Breiðfirðingur - 01.04.1977, Qupperneq 75

BREIÐFIRÐINGUR
73
Um íslenzka presta, sem heild má vissulega segja, þeg-
ar á allt er litið:
„Alla þá, sem voru að verki
virðir þjóðin alla daga.
Undir þeirra mikla merki
mótast okkar líf og saga.
Þeir sem réttu horfi halda
hljóta sömu þakkargjöldin,
varpa ljóma um aldir alda
yfir heilög sagnaspjöldin.“
Þarna var Staður á Reykjanesi við Þorskafjörð sannar-
lega í fremstu árum og öldum saman og þó ekki síst á 19.
og í byrjun 20. aldar.
Ekki þarf annað en minna á sr. Ólaf Johnsen til að
sanna, hve vel var þar vakað yfir frelsi og frama og öllu
því, sem orðið gat til að efla dug og dáðir íslendinga á
þjóðarvori.
Það var sannarlega ekki meðal hinna minnstu prests-
setrið, sem umvafði Matthías Jochumsson fimm ára gamlan
svo honum aldrei fyrnist það faðmlag ævilangt í gleði né
hörmum.
Þar réði hugsun, helgun og víðsýni ásamt djúpskyggni
og kirkjulegri smekkvísi, sem gerði Staðarkirkjuna litlu
á flötinni við ána að einum fegursta dýrgrip íslenzkrar
smíði.
Og það var þetta prestssetur, sem var starfssvið og heim-
ili hans, sem hér skal minnzt örfáum orðum í aldarminn-
ingu.