Vísir - 22.12.1946, Blaðsíða 20

JÓIABLAÐ VÍSIS
Var lágt til skammt undan
lándi á miðvikudagskvQld pg
J>ár til uni það bil kl. 10 á
fimöítudagskvöjdið. S tórsjór
var'æ'rinn, hart frost og stór
viðri. Kristján og Pétur voru
á verði og á þiljum. María
deif sér að framan i faldirin
á hverju stórbroti, lagði hún
þá bugspjótið í kaf, fram-
stafn og framþiljur aflur fyr-
ir atkerisvinduna (spilið),
lyfti sér svo aftur upp og
Iirisli af sér sjóinn, og síakk
sér fram af bárunni, sem þá
lirundi aftur undan skutnum
hléborðs megin. Þetta endur-
tókst jafnt og þétt. Svo var
það seint á aftansvökunni,
iim tíu Ieytið, að Maria liáls-
aði eina holskefluna, sem var
sýnu meiri en flestar hinar,
yð er hún hóf sig úr brotinp
hnykktist siglan fram á við
nð ofan, sprakk þá hlekkur í
keðju, sem svo nefndur „bak-
-staguP' vár kráéktúí’ i, féll þá
Tiiður þurig járnBlÖkk, korii
Iiún á gildan pláriká, sem lá
lá þvert yfir skipshálinn, og
hraut hann. Skipsbáturinn
var stór „jula“, stóð hún á
þilfarinu aflan við sigluna.
Bakstagur var á öllum ein-
sigluskipum; var hann fest-
ur cfst um sigluna og krækt-
nr í öldustokkinn aftarlega.
Þeir voru tveir, sirin á livórt
horð. Sá á kulborða var ávallt
stífhertur, en linað á hinum
]ilémegin. Siglunni var liætt,
ef bakstagurinn liilaði.
Þéir, sem á þiljúm vórú,
aðvöruðu yfirmennina þegar
bakstagurinn sprakk. Koinu
þeir þegar upp. Varð svo
komið sterkum kaðalhanká á
sigluna og bakstagurinn sett-
ur að nýju. Skönnnu áður
urð’u vokuskipti. Er þeir
Kristján og pétur koinu ofan
í hásctaklefann spurðu hak-
bvrðingar li.vað þrostið hefði
fram á í stóru bárunrii, „ekk-
ert“ sögðu þeir, „bakstagur-
inn sþrakk.“ Éakþýrðingar
fóru þá upp og aðgættú hváð
orðíð liefði. Bi’áðlegá kom
éinri þeir'rá óg kállaði ofán
um klefaoþið: „Vátufstagúr-
inn“ héfir sþi'ÚÚgið i söriiú
bárunni, dféngif. Majá' litla
dúmiriaði svó alla hunilavakt-
iiia, og ekkért vafð frékar að-
gert. Sriéninia á morgun-
vöku á föstúdá’giriri koíriu
þeir eiiri á þíljur, Krislján og
Pétur, sá'ri þéif þá áð bug-
spjótíð var brotið við linyfil-
iriíi og dingláðÍ í cinni' „baf-
döriu“ (báfdönúf vóf'ú néfnd-
if kaðlár, sem láglt uf bug-
spjóliriú áftuf í bögá skiþ-
ariná báðúm iriegin, lyær frá
framskaiití livéfs fófségls,
sumar þéifrþ voru oft úr
éeðjuni). Iniikri skainms
hrökk bardönan í sundur,
seiii óbrostin yar, í eiriiii vold-
ugri háfii. Þeir, seiii uppi
voru, gcrðii þeiiii \iðvart,'sém
voru undir þiljum, bæði í
lýftingu ög fyrirfúiiii. Köittu
þeir þegár upp, geiígu svo all-
ir að því áð inriBýrðá bug-
spjótið, hög’gva af pví álla
kaðla og fjötra það á þilfar-
inu. Skönúriu siðar herti
veðrið érin meira, svo a'ð þeg-
ar bakbyrðingar komu á vörð
kl, 7 þoldi skipið ekki þnrif-
að stórseglið, var þá tékið í
það fjórða rifið, og var þá að-
eins eftir lítil þríhyrna af
seglinu. En þá tók ekki betra
við, því skipið sló sór þá ol'
injóg undan sjómiin og varði
sig miður. Var þá það ráð
tekið, að festa portlinu iim
bugspjótið, skjóta þvi svo út
til kuls, gefa út 40—50 faðma
af línunni og festa benni svo
við stórstaginn. Þelta bjálp-
aði nokkuð. Lika lélu þeir
8—10 selspikskápur dragast
í sjónuni kúlborðs megiri og
skáru skurði i þær og kross-
uðu þær út öðru hvoru syo
að brakaði úr þeim. Virtist
það lægja dálítið brotsjóáua.
Skipsböfriinni Ieið eftir liætti
vel og allt gékk slysalausf.
