Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 34

32
BREIÐFIRÐINGUR
til þess að bíða eftir okkur og sjá hvernig okkur reiddi af.
Þegar við komumst í land, tók Pétur heldur en ekki vel á
móti okkur og sagði um leið: „Heppnir voruð þið að fara
ekki svona tuttugu eða þrjátíu föðmum innar, því að þar
er auð vök. Hún myndaðist þar í rigningunni í gær. Hefðuð
þið lent í henni, hefðuð þið ekki þurft að telja árin eftir
það.“
Svo fórum við heim í Arnhús og vorum háttaðir þar ofan
í rúm og undið af okkur og þurrkað eins og hægt var, og
þarna hvíldum við okkur í þrjár klukkustundir. Þá héldum
við áfram inn að Gunnarstaðaá.
Þegar við komum að Gunnarstaðaá var komin norðan-
stórhríð og við náttúrlega allir stokkfreðnir. Yið fórum þó
í ána, óðum hana. Þá var engin brú á henni. Jósúa vildi
fara heim, því að hann var einn af þessum mönnum, sem,
— sko hann fór heim, þegar hann var lagður af stað, hvar
sem hann var. Hélt áfram bæði dag og nótt. Svo þrömmuð-
um við þetta áfram inn að Skraumu. Þegar þangað kom,
tók ég af skarið, enda var Hörðudalsá eftir, og hún þetta
helvítis kvikindi, að ég vildi ekki leggja í hana, bæði í byl
og myrkri. Og komið langt fram á kveld. Svo ég sagði við
Jósúa: „Ja, nú fer ég ekki lengra, nú fer ég heim að Álfa-
tröðum og gisti þar. Þú ræður hvað þú gerir“. „Heim að
Álfatröðum?“ sagði hann, „nei ég fer nú ekki heim að
Álfatröðum“. „Jæja góði, far þú þá heim en ég fer ekki inn
yfir Hörðudalsá í kveld“, sagði ég. „Já, sagði hann, getum
við ekki farið fram að Gautastöðum til hans Ingimundar?"
„Jú, það getum við ef þú treystir þér til þess að rata“. „Ja
ég veit nú ekki hvað ég geri með það, því að ég er kunnugur
þarna fram eftir“, sagði ég, „og ég skal ganga á undan