Breiðfirðingur - 01.04.1977, Qupperneq 45

BREIÐFIRÐINGUR
43
mannskaðaveðri, sem þá skall yfir. Þegar svo var komið,
gerðist ég umsjónarmaður með búi móður minnar og var
það í þrettán ár.
— Voru einhver tök á því fyrir unglinga í heimahögum
þínum að fara í skóla á þeim árum, sem þú varst
aðalast upp?
— Þegar ég var átján ára, fór ég í unglingaskóla í Hjarð-
arholti. Honum veitti forstöðu Björn Hermann Jónsson, sem
seinna varð skólastjóri á ísafirði. Eftir það var ég heima
í þrjú ár, en fór síðan í Samvinnuskólann í Reykjavík. Og
það var einmitt snemma á síðari vetri mínum í Samvinnu-
skólanum, sem stjúpfaðir minn féll frá, og ég varð að hætta
námi af þeim sökum. Ég hvarf þá heim til móður minnar,
sem bjó stóru búi, eftir því sem þá gerðist, og átti börn um
fermingaraldur, og sum enn yngri. Eins og ég sagði áðan,
þá stóð ég fyrir búi hennar í þrettán ár, eða til vorsins 1939,
en þá hafði ég kvongazt nokkru áður, og reisti nú bú að
Skerðingsstöðum, þar sem ég hafði eitt sinn átt heima sem
ungur drengur. Á Skerðingsstöðum bjuggum við svo, þang-
að til ég var á sextugsasta aldursári, eða til 1962, en þá
var konan mín orðin veik af þeim sjúkdómi, sem dró hana
til dauða, og féll frá það ár.
Þar með var búskap rriínum á æskustöðvunum lokið. Og
nú tók ég mér það fyrir hendur, sem ég hafði reyndar stund-
að dálítið heima í Glerárskógum, þegar ég var ungur: Eg
fór að kenna börnum, og stundaði það í níu ár. Ég kenndi
í Húnavatnssýslu, Þykkvabæ og í Borgarfirði syðra.
Hugurinn dróst að Samvinnuskólanum.
— Það væri gaman að spjalla meira um kennsl þína og