Morgunblaðið - 14.07.1974, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. JULl 1974
Ritað er:
yyÞér eruð salt jarðar”
Saltið lætur lftið yfir sér.
Það er alls ekki vfst, að allir
gjöri sér grein fyrir mikil-
vægi þess. Við mennirnir
erum oft svo veikir fyrir því,
sem mikið Iætur yfir sér og
gengur f augu. Við metum
gull og gersemar, skraut-
fifkur og dýrar krásir. Og þó
vitum við, að ytra matið er
ekki ætfð einhlftt eða rétt.
Þú manst eflaust eftir
ævintýrinu um föðurinn,
sem vildi fá að vita, hverri
dætra sinna þriggja þætti
vænst um hann. Tvær þær
eldri lfktu kærleika sfnum
til hans við væntumþykju
sfna á dýrgripum og skart-
klæðum. Það Ifkaði honum
vel. En þegar sú yngsta svar-
aði: Mér þykir jafn vænt um
þig og matnum þykir um
saltið, mislfkaði honum, þvf
að hann skildi ekki dýpt
svarsins. Þess vegna rak
hann dðttur sfna burt. Og
hann skildi ekki svar
hennar, fyrr en hann hafði
fengið veizlumatinn ósaltan.
Þá loks skildi hann sann-
leika orða hennar. Eldri
dæturnar höfðu fyrir löngu
misst allan áhuga á gamla
sparikjólnum og skartgrip-
unum, en saltið var matnum
sffellt jafnómissandi.
Saltið er okkur ómissandi,
þótt við gjörum okkur þess
ekki alltaf grein. Saltið ver
matinn rotnun. Það var
lengi ein helzta verzlunar-
vara, einnig hér hjá okkur.
Enn þykir það mikið óhapp,
ef saltlaust verður f verstöð
á vertfð. Þá getur hluti afl-
ans legið undir skemmdum.
Hins vegar er ónýtt salt
einskis virði. Það getur
beinlfnis skemmt matinn f
stað þess að verja hann
skemmdum. Það er þá til
einskis framar nýtt. Þvf er
kastað burt og það fótum
troðið af mönnum.
Jesús segir við lærisveina
sfna í Fjallræðunni: „Þér
eruð salt jarðar“. Okkur
kristnum mönnum er falið
sama hlutverk og saltinu.
Við eigum að verja samtfð
okkar og meðbræðrur rotn-
un. Við eigum að hafa varð-
veitandi og bjargandi áhrif f
þjóðfélaginu. Við, læri-
sveinar Jesú Krists, eigum
að vera verkfæri hans, til
þess að hann komi fram
vilja sfnum og fyrirætl-
unum hér á jörð.
„En ef saltið dofnar?“ Ef
við bregðumst honum? Ef
við dofnum og göngum úr
þjónustu hans?
Þá getum við orðið
hindrun f vegi þess, að Guð
fái komið fram vilja sfnum
samtfð okkar til blessunar.
Og þá getur Guð ekki lengur
notað okkur, ekki til gagns,
ekki til góðs. Við erum þá
orðin, eins og ónýta saltið,
sem ekkert gagn gjörir
meira, en er kastað burt.
Þetta er alvara Iffsins,
alvara kristindómsins.
Góður Guð gefi okkur náð til
þess að standa stöðug f
honum allt til enda. Biðjum
Guð um að varðveita okkur f
samfélagi viðsig.
Jónas Gfslason.
Umsjón:
Gunnar Finnbogason
Jóhannes Tómasson
Hvert
stefnir?
Á þessu ári minnumst við
1100 ára afmælis Islandsbyggð-
ar. Það er vel að við gerum það
veglega. Fyrir um 1000 árum
ákvað Alþingi á Þingvöllum, að
á íslandi skyldi ríkja kristin
trú. Ég nefni þetta í sömu
andrá vegna þess, að ég tel holt
og nauðsynlegt að við hug-
leiðum á þessum tímamótum
hvort við viljum áfram vera
kristin þjóð.
