikjum við hann
löngu á undan honum. Ef hund
þurfti að viðra, ost að kaupa, eða
bréf að póstleggja, þá var Þórir
alltaf risinn á fætur og rokinn af
stað. Þetta var Þórir tengdafaðir
minn, og afi strákanna minna.
En hann ræktaði ekki bara eig-
in líkama heldur dró aðra með sér
í leiðinni í göngutúra og hjólaferð-
ir. Ég man vel eftir því þegar hann
húðskammaði okkur hjónin fyrir
að hafa ekki kennt strákunum
okkar faðirvorið, og þá sérstak-
lega þeim eldri sem ímyndar sér
að allskyns óværur bíði eftir hon-
um í dimmum herbergjum. Þórir
tengdafaðir hafði sterkar skoðanir
á mörgum hlutum, frá pólitík til
þess sem var borið á matarborðið,
og lá sjaldnast á þeim. Hann var
hreinn og beinn, opinn og hrein-
skilinn, og gott að spjalla við hann
um alla heima og geima og fá óinn-
pakkað álit manns sem hefur
reynt ýmislegt um ævina.
Þórir skilur mikið eftir sig:
Börn, barnabörn og maka til
margra áratuga, hana yndislegu
tengdamóður mína. Hann gaf
mikið af sér, miklu meira en hann
fékk í staðinn. Það fannst honum
sennilega líka bara allt í lagi. Þórir
tengdafaðir var bæði nægjusamur
og gjafmildur. Hann var gott for-
dæmi og ég tók mikið mark á leið-
beiningum hans. Ég mun sakna
Þóris mikið og er þakklátur fyrir
þau ár sem ég fékk að þekkja
hann í.
Hvíl í friði, Þórir, og megi arf-
leifð þín lifa að eilífu í okkur sem
Valsteinn Þórir
Björnsson
✝ Valsteinn Þór-ir Björnsson
fæddist á Mjóeyri
við Eskifjörð 30.
júní 1941. Hann
lést 1. febrúar
2013.
Útförin fór fram
9. febrúar 2013.
þú skilur eftir þig í
söknuði.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Geir Ágústsson.
Afi var mjög góður
og líka mjög skemmtilegur. Hann
var með mikla orku alltaf, alveg
sama hvort hann var með hlaup-
asting eða gamall. Hann var alltaf
mjög skemmtilegur og lék mikið
við börn. Það var skemmtilegt að
hafa afa. Hann er örugglega hjá
ömmu núna að hugsa um hana og
knúsa hana.
Ég ætla fara á Eskifjörð og
finna fjögurra blaða smára og óska
mér að afi lifni við aftur. Hann var
besti afi sem nokkur strákur gat
hugsað sér.
Þinn afastrákur,
Rökkvi Þór.
Það var snöggt höggið þegar
Þórir mágur minn lést öllum að
óvörum í síðustu viku. Hann og
Krilla voru komin suður til að
fagna með Böðvari syni sínum
áfanga í menntun og störfum hans.
En Þórir lifði ekki þá gleðistund
því hann lést í svefni nóttina áður.
Á fyrri hluta síðustu aldar þótti
ekkert mikið þótt hjón eignuðust
sjö börn eins og þau Stína og
Bjössi í Ekru áttu. Hópurinn var
ekki alinn upp við mikinn verald-
legan auð, en hlaut heiðarleika og
dugnað í vöggugjöf og það er ekki
lítils virði. Allir urðu snemma að
byrja að vinna fyrir sér og þá lá
beinast við hjá ungum mönnum í
sjávarplássum að fara til sjós.
Þetta var leiðin sem Þórir fór og
hún lá í Stýrimannaskólann þar
sem hann náði sér í skipstjórnar-
réttindi. Snemma var honum falin
skipstjórn á glæsilegu skipi, Seley
SU 10. Seinna réðst hann í útgerð
ásamt öðrum og var skipstjóri á
eigin bátum. Þegar því lauk var
blómatími smábátaútgerðar að
byrja og réðst Þórir í að kaupa sér
Sómabát í fyrstu. Dugnaður hans
kom vel í ljós á þessum árum, hann
beitti línuna í landi og reri sjálfur
einn á bátnum. Þetta hefur sjálf-
sagt verið harðsótt líf þótt aldrei
væri hægt að heyra það á Þóri.
Hann breytti síðan aftur til og
endaði sjómannsferil sinn um borð
í Jóni Kjartanssyni.
Í einkalífinu var Þórir einnig
gæfumaður. Ungur kvæntist hann
Kristbjörgu Böðvarsdóttur sem
sér nú á eftir lífsförunaut sínum í
hálfa öld. Þórir og Krilla eignuð-
ust fjögur börn sem hafa erft
dugnað foreldranna. Þórir var
mikill fjölskyldumaður, það var
gaman að fylgjast með hversu
annt honum var um Krillu og af-
komendurna og þá ekki síst eftir
að hann kom í land. Kynni okkar
Þóris hófust fyrir rúmum fjörutíu
árum þegar ég kom inn í fjölskyld-
una með Olgu systur hans. Þau
voru yngst í systkinahópnum og
mjög náin. Meðan við bjuggum
fyrir austan passaði hann vel upp
á að systir hans fengi fisk í soðið
þegar hann var að róa.
