Vísir - 22.12.1946, Blaðsíða 48

Vísir - 22.12.1946, Blaðsíða 48
48 JÓLABLAÐ VlSIS Já, þetta minnir mig á margt. Eg var i liiuu stríð- inu.“ Hann rétti fram hönd- ina, ósköp blátt áfram. „Eg heiti Bartcnv, Ward Bartow.“ Það var ekki liægt að láta eins og höndin væri ekki til. Hikandi tók Bates í liönd mannsins. „Eg heiti Bates,“ sagði hann. „Grleður mig að af minni hálfu að minnsta stiga út úr flugvélinni. Karl- lcosti. Lilla yar mér cilt og ar, konur og ein eðu tvær allt. 'stúlkur. Þarna var onginn, Bates leið bölvanlega. Því í sem hann kannaðis.t við. Nú' var flugvélin tóm. Nei — það var einn farþegi í viðbót, kona vel klædd um fimmt- ugt. Hár hennar var farið að gi-ána svolitið. Og það var allt og sumt. Bates sneri sér undan. ósköpunum gat ínaðurinn ekki farið og látið liann i friði? „Og að lokum, eftir tvö ar,“ liélt liinn áfram, „feng- um við skipun um að fara kynnasl heim.“ Ilann þagnaði andar- yður,“ sagði maðurinn. Hann tak, en bætli siðan stillilega Hann slóð hreyfingarlaus og kveikti 1 vindlinum. „Þetta við: „Þessir síðustu dagar. jlokaði augunum, til þess að minnir mig á, þegar eg sté sem við urðum að biða, voru bitur tárin brytust ekki fram. á land hér aftur. Eg hafði verstir. Að vita það, að eftir Og svona fór það — ;— verið tvö ár lianda hafsins.“ | alla þessa óendanlegu mán- Raddir að baki hans brut- Bales svaraði engu. Hann uði ætti eg að fá að sjá liana ’ust gegnum dr.unga luigsana mjakaði sér svolítið undan.1 snerta hana. Jafnframt hans. Menn skiptust á kveðj- „Tvö ár,“ sagði liinn, „það hugsaði eg um, í nokkurs- um og hann heyrði kvenrödd . er löng fjarvist, langur timi.“, konar kvöl, hvort hún kærði segja: „Eg vona, að þú hafir „Já,. það er slæmt,“ sagði sig yfirleitt noklcuð um að ekki orðið að bíða of lcngi.“ Bates annars hugar. |sjá mig aftur.“ J „Mér hefir ekki fundizt „Sérstaklega þe'gar póstr Bates tók antiann á lofti það lengi.“ Þelta var Bartovv, samgöngurnar eru slæinar. og beit saman tönnunum. sem varð fyrir svörum. „Eg Maður fer að gera sér grillur.1 Hann mjakaði sér enn lengra var að tala bér við kuuningja Stúlkan mín var eftir lieima j burtu. i Bandaríkjunum. Auðvitað „Yegna jæss, að jafnvel ætlaðist eg ekki til þess að þótt hún elskaði mig ennþá, hún skrifaði mér á hverjum j,£ eru tvö ár svo langur tími. degi, en þegar ekkert bréf j Ýniislegt getur komið íyrjr. kom vikum saman, þá var Og ef eitthvað hcfði nú komið fvrir jæja, lí.fið var til- gangslausj fyjrir mig án ekki að undra þótt maður færi að verða hugsandi.“ „Jahá,“ sagði Bates. Hann Lillu. kunni ekki við sig og leit aft-J Rates andaði luegt l'rá sér. ur í vesturátt. j Þvj gat mannskrattinn ekki Félagi hans blés frá sér komið sér burtu? minn. Eg vil þú heilsir upp á lianu. Liðþjáll'j — hæ, lið- þjálfj.