Morgunblaðið - 10.02.1974, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 10.02.1974, Blaðsíða 43
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 10. FEBRUAR 1974 43 ROSE~ ANNA FRAMHALDSSAGA EFTIR MAJ SJÖWALL OG PER WAHLÖÖ JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR ÞÝDDI | MARGAR 28 Myndin var greinilega tekin rétt áður en lagt var frá, því að margt manna var komið um borð. Við björgunarbátinn á stjórn- borða grillti í majðrsfrú Jentseh frá Osnabrtlck. Og fyrir neðan hana stóð Roseanna McGraw. Hún hallaði sér fram og lét olnbogana hvíla á borðstokknum. Hún var í víðum gulum kjól og með sandala og gleraugu. Martin teygði sig fram og reyndi að greina þá, sem næstir henni stóðu. Hann heyrði, að Kolberg var að tauta eitthvað milli tannanna. — Já, já, já, já, sagði ofurstinn og hafði ekki veitt neinu athygli. — Hérna er báturinn sem sagt við Riddarhólminn. Og þarna uppi er Hildegard Jentsch. Þetta var áður en við hittum þau. Og . . . já, þessi stúlka þarna hún hafði verið frá Hollandi eða Englandi. Hún var víst flutt að öðru borði seinna, svo að við gamlingjarnir fengjum næði til að vera saman. Martin Beck safnaði eins miklu þreki og hann bjó yfir og varpaði fram einni spurningu til ofurst- ans: — Ha? sagði ofurstinn. Hvort ég er viss um það. Já, það er eíns vist og ég sit hér. Hún var að minnsta kosti fjórum eða fimm sinnum hjá okkur við borðið. En ég man ekki til að hún hafi sagt orð. — En... — Já, starfsbróðir yðar sýndi mér víst nokkrar myndir, en ég skal segja yður, að það er ekki af andlitinu, sem ég þekki hana aft- ur. Það er kjóllinn. 18. kafli. Klukkan var orðin kortér yfir ellefu og þeir sátu aftur á skrif- stofunni sinni. Storminn hafði hert og regngusur slengdust á rúðurnar svo að undirtók í þeim. Tuttugu myndir lágu fyrir framan Martin. Hann hafði ýtt nítján til hliðar og rannsakaði nú enn einu sinni myndina þar sem Roseanna McGraw var. Hún leit út eins og hann hafði alla tíð ímyndað sér. Hún horfði upp fyr- ir sig, sennilega var hún að horfa á turnspíru Riddarholmskirkjunn ar. Hún leit vel út, afslöppuð og þegar þarna var komið sögu átti hún nákvæmlega þrjátíu og sex klukkustundir eftir ólifaðar. Til vinstri var klefinn hennar A7. Dyrnar voru opnar, en það varð ekki af myndinni séð, hvernig umhorfs var inni. — Gerirðu þér ljóst, að við vor- um heppnir í dag, sagði Kolberg. — I fyrsta skiptið í öllu þessu leiðindamáli. En fyrr eða siðar verður maður alltaf heppinn. Heppnin hefur bara látið bfða eft- ir sér furðu lengi í þetta sinn. — Það blandast nú dálitið óheppni saman við þetta. — Áttu við það, að hún skyldi lenda við borð með tveimur vita heyrnarlausum stríðshetjum og þremur hálfblindum kerlingum? Það er ekkert við þvi að gera. Nú förum við heim. Ég skal keyra þig- — Við verðum fyrst að senda skeytið til Kafka. Við getum lokið við hin bréfin á morgun. Hálftfma síðar höfðu þeir lokið störfum. Kolberg ók greitt, en Martin skeytti þvi engu, enda þótt honum liði yfirlejtt heldur ónota- lega i bil. Þeir mæltu ekki orð af vörum á leiðinni. Þegar þeir komu að heimili Martins sagði Kolberg: — Jæja, við sofum á þessu. Góða nótt. Það var dimmt í íbúðinni, en þegar hann gekk framhjá her- bergi dóttur si.nnar heyrði hann, að hún var að spila plötur og hafði stillt fóninn óvenju lágt. A eld- húsborðinu var brauð, smjör