Breiðfirðingur - 01.04.1977, Side 105

BREIÐFIRÐINGUR
103
— Og bækurnar, sem við lásum, voru á eðlilegu máli.
Það er nú ekki úr vegi, þegar komin er kennarastétt, sem
gerir verkföll að athuga þann aðbúnað, sem þessi góði kenn-
ari hafði á Skeiðum. — Hún bjó fyrst í gestastofu. Hús-
gögnin fylgdu stofunni. Ég man einn morgun, sem ég kom
þar áður en skólinn byrjaði, hvað kalt var inni. Á dag-
inn var stofan bituð upp með olíuofni. Fæði fékk hún líka
á heimilinu. Það hefur verið gott, því systurnar Katrín og
Þórdís Þorsteinsdætur voru afar myndarlegar í öllum verk-
um. Og voru þessar ungu stúlkur á líku reki og kennarinn,
allar mestu mátar. Þótti vegna aðbúnaðar betra að starfa
við þennan skóla, heldur en við farskóla.
Síðar fékk Helga kennari litla herbergiskompu innúr
sömu forstofu og skólastofan. Þetta var bókasafnsherbergi
Skeiðamanna, rúm dívanalengd og heldur mjórra.
Þar bjó hún síðari árin. Dyr voru á báðum göflum en
enginn gluggi. Aðrar dyrnar lágu út í hlaðna geymslu með
moldargólfi. Þar fékk kennarinn að elda fyrir sig. —- En
ekki gerði hún verkfalll. — Ekki kom þetta niður á nem-
endum hennar.
Ég skal nú segja frá því, hversu rausn og stórmennska
Helgu skólastjóra breiddi yfir öll bágborin ytri kjör, af
því að nógur var auðurinn inni fyrir.
Á hverjum jólum, eða milli jóla og nýárs, hélt Helga veg-
lega barnaskemmtun. Hún hlýtur að hafa keypt stóra, græna
grenitréð fyrir jólin og sett það á mitt gólf í þinghúsinu.
Enda var engin hætta á, að kuldinn varðveitti það ekki.
Alltaf man ég hrifninguna í augum barnanna og fullorðna
fólksins líka, þegar stofan var opnuð og jólatréð blasti við.
Það náði næstum upp til lofts í stofunni og var allt ljósum