Síðasta ár hefur verið systkina-
hópnum úr Ekru og fjölskyldum
þeirra erfiður. Á rúmlega hálfu ári
hafa þrjú þeirra látist, Vigdís og
Guðgeir í sumar og Þórir nú, áður
voru Hólmgeir og Ásmundur látn-
ir. Eftir af hópnum eru þær Birna
og Olga, þær sjá nú á eftir kærum
bróður. Fyrir rúmri viku var hann
í fullu fjöri og engum gat dottið í
hug annað en hann ætti mörg ár
eftir en svona er lífið, enginn veit
hvenær kallið kemur.
Missir þinn, Krilla mín, barna
ykkar, tengdabarna og barna-
barna er mikill og vottum við Olga
ykkur öllum dýpstu samúð. Bestu
þakkir fyrir samfylgdina, far þú í
friði mágur kær.
Jón Ingi Einarsson.
Ég man fyrst eftir Þóri Björns-
syni veturinn 1960 þegar ég er 8
ára gamall. Foreldrar mínir höfðu
boðið gestum heim eftir dansleik.
Svo vildi það til að ég vaknaði um
nóttina og fór því í eldhúsið að
finna mér eitthvað að borða. Þá
var þar maður sem tók mér vel og
spurði hvort hann gæti hjálpað
mér. Ég sagði honum að ég væri
svangur. Skipti engum togum að
gesturinn tók til höndunum og
smurði mér brauðsneið með rúllu-
pylsu.
Gesturinn barngóði var Þórir
Björnsson. Rúllupylsubrauðsneið-
in hafði þau áhrif að alla tíð síðan
hefur mér þótt vænt um Þóri.
Fréttin af andláti hans varð mér
því mikill harmur.
Seinna átti ég því láni að fagna
að vera hjá honum í skipsrúmi, í
þrjú sumur, á Seley SU 10 þar
sem hann var skipstjóri. Fyrir það
umburðarlyndi sem Þórir sýndi
mér á þeim árum fæ ég honum
aldrei að fullu þakkað.
Þórir sýndi það strax að hann
var fiskimaður góður enda óhemju
áhugasamur. Í Norðursjónum
fiskuðum við alltaf ágætlega og
mun betur en búnaðurinn á skip-
inu bauð upp á. Þá velgengni
þakka ég Þóri og skapgerð hans
sem var blanda af kappsemi og
góðum húmor. Hann hafði alltaf
lag á því að halda mannskapnum
ánægðum.
Þóri var annt um að við gengj-
um vel um bátinn og honum var
meinilla við þegar við skildum eft-
ir peysur eða aðrar flíkur á bekkj-
um í borðsalnum eða annars stað-
ar á glámbekk. En hann var líka
hrekkjóttur. Því fékk ég stundum
að kynnast.
Ég tróð gjarnan peysunni
minni á bak við handrið á stigan-
um upp í brú þegar ég kom í borð-
salinn áður en ég mætti á vaktina.
Þegar karlinn kom út úr klefa sín-
um tók hann alltaf í handriðið og
sveiflaði sér upp í stigan. Því fór
það aðeins í pirrurnar á honum
þegar hann greip í peysuna í stað
handriðsins. Einn daginn þegar
ég er að mæta á vaktina og ætlaði
að grípa peysuna var hún föst. Við
nánari athugun kom í ljós að það
var búið að reyra hana fasta við
handriðið með netagarni. Það tók
mig dágóðan tíma að losa peysuna
því karlinn hafði sett garnið í
gegnum ermarnar á peysunni svo
næstum var útilokað skera án
þess að eyðileggja peysuna eða
skemma handriðið.
Í brúnni á Seley höfðum við
segulband og gátum því hlustað á
góða tónlist á stímunum. Það voru
að sjálfsögðu popplög og gæða-
rokk sem við tókum með okkur á
vaktina. Það brást hins vegar
aldrei á skipstjóravaktinni, 6-12,
var Jimmi Hendrix skipt út fyrir
James Last sem Þórir hafði mikl-
ar mætur á. Og það kom fyrir,
þegar við vorum á landstímum
með fullan bát, að karlinn steig
nokkur dansspor í brúnni við und-
irleik Þjóðverjans.
Það var enginn ísbjarnarpolki
sem skipstjórinn dansaði því hann
var dansmaður góður. Sem tán-
ingur á Eskifirði sá maður Þóri
stundum dansa við systur sína. Ég
er ekki vissu um að þeir dans-
kennarar sem við fengum stund-
um til fjarðarins fagra hefðu gert
betur en Þórir og Olga.
Minningin um Þóri er ljúf.
Krillu og fjölskyldunni sendi ég
mínar dýpstu samúðaróskir.
Guðni Þ. Ölversson.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn