Morgunn - 01.12.1983, Blaðsíða 17

GUÐMUNDUR MAGNÚSSON, M.Sc.:
ANDATRÚ OG DULSÁLARFRÆÐI
Hr. ritstjóri,
Grein Kristínar Ástgeirsdóttur blaðamanns „Er spírit-
ismi fúsk?“ í Helgarpóstinum 29. sept. sl. var athyglisverð
en heldur yfirborðsleg. Mér þykir sennilegt að ef höfundur
hefði gefið sér meiri tíma til að huga að staðreyndum um
efnið og til að hugsa um það á sjálfstæðan hátt hefði gi’ein-
in getað orðið markvert framlag tíl umræðna um stöðu
andatrúar og sálarrannsókna hér á landi. En kannski er
það til of mikils mælst.
I greininni er vitnað til samtals sem blaðamaðurinn átti
við mig; gætir þar ónákvæmni og misskilnings sem leið-
rétta þarf. Ég hef ekki flutt erindi um „spíritismann og
þá hreyfingu sem honum tengist“ eins og staðhæft er;
aftur á móti hef ég skrifað grein um þetta efni í helgarblað
Tímarn (14,—15. mai s.l.) og flutt erindi á vegum Félags
áhugamanna um heimspeki um greinarmun vísinda og
gervivísinda (sá lestur var birtur i Tímanum helgina 9.—10.
apríl) þar sem ég vék m.a. að sálarrannsóknum.
Eftir mér er haft að ég telji „spíritismann og andatrú
vera í andarslitrunum" hér á landi. Það er rétt að ég tel
að margt bendi til þess að dagar andatrúarhreyfingarinnar
séu taldir (rökin fyrir þessari skoðun er að finna í Tíma-
greininni), en því er við að bæta að andatrú og spíritismi
eru eitt en ekki tvennt eins og blaðamaðurinn virðist halda.
Orðið „andatrú“ (eða „andahyggja" sem Þór Jakobsson