Morgunblaðið - 02.11.1963, Qupperneq 63

Laugardagur 2. nóv. 1963
MORGUNBLAÐIÐ
63
Skúli Skúlason
ýmsar greinar lista. Fyrir 40—50
árum urðu blaðamennirnir að
„hafa vit á öllu“. Mér er það
minnisstætt, að einu sinni skrif-
aði ég sama daginn um mál-
verkasýningu, hljómleika, leik-
íýningu — og knattspyrnu. Ég
get ekki sagt, að ég hafi haft
hundsvit á neinu af þessu en þó
skrifaði ég um leikhúsið og
hljómleikaná án þess að fara
í smiðju til annara. Á málverka-
sýningar hylltist ég til að verða
samferða Jóni biskupi Helga-
syni og lagði mér á minnið það
sem hann sagði. Hann var mikill
aðdáandi Ásgríms. En á knatt-
spyrnu vildi ég helst ekki fara
nema mæla mér mót við vin
minn Einar heitin Viðar, sem
var af lífi og sál í þeirri íþrótt,
svo að hann gat ómögulega setið
kyrr þegar eitthvað spennandi
var að gerast á vellinum. Stund
um fannst mér hann vera nokk-
uð vilihallur „Suðurgötustróik-
unum“ (Víkingi) en sjálfur mun
ég hafa hallast meir að
Fram, en þar voru miklar „þjóð
hetjur" í þá daga, svo sem
„Tryggvi litli“ (Tryggi Magnús-
son), Friðþjófur Thorsteinsson
og Árreboe Clausen. En víst er
um það, að a'Mt sem ég skrifaði
af viti um knattspyrnuna var
frá Einari Viðar. Hitt var frá
sjálfum mér.
IU.
Við daglegt fréttasnatt áttum
við víða hauka í horni. Dagurinn
byrjaði venjulega á því að mað-
ur gekk niður að höfn til að
sjá hvort nokkur skip væru kom
in. Sjálfsagt þótti að fylgjast
vel með því og fá farþegalist-
ann og tína úr honum öll merki-
leigustu nöfnin, sem svo voru
prentuð í klausunni „Gestir í
Ibænum" í þessum morgunferðum
hitti maður oftast Guðmund heit
in Jakobsson hafnarvörð og
græddi oftast nær á því. Og Guð
mundur sagði hnyttilega frá. Eg
held ég muni orðrétt ýmsar setn
ingar hans, m. a. þessa, sem veit
að því að tvær stelpur höfðu
misséð sig á 30 dollurum í út-
lendu skipi: — „Kapteinninn
bauð þeim inn í salongen sinn
og gaf þeim í staupinu, úr flösku
sem hann tók úr hornskápnum.
Svo þurfti hann að bregða sér
frá. En í skápnum var kistill
og í kistlinum voru dollarar.
Jæja, svo þær tóku dollarana og
fóru. Þær ætluðu sér ekki að
stela neinu, heldur komu þær
bara til að þjóna sínu mann-
lega eðli,- greyin“.
Og svo voru Páll og Jónas
pólití góðar fréttauppsprettur.
Þeir sögðu báðir vel og ítarlega
frá, en efniviðurinn var minni
þá en nú gerist. Engin bílslys
en helat smélþjófnaðir og smygl,
því að þetta var á bannárunum.
_■ En svo fengum við oft heim
sóknir óg símahringingar frá
fólki, sem vildi segja okkur
frétt. Margt af þeim kom _að góð
um notum, en sumt ekki. Ég man
t. d. roskna frú, sem talaði um
eð fréttirnar í blaðinu væru svo
leiðinlegar og bauðst til að sjá
okkur fyrir skemmtilegri frétt-
um, 1 — 2 sinnum í viku. Hvers
konar fréttir það væri? spurði
ég. „Ja, til dæmis framhjátökur
og önnur slys“, sagði hiún og
vildi leggja efnið til án þess að
fá einn eyri fyrir það. En þetta
strandaði á því, að hún vildi
ekki láta prenta nafnið sitt und-
ir fréttirnar.
Það var sport hjá ýmsum í þá
daga að láta blöðin flytja logn-
ar trúlofunarfréttir. Einu sinni
brenndum við okkur á því. Sak-
leysislegur kvenmaður kom með
trúlofunarfregn ofan úr sveit og
hún var prentuð, en nokkrum
dögum síðar kom reiðiþrungið
bréf með skaðabótakröfu og
málshöfðunarhótun. Það var frá
þeim, sem sagður var trúlofað-
ur. Og ég lái ekki manninum
þó hann reiddist, því að sú, sem
var hinumegin var harðgift
kona! Nú var að finna ábyrgð-
armanninn að lyginni, sakleysis-
legu stúlkuna, og láta hana
svara til sakar. Gerðumst við
Aðalsteinn Ottesen nú kollegar
Sherlock Holmes og leituðum
hina sakleysislegu Leitis-Gróu
uppi og fundum hana eftir langa
mæðu vestur í bæ, en vitanlega
þrætti hún fyrir allt. Ekkert
varð úr skaðabótum eða mála-
ferlum, en eftir þetta neituðum
við að taka við svona fréttum,
nema einhver sómamaður sem
við þekktum staðfesti sannindi
þeirra.
Auk fréttasnattsins var aðal-
starfið það að lesa útlend blöð
og gera úr þeim samtíning út-
lendra frétta til þess þess að
bæta upp skeytin, sem voru
stutt að jafnaði. Og svo að gera
greinar um landsins gagn og
nauðsynjar, ef einhver benti
rnanni á það. Eftir að „Árvakur“
keypti blaðið, þótti sumum eig-
endunum otf lítið sfcrifað uim
stjórnmál O'g of linlega. Það var
ekki í mínum verkahring og því
gerði ég það ekki nema sjaldan
og þá fyrir þrábeiðni aðstand-
enda. í stjórn blaðsins voru þá
Magnús dýralæknir Einarsson,
John Fenger, Georg Ólafsson,
Garðar Gíslason og — að mig
JARÐYTUVINNA
GRÖFTUR
ÁMOKSTUR
HÍFINGAR
Sf
^^iarðvixmslan
Simar 20382 & 32480
R O N S O N tyrir herrann
R O N S O N fyrir dömuna
RONSON fyrir heimilið
- POSTSENDLM
Tóbaksverzíunin L0ND0lil
Ferðaþjónusta hjá SÖGU

w
DSB
W

SAGA selur flugfarseðla um
allan heim með Flugfélagi Ís-
lands, Loftleiðum, Pan Am-
erican svo og öllum öðrum
flugfélögum.
ÚAGA er aðalumboðsmaður á
Islandi fyrir dönsku ríkisjáru
brautirnar.
SAGA hefur aðalumboð fyrir
ferðaskrifstofur allra norrænu
rikisjánnbrautanna (Dan-
mörk, Finnland, Noregur og
Svíþjóð).
SAGA hefur söluumboð fyrir
Greyhound langferðabílana
bandarisku.
SAGA er aðalumboðsmaður
fyrir Europa Bus — langferða
bílasamtök Evrópu.
SAGA selur skipafarseðla um
allan heim.
Allar upplýsingar og fyrirgreiðsla varðandi vöru-
sýningar og kaupstefnur.
FERÐASKRIFSTOFAN
Ingólfsstrseti gegnt Gamla bíói — Símar 17600 og 20727.