Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2002, Blaðsíða 58

íslenskir hjúkrunarfrœðingar eiga auðvelt með að
fá vinnu á erlendri grund og sumir hafa unnið
lengst a.f starfsœvinnar í öðru landi. I Kaupmanna-
höfn hitti ritstjóri Tímarits hjúkrunarfrœðinga þrjár
konur sem hafa starfað þar í tvo til þrjá áratugi.
Það eru þœr Steinunn Sigurbergsdóttir Jörgensen,
Dóra Kristjánsdóttir ogAnna Harðardóttir. En
hvað varð til þess að þœr ákváðu að fara utan og
hvað er ólíkt með störfum danskra og íslenskra
hjúkrunarfrœðinga?
Steinunn er fyrst til svars: „Við vorum þrjár vinkonur sem
fórum saman út, útskrifuðumst í mars '72, unnum allar á
Borgarspítalanum. Þá vantaði hjúkrunarfræðing á hjartadeild
Borgarspítalans þegar deildarstjórinn á hjartadeildinni hætti.
Það átti að flytja alla hjartasjúklinga yfir á mína deild, A-7, og
ég þurfti því að kynna mér hjúkrun hjartasjúklinga og ákvað
að fara utan og vinna á Glostrup. Þær sem fóru með mér unnu
á gjörgæsludeildinni á Borgarspítalanum og vildu fá meiri
reynslu. Við vorum ráðnar gegnum danska hjúkrunarfélagið
en engin okkar fékk þó vinnu til að byrja með á þeirri deild
sem við báðum um.“
Anna, sem er ljósmóðir og hjúkrunarfræðingur, lauk prófi
frá Ljósmæðraskólanum 1973 og hjúkrunarprófi 1976. „I Ljós-
mæðraskólanum eignaðist ég góða vinkonu sem var gift Dana
og bjó seinna í Danmörku, hún vildi endilega fá mig út. Eg
hafði verið í Kaupmannahöfn áður og líkaði vel. Vinkonan
lokkaði mig með sögum um nýopnað og stórkostlegt sjúkrahús.
Þar sem ég var ógift og ein með dóttur mína sem var 4 ára sló
ég til. Sjúkrahúsið hét Amtsygehuset í Herlev og ég fékk vinnu
mjög fljótlega. Ég ætlaði bara að vera í eitt ár en sjúkrahúsið var
mjög spennandi vinnustaður. Þar haföi safnast saman mikið af
frábæru fagfólki ffá öðrum sjúkrahúsum þar sem mikið var um
nýjungar í hjúkrun. Það var mjög umdeilt m.a. vegna þess hve
það var litskrúðugt og skreytt og fengu eldri hjúkrunarfræðingar
og Ijósmæður oft höfuðverk af allri litadýrðinni.
Eftir að hafa unnið í 3 ár á deild fyrir ófrískar konur fékk
ég vinnu á fæðingargangi sem aðstoðardeildarstjóri fyrir
sjúkraliða en i Danmörku vinna sjúkraliðar við að aðstoða
ljósmæður við fæðingar. Starfið var mjög freistandi fyrir mig
og ég fékk vinnutíma sem hentaði mér og var tengd ljós-
móðurstarfinu. Á hverju ári var ég á leiðinni heim en 1987
250
hitti ég manninn minn sem er danskur og eignaðist dóttur
mína Höllu 1988. Eftir 9 góð ár á Herlev fór ég ásamt
fjölskyldunni til íslands. Þar vorum við í 4 ár, ég eignaðist eitt
barn í viðbót, Tinnu. Eftir að ég var komin til baka fór ég að
þreifa fyrir mér og var svo heppin að fá vinnu við verkefni á
ómskoðunardeild sem gaf mér síðar tækifæri til að læra að
sérhæfa mig í ómskoðun á ófæddum bömum. Það var fyrsta
starf mitt á Ríkisspítalanum. Ómskoðunardeildin er sú stærsta
af sinni gerð í Danmörku en þangað koma barnshafandi konur
ffá öllu landinu, Færeyjum, Grænlandi og stöku sinnum frá
íslandi. í dag vinn ég á Ríkisspítalanum en ég er deildarstjóri
Steinunn.
á sængurkvennadeild. Á deildinni er pláss fyrir 26 konur sem
hafa farið í keisaraskurð eða eru á einn eða annan hátt veikar
eftir fæðingu. Ég sinni einnig starfi ffamkvæmdarstjóra fyrir
sængurkvennadeildir og gjörgæslu. Starfið er mjög spennandi
og gefur mér tækifæri til að vera með í umræðum og ákvörð-
unum um starfið og sjúkrahúsið.“
Dóra, sem útskrifaðist frá HSÍ árið 1974 og fór síðan í
ljósmóðurnám eftir það, hefur unnið í Kaupmannahöfn í 18 ár.
Hvað varð til þess að hún fór út og hvar hefur hún unnið í
Kaupmannahöfn? „Fjölskyldan flutti hingað árið 1984 vegna
þess að maðurinn minn var að fara í nám. Hér vann ég við
gjörgæslu á vöknun á árunum 1984 til 1996 en síðan hef ég
unnið við heimahjúkrun.“ Dóra segir heimahjúkrunina vera
allt öðru vísi uppbyggða í Danmörku en á íslandi þar sem
eldra fólk er yfirleitt lengur heima en á Islandi. Þær eru þó á
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 4. tbl. 78. árg. 2002