og ostur. Hann fékk sér brauðsneið og gáði hvort pilsner væri til í isskápnum. En svo var ekki. Hann borðaði þessa fábrotnu máltíð án þess að setjjast niður og skolaði brauðinu niður með mjólkurlögg. Svo gekk hann inn í svefnher- bergið og fór að öllu hljóðlega. Konan rumskaði og sneri sér að honum til að segja eitthvað. Hann hafði snúið sér á hina hliðina og hélt niðrí sér andanum. Hann heyrði, að eftir augnablik var hún sofnuð aftur. Hann reyndi að slaka á, lokaði augunum og fór að hugsa. Roseanna McGraw hafði verið með á fyrstu myndunum, sem þeir höfðu komið höndum yfir. Auk þess gat hann nokkurn veg- inn gengið út frá þvi vísu, að þeir myndu safna að sér milli tuttugu og fimm og þrjátíu myndasöfnum og sennilega væru þau stærri en það, sem þeir höfðu séð i dag. Þetta hlaut að takast — að kort- leggja sfðustu hérvistardaga Roseönnu McGraw. Og sjá það fyrir sér eins og á kvikmynd. Mikið var undir því komið, að Kafka yrði vel ágengt og fengi eitthvað af myndum hjá þeim bandarísku ferðamönnum, sem voru dreifðir yfir öll Bandaríkin en höfðu verið með í þessari ferð. Aftur á móti vissi hann, að banda- rískir ferðamenn voru ósparir á að taka myndir. Og þess skyldi einnig gætt, að hefðu ein- hverjir haft samskipti við stúlk- una frá Lincoln var ekki fráleitt að ætla, að það hefðu verið landar hennar? Kannski myndi hann standa með símtólið í höndunum einn góðan veðurdag, og það áðpr en langt um liði, og heyra Kafka segja á æpandi amerisku: „Við höfum náð gæanum." Með þessar hugsanir efstar sofnaði Martin og svaf værar en hann hafði gert lengi. Það var einnig rignin daginn eftir og þegar Martin kom á skrif- stofuna var engu likara en Kafka hefði fengið hugskeyti frá hon- um, því að stuttort hraðskeyti beið hans: „Sendi eins mikið efni og mögulegt er.“ Tveimur dögum síðar sagði Me- lander upp úr eins manns hljóði: — Uli Mildenberger er staddur í Heidelberg og mun hafa dvalið þar upp á siðkastið. Viltu láta yfirheyra hann? Martin hugsaði sig um andar- tak: — Nei. Hann var að hugsa um að benda Melander á að geyma heimilis- fang hans, en vissi svo að það var óþarft, yppti öxlum og gekk niður i skrifstofu sína. Þessa dagana bar það iðulega við, að hann hafði ekkert að gera. Rannsóknin var nú á því stigi, að hún varð eiginlega að sjá um sig sjálf, þeir höfðu strengt net, ef svo mátti að orði komast, að heita mátti um allan hnöttinn og nú var aðeins á bíða átekta og sjá hvað úr þessum veiðum kæmi. I Motala hafði Ahlberg nóg að gera með þvi að ítreka þá kröfu sina að vatninu yrði hleypt úr skurðinum og heimta, að hver hnefastór blettur yrði rannsakað- ur. Hann hafði sjaldan samband við Martin, sem beið eftir þvi að heyra frá honum. Eftir vikutima kom nýtt sím- skeyti frá Kafka. Textinn var í meira lagi duiarfullur: „Nú fer málið laglega að komast á skrið.“ Martin hringdi til Ahlbergs. — Hanh segir, að við förum að sjá fyrir endann á þessu. — Ætli hann viti ekki sem er, að okkur veiti ekki af uppörvun, sagði Ahlberg. Kolberg var ekki á sama máli. — Maðurinn var greinilega ekki með öllum mjalla. Hann ímyndar sér eitthvað, sem á sér enga stoð i veruleikanum. Melander sagði ekki orð. SYNINGAR ! í LAUGAR- ! D ALSHÖLL ■ MIKLAR annir eru fyrirsjáan- J legar hjá íþrótta- og sýningahöll- I inm í Laugardal i sumar. Að siign | Gunnars Guðmannssonar, fram- Ikvæmdastjöra hallarinnar, hefj- ast sumarannir strax 18. april | næstkomandi með húsgagnasýn- ■ ingu í forsal (efri og neðri hæð) J og anddyri hússins og mun hún I standa til 28. aprtl. Þá hefur kín- | verska sendiráðið sótt um að fá að ■ halda myndasýningu einhvers * konar i innri forsal dagana 6.