Breiðfirðingur - 01.04.1977, Qupperneq 56

54
BREIÐFIRÐINGUR
heilsufar Stefáns frá Hvítadal, en heldur þú ekki,
að hann hafi þar fyrir utan alltaf verið á rangri hillu
sem stritandi bóndi?
— Það er sennilegt, enda var hann aldrei stærstur á
þeim vettvangi. Ég veit, að sumir hafa haldið því fram, að
Stefán hefði ekki átt að setjast þarna að með þungt heimili,
því ekki er hægt að segja að afkomuskilyrði væru þar neitt
sérlega glæsileg, jafnvel þótit í hlut hefði átt bóndi með
óskerta starfsorku, hvað þá fyrir mann með heilsufar Stef-
áns. En eitthvað hefur það verið, sem laðaði Stefán heim í
gamla dalinn sinn, þar sem hann hafði alizt upp að miklu
leyti. Hér gafst 'honum næði til þess að sinna mesta hugðar-
efni sínu, skáldskapnum, þótt heilsufar hans leyfði honum
ekki nema takmörkuð afköst.
— Hann hefur þá líklega unað dável við þessar að-
stæður?
— Aldrei varð ég var við nein merki þess, að honum
leiddist, en þó get ég auðvitað ekki fullyrt mikið um það
efni. — Ens og kunnugt er, þá var Stefán frá Hvítadal
kvæntur Sigríði Jónsdóttur frá Ballará á Skarðsströnd. Þau
eignuðust tíu börn, og má því fara nærri um að heimilið
var þungt. Fyrstu tvö árin bjuggu þau að Ballará hjá Jóni
tengdaföður Stefáns, þá fluttu þau að Krossi í sömu sveit,
síðan voru þau í Hvítadal við mjög takmarkaðan húsakost,
en vorið 1923 réðist Stefán í það, — auðvitað af vanefn-
um — að kaupa Bessatungu í Sauihæ. Þangað fluttist hann
■með fjölskyldu sína, og og þar átti hann heima til dauða
dags, en hann lézt í marzmánuði 1923, aðeins hálffimm-
tugur að aldri. — Bessatunga er mjög lítil jörð, svo þar
verður ekki búið einum stórbúskap, sízt eins og búskapar-