“ Bates l'yrrum liðþjálfi speiá sér dauflega við. Kon- an úr flugvélinni slóð hjá Bartovv. Hún brosti við Bat- es og það var hlýja og i'egurð í brosi hennar. „Liðþjíilfi,“ sagði Barlow. „Má eg kynna yður fyrir konunni miimi. Bates lið- reyknum og andvarpaði eins' „Alla leiðina yfir Atlants- þjálfi, þetta er l'rú Barlow Yið höfum talað heilmikið saman, Grace.“ James Bates tók i höndina, sem honum var rétt. „Mér þvlcir vænt um að ky — —“, en svo þagnaði hann. Haun og hann værí niðursokkinn í hafið óx eftirvæntingin. endurminningar. „Við ætl- Hugsandi, vonandi, kvalinn uðum að giftast strax að af efasemdum. Allt til þess, stríðinu loknu og eg vissi, að ^ að við lögðumst að liafnar- hún myndi biða eftir mér —(balckanum.“ það var eg nokkurn veginn Bates stillti sig augnablik, yiss um. En biðin varð svojsíðan sneri liann sér að hon- var eins og spurningarinerki löng. Nótt eftir nótt lá eg um og sagði: „Yar liún i framan. Grace? Ilún liét andvaka og hugsaði um mætt?“ jBartow hafði beðið eftir. Lillu og var að velta þvi fyrir j Yeiku brosi brá fyrir á Lilla liét hún, liann hafði mér, hversu langur tími væri andlti mannsins. „Það var lcallað Jiana Lillu .... eftir til stríðslpka. Hugsaði dagur eins og í dag, sólheit-j „Já, svo er það, við töluð- stundum um, hvort nokkuð ur eftirmiðdagur. Ofan af hefði breytzt, hvort hcnni þilfarinu gat inaður séð and- þætti enn vænt um mig.“ llitin á brvggjunni —“ Bates gaut hornauga til Bates stirðnaði upp allt í jvist að fara.“ Hann tók i hönd roskna mannsins og fann til einu. Frá liinum enda vallar- Bates fyrrum liðþjálfa. „Eg gremju. Það var ekki á mann- ins barst lángur, mjúkur óska yður alls góðs, liðþjálfi inum að sjá, að Jiann liefði gnýr. Flugvélin var komin og gerið yður aldrei neinar þjáðzt neilt að ráði. Hann 0g renndi sér nú niður að jáliyggjur. Handtak hans varð var vel út lítandi og bar á- í'lugbrautinni. Hún lenti og þettara. „Eins og cg sagði nægjuna utan á sér eius og rqnn upp að hliðinu. Það var áðan — hún kemur. merki. leins og gripið væri um „Eg hafði alltaf verið vit- hjarta Bates fyrrum lið- laus i Lillu,“ hélt maðurinn þjálfa. Ilann læsli liöndunum áfrain. „Það var ekki þettajum vírinn í girðingunni. venjulega bamadaður, ekkii Ilann horfði á farþegana um mikið saman,“ sagði Bar- tow. Hann leit á vtrið sitt. „Jæja, liðþjálfi, við verðum Hentugar jólagjafir. Allskonar íatnaðarvörur í miklu úrvali. \Jerzfumn „augaveg Sími 4744 Byggingameistari einn hafði með höndum bvggingu úr steinhúsi fyrir setulið^ Breta. Einhvern veginn ó-j drýgðist steinlímið, en meist-j aiinn var sjálfur að byggjaj liús. ] Þcgar yfirmáður vcrksins fór að yfirlita vinnuria, þótli honum stevpan of dauf og sagði: „II is no good". En meistarinn varð ]>á himinlif- andi og sagði: „Þetta vissi eg strákar, liann segir að það sé nógn gott.“ Ástin er sú eina iþrótt, sem ekki þarf að hætta við • vegna myrkurs. fáið þér h já okkur Siqurljöm ifuantóóon JjX CJo. L.f. -ZÚsturstrœti 14 Sími 6 745 'Jfvmifecjuótu J ,, ,i 'la- oa miamóki fota- ocf nýaroótetr íæ mm vér öllum nær og fjær.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.