—29. I mai. Síðan er gert ráð fyrir ein- | hverju tilstandi i húsinu í júni ■ vegna listahátiðar og 1.—3. júlí ■ verður svo þar íþróttahátið i til- | efni þjóðhátiðar. Hinn lö. júlí er | svo gert ráð fyrir að taka húsið • undir þröunarsýningu atvinnu- I veganna, eins og áður hefur verið | skýrt frá i blaðinu, og stendur sú ■ sýning alveg til 18. ágúst. Löndunar- krabbi hvarf AÐFARARNÓTT föstudags hvarf grámálaður löndunarkrabbi. sem gevmdur hafði verið framan við verbúð 55 á Grandagarði. Er talið sennilegast, að hann hafi verið tekinn í misgripum, og er sá, sem tók krabbann, beðinn að láta vita til ísbjarnarins hf, eða rannsökn- arlögreglunnar i Revkjavik. ! Kynóðir !draugar VELVAKANDI Velvakandi svarar i síma 10-100 kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi til föstudags 0 Orka og atkvæði Bergþór Ulfarsson skrifar: „Undrandi varð ég, er ég sá, að þann 6. þ.m. var í Velvakanda vakið máls á þeim kostnaði, sem verið hefur af rafhitun húsa. Máli sínu til stuðnings bendir bréfrit- ari á dæmi, svo og frumleg rök Rafveitu Akraness fyrir verð- hækkun á orku til húsahitunar. Það, sem einkum vakti athygli mina, var, að þetta var það fyrsta, sem ég hef séð á prenti um þessi mál. Árum saman hafa þeir, er hitað hafa upp hús sín með rafmagni, mátt greiða mun hærri hitunar- kostnað en verið hefur í húsum, sem hituð eru með olíu, auk þess sem þeim, er kaupa kílóvatts- stundina til húsahitunar á kr. 1.12, er gert að hafa klukkurofa, sem rýfur strauminn í eina klukkustund tvisvar á dag, en þannig orsakast miklar hitasveifl- ur i húsunum. Það er því ekki að undra þótt óánægjuradda gæti hjá kaup- endum raforku til húsahitunar, ef fara á að skattleggja þá vegna niðurgreiðslu á oliu, þegar nokk- ur jöfnuður er loks kominn á um verð þessara tveggja hitagjafa, og vissulega verður fróðlegt að fá álit okkar ágætu alþingismanna á sanngirni slikra málaloka, eða eru þeir, sem hita hús sín með raf- magni svo fáir, að orð þeirra og atkvæði séu til fárra fiska metin? Þá er ekki síður íhugunarefni, að ekki skuli vera hagkvæmara að hita upp híbýli manna með inn- lendri fossaorku en olíu, sem keypt er á okurverði, og siðan flutt hálfa leið í kringum hnött- inn. Byggðajafnvægi, valddreifing og verðjöfnun eru hugtök, sem öspart hafa verið notuð í ræðu og riti framámanna að undanförnu, og láta ákaflega þægilega í eyrum. Yngst þessara hugtaka er verðjöfnun, sem virðist hafa kom- ið undir við umræður þær og hug- leiðingar um orkumál, sem mikið hafa verið í sviðsljósinu að undan- förnu, og þar sem einsýnt er, að verðjöfnun er jöfnun á verði lífs- gæða — ekki sumra þeirra heldur hvers og eins, hvar sem þegnarnir eru í sveit settir — er hér greini- lega mikið verkefni fyrir hönd- um. % Veröjöfnun Eðlilegt hlýtur því að teljast, að næsta skrefið sé stofnun verð- jöfnunarnefndar. Þar setn verk- efni hennar myndu þegar í upp- hafi vera mikil að vöxtum, er greinilegt, að nefndin verður að vera launuð, hafa gott húsnæði til umráða, og sérhæft starfsfólk, Eitt fyrsta verkefni slíkrar stofnunar