Mariu rak og rak það sem
eftir var föstudagsins, að-
faranótt laugardágsins og
fram á la.ugardag. Þá siriá,
hægði óg birti svo i lofti að
hægt var að taka sólarbæð.
Reyndist þá svo, að þeir voru
sladdir 120 sjómílur undán
Öndverðarnesi og nálega jafn
langt undaú Reykjanesi. Þá,
á lönguvökunni, Váf orðið
sæmilega voðhæft veður. Var
þá brotið utan af siagfokk-
uririi, sem vaf á káfi í klaká
á framþiljum, leyst út tvö rif
úf stöfseglinu óg tékið að
sigla. Að sjálfsögðu var allt
tekið inn sem draslaði úlbyrð-
is á fekinu. En fré'múr gekk
ijfægf, þýi’ skipið var riijög
seglvana, vegna þcss, að for-
seglin vantáði. Vindúr vaf
hagstæður, norðáuslan. A
máiiudagsmorgun sigldu þéir
fýrir Ondverðarnes og á
Jifiðjúdagsmofgun sígldú
iþeir fvrif Róþáriés og inn á‘
' Arnarfjörð; Ságt var að siim-
ir méttri Jrar i laridi hefðu
baldið Mariu vera bafísjalui
1 er þéif sáu liána i fjáfðár-
mýnniriú. Hvað sátt er i þvi
'skal latið ðságt, éii lii'tf éf
t
ljósi ýfir þvi, að allir þeir
.ayuu' siriiE slKddtíf korila lliú
ög ómeiddir úr þeim hildaf-
léik. Þéif höfðú þá’ vénð
rétta vikú í férðirini, óg sérii
elcki varð til fjar frcriliir éu
! raiiri bar vittti inn. Naésta
viká géklv svo til þéss að vit-
i buá skiþið í riáéstú' veiðiföf.
1 Mæft'i n'pkkúð af henni segja,
búri gékk ölíú betuf én Ittii
fyrsta, én þö dkki að óskum,
áð méstú fýfif öfáðþægni
skiþstjóraris.
| Eú hér skal stinga fóturií
við óg liætta.
(víst, að skipið var albrynjað
svo utanborðs sem á þilfari.
Á miðþiljum mún þýkktin á
klákariúm' Iiafa verið uiri það
|bil alin eðrir méira, því julan
saf þar í klakanausli upp á
riiiðjár siðíu', var þó. nær
hriélVáft úii'dir kjölinn. Þcgar
Maria váf Koritin in'ri á svo-
nefrida I lertubóí korii sigl-
andi bátrif á'írióti bénrii. Voru
þar .séndimérin P. Thófstéiris-
soná'r. IIaliri fét scf svö bfált
um að ýi'fá hvort allir væru
lifs óg IiéiTif a skipinú, því
ekkért háfði áf þvi frétst síð-
án þáð Iágði út fyfir vikii,
enda var ekki vi'tað' uiri áð
neitt aririað íslenzkt skip
hefði verið úti á liafi í þvi
hreti. Ságf var að flesta þá
bríðafdagá hefði Verið 16—17
stigá ffost þár í landi á Bil'dú-
dal.
Þegar þéfr Máríumerin
kofnu i larid á Bildudal, lét
Thófsteirissbn gféði sína í
Fyrrum og nú. — M'óði'f-
in: „Þarna gengur hf. H.“ —
Dóttíriú: „Iívað varðar ririg
liiri háttri horngrýtis dónann
þánn afna.“ — Móðiriri:
„Iíváða ó'sköp eru að heyra
tiJ þiri. I fyrra léýst þér svo
dæmálaust vel á hariú.“ - -
Ðóttirin: „Já, en þá var hann
ókvæntur.“
Ffaiis sýslúiriaðui’ vár
mjög fljótfær. Éilt Sirtri va'r
haVm áð prófa í bafnsféðfun-
anriáTi og lagði þá spurniúgu
fýrir möðuriiia, hvorl briri
Iiéfði vitrii að faðérninu. —
Stúlkán kvað nei við. En þá
ságði Frans: „Uss, það á máð-
ur alltaf að liafa.“
Vahti ifðut
BYGGINGAVÖRUR EÐA SMIÐAEFNI
TIL NÝBYGGINGA, BREYTINGA EÐA
VERKSTÆÐÁ ER HYGGILEGAST AÐ
TALA V® 0KKUR.
Eins og að uncianförnu hcfum við
ávailt fynrliggjandi ýmsar teg-
undir aí krossviði, harðviði cg
byggingarefnum, ásamt hinni ó-
dýru og góðu vikuremangrun.
n jbt
Jón Loftsson h.f.
BYGGINGAEFNAVERZLUN
Austurstræti 14
Sími 1291.
.1:1 é TÁ
Þer kaupið ekki það næst-he;'íáv þégar
bér getið lengið það hezta hýá ökkur.
'Uanda&ar f^atnactar
Vfcí
iJ'ataaer^m
Hverfisgötu 57 , Sími 3246