Breiðfirðingur - 01.04.1977, Síða 80

78
BREIÐFIRÐINGUR
þeir sr. Matthias Jochumsson og Björn Jónsson ritstjóri,
báðir raunar ættaðir úr Þorskafirðinum, og eiginlega að
mörgu leyti brautryðjendur þess frjálslyndis í kirkjulegum
efnum, sem einkennt hefur íslenzku kirkjuna á þessari öld.
Og í stjórnmálum fór sr. Jón Þorvaldsson ekki leynt
með, að hann var „jafnaðarmaður“, af lífi og sál. Og það
var sannarlega ekki heiglum hent af presti í þá daga. —
Predikari var hann af sannfæringarkrafti. Það gat eng-
inn fundið hræsni né hálfvelgju í hugsun hans né máli.
Mér eru þar tvær ræður minnisstæðar, en satt að segja
var sjaldan farið til kirkju, um 30 km. leið yfir fjöll og
firnindi.
En þeim mun meiri viðburður var kirkjugangan og
áhrifamikil. Fóstra mín vildi fá efni ræðunnar og öll sálma-
númer þegar heim kom. Efni þessara predikana má fela
í tveim setningum, sem lýsa prestinum okkar vel. „Vertu
ekki of réttlátur“, gæti verið nafn hinnar fyrri. Og hún
var alveg í anda þess húslestrar eftir Helga Thordarsen
biskup, sem ég man bezt.
Sr. Jón var ekki smámunasamur maður, né afskiptasam-
ur urn einkamál né persónuleg sambönd. Sumum fannst
hann of fálátur og fjarlægur, dulur og fámáll.
Eitt er víst, það fannst ekki slúður í orðum hans. „Dæmið
ekki,“ voru orð, sem hann mat mikils.
Hin predikunin, sem hér skal minnzt, hét: „Hvar er verk-
efni fyrir kærleik þinn?“
Það var fyrst og fremst kenningin um, hve orð væru
einskisvirði, ef þau yrði ekki líf og starf. 011 sýndar-
mennska væri fjarri anda og krafti kristinsdóms.
Það var 12. júlí 1903, sem sr. Jón vígðist til þess starfs,