yrði að festa kaup á húsnæði yfir starfsemina, nægi- lega stóru til að hún gæti tekið þar út vöxt sinn. Margir munu sjálfsagt draga í efa, að verkefnin yrðu næg, en þeir fara þar vis'sulega villir vegar. Sem dæmi um ýmis þýðingar- mikil verkefni, sem biða úr- lausnar, er til að mynda verðntis- munur lóðagjalda viðsvegar um landið og verðjöfnun þeirra, mis- munur á kostnaði íbúa á Stór- Reykjavíkursvæðinu og annarra landsmanna við akstur til og frá vinnu, svo eitthvað sé nefnt. Bergþór Ulfarsson." 0 Aödáandabréf Hér er bréfkorn frá Hafnar- firði: „Kæri Velvakandi. Getur þú útvegað mér heimilis- fangið hans David Cassidy, af þvi að ég hef týnt heimilisfanginu hans. Aðdáandi þinn.“ Það er ekkaamalegt fyrir okkur David Cassidy að eiga sameigin- legan aðdáanda, en hér er heim- ilisfangið: P.O. Box 69800 Los Angeles 90069 U.S.A. % Stúdíó Ölafur F. Sigurðsson á Akra- nesi skrifar bréf, þar sem hann finnur meðal annars að því, að í útvarpinu er talað um, að þáttum sé útvarpað úr stúdíóum — stúdíó eitt, stúdíó tvö o.s.frv., og heldur Ólafur að það sé vegna þess, að sumum þyki stúdiö fínna orð en t.d. stofa eða jafnvel herbergi. Velvakandi er honum sammála unt þetta. Orðið stúdíó er ankannalegt. þegar það er haft innan um islenzk orð, og sæmilegt orð er þar að auki til um þetta fyrirbrigði, þ.ea.s. upptökuher- bergi. Ólafur segist vera ánægður með útvarpið, og telur það skila ágætu efni til hlustenda, bæði til skennntunar og fróðleiks, og er gott til þess að vita, ekki sizt vegna þess hve margir hafa fund- ið hjá sér hvöt til að agnúast út i það fyrirtæki fyrr og siðar. En, sem sagt — burt með stúdiö og upp með upptökuherbergi, eða eitthvert betra orð islenzkt, ef til er. Hong Kong 8. febrúar — AP. SJÖTÍU Búddistaprestar frain- kvæmdu tveggja tfma langa sær- ingarathöfn í iniðborg llmig Kong í gærkvöldi til þess að reka á brott „vandræðadrauga" úr nýrri stjórnarbyggingu. Á sama stað og byggingin er var aftökustaður Japana i síðari heiinsstyrjöldinni. Brian Wilson, gatnainálastjóri borgarinnar, kallaði prestana til bjálpar eftir að injög tók að bera á kvörtunuin frá starfsfólki hans í húsinu vegna sífellds óskunda af hálfu drauga. Ein kona sem vinn- ur í byggingunni segir að draug- arnir „fremdu ýinsan hávaða. rækju upp hljóð, — öskur og skríkjur. sérstaklega ef fallegar stúlkur eru í grennd. Ég held persónulega. að þeir séu kyn- liiingraðir." Særingarathöfn prestanna dró að sér mikinn mannfjölda. eri þeir dreifðu reykelsisösku og helgu vatni í hvern krók og kiina í þess- ari dularfullu byggingu. Rannsókn í Jórdaníu Amman. Jórdaniu 8. febniar AP HUSSEIN .1 órd an í ukon un g ur hefur látið hefja ítarlega rann- sókn á fiimn daga ókyrrð meðal Beduinahersveita hersins, en áður hafa þær eininitt verið injög hliðhollar konungi. Areiðanlegar heiinildir herina, að ekki sé óhugsandi, að höfuðpauruin upp- þotsins verði refsað. ef þ'eir finn- ast. Að því er virðist hefur það þó koinið upp af sjálfu sér meðal uin 2000 hennanna í Zerqaherbúðun- um nærri Aininan án nokkurs sér- staks forsprakka. Astæðurnar eru taldar hraðhækkandi inatvæla- verð og forréttindi háttsettra yl'ir- nianna. Hussein hefur komið í eigin persónu á óeirðasvæðið og hefur það, ásaint hækkuðuin launum hermanna lægt mestu óánægju- öldurnar.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.