Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 42
40
BREIÐFIRÐINGUR
við væntanlega og sjálfsagða þátttöku þess í Átthagasam-
'bandi Norðurlanda — Nordisk Hjemstavnforbund, sem er
hér áður getið.
Af slíku samstarfi er svo margt ómetanlegt hægt að læra,
sem síðar yrði metið og notað við íslenzka staðhætti.
Allt slíkt samstarf milli frændþjóða eykur víðsýni, frjáls-
lyndi, skilning og bræðralag. Að sjálfsögðu yrði svo margt
fleira, sem íslenzkt samband átthagafélaga gæti veitt stuðn-
ing og haft forystu um t. d. í sambandi við landvernd, ör-
nefnasöfnun, landgræðslu, byggðasöfn, val fólksvanga og
þjóðgarða.
Eitt er víst, framtíðin mun sjá um næg og fjölbreytt
verkefni fyrir átthagasamband. Bezt er að segja hverja sögu
eins og hún er og draga ekki undan, það sem til gagns mætti
verða. Því má geta þess, að tvisvar hefur verið rætt og
reynt að stofna Átthagasamband Islands. En ekkert annað
en hugsanir og áætlanir hefur upp úr því hafzt.
Þar virðist tvennt verka neikvætt. Hið fyrra tómlæti og
þar af leiðandi samtakaleysi hinna einstöku átthagafélaga.
Annað, ótti við kostnað og yfirdrottnun, sem slíkt alls-
herjarsamband hlyti að hafa í för með sér.
Sjálfsagt er fleira neikvætt, sem dregur úr krafti til
framtaks. En tómlætið og skilningsleysið ætti fyrst og
fremst að víkja fyrir krafti og dug, dáðum og birtu nýrra
verkefna og endurvakinna hugsjóna og átthagatryggðar.
Tómlæti og dáðleysi er dauðamein í samstarfi og félags-
lyndi á hvaða sviði sem er.
Vandséð er einnig ástæða til ótta við kostnað og ráðríki.
Hér hafa komið fram tvær leiðir til tekjustofna fyrir
samtökin. Annars vegar hækkun árgjalda í átthagafélögum,