Það er ekki nóg að vera krist-
inn að nafninu til. Það er ekki
nóg að eiga stórar og fallegar
kirkjur, ef fólkið kemur ekki til
að tilbiðja Guð og uppbyggjast í
trú á hann. Kristin kirkja er
þar sem einstaklingar safnast
saman til að tilbiðja Guð sinn
og frelsara, án tillits til stærðar
og fegurðar guðshúsa.
Hornsteinn kirkjunnar er
Jesús Kristur.
Þegar við byggjum hús þá
þurfum við að hafa góðan
grunn. Engum dettur f hug að
reisa hús á mýri eða á sandi.
Húsbyggjandinn veit sem er, að
þá fer illa. Hygginn húsbyggj-
andi byggir þar sem undir-
staðan er góð. Það er einmitt
þetta, sem við þurfum að hafa í
huga f sambandi við andlega
velferð okkar. Ef við viljum
byggja líf okkar á föstum
grunni þá veljum við Jesúm
Krist. Ef við höfnum honum þá
byggjum við lff okkar á grunni,
sem brestur. Eitt sinn stöndum
við frammi fyrir dómi og þá
eigum við að standa reiknings-
skil á lífi okkar. Þá verður
spurt hvort við f lifanda lífi
tilheyrðum Jesú eða ekki.
Það er ekki til annar fastur
grunnur til að byggja á en Jes-
ús Kristur. Allt annað er ekki
sannleikur. Við skulum standa
fast á hinum eina sanna grund-
velli. Bezt verður 1100 ára
byggð landsins minnst með því
að við hvert og eitt, — öll þjóð-
in — snúi sér til Krists og geri
hann að Herra lífs sfns.
Sjónvarp —
trúarlegt uppeldi
I Politiken þann 9. júnf
sfðast liðinn gat að Ifta
athyglisvert greinarkorn, og
er ekki úr vegi að birta það
hér f lauslegri þýðingu:
Norska sjónvarpið, sem
Biblían
svarar
Biblfan svarar þeim, sem
spyrja:
Hvers vegna á ég að trúa á
Jesúm Krist?
„Og ekki er hjálpræðið f
neinum öðrum, þvf að eigi
er heldur annað nafn undir
himninum, er menn kunna
að nefna, er oss sé ætlað
fyrir hólpnum að verða.“
Postulasagan 4:12.
„Sá, sem hefir soninn,
hefir lffið; sá, sem ekki
hefir Guðs son, hann hefir
ekki Iffið.“ I. Jóhannesar
bréf 5:12.
Lestu einnig: Jóhannesar-
guðspjall 3:18; 5:24; 6:35;
14:6. Rómverjabréfið 6:23
og I. Jóhannesar bréf
5:9—12.
Biblfan svarar þeim sem
segir:
Eg þarf ekki á frelsara að
halda.
„Hver getur sagt: Ég hefi
haldið hjarta mfnu hreinu,
og er hreinn af synd?“ Orðs-
kviðirnir 20:9.
„. . . þvf að allir hafa
syndgað og skortir Guðs
dýrð.“ Rómverjabréfið 3:23.
Lestu einnig: Jóhannesar-
guðspjall 3:3, 6; 3:36; 8:34;
Rómverjabréfið 3:10; 5:12;
og I. Jóhannesar bréf
1:8—10.
hefur að undanförnu styrkt
trúarþörf yngstu áhorfenda
sinna með vikulegum sunnu-
dagaskólatímum, ætlar eftir
því sem bezt verður séð að
auka þessa þjónustu með þvf
að sýna röð þátta fyrir börn
um trúarleg efni. Ef þessi
áform komast í framkvæmd
standa þau gegn fyrri regl-
um um að norska útvarpið
skuli vera á verði gagnvart
trúarlegum áhrifum á börn.
Sverre Tinná dagskrárfull-
trúi, sem stendur á bak við
tillögurnar, heldur því fram,
að hann uppfylli þá kröfu,
jafnvel þó að markmiðið sé
að boða kristna trú. Skoð-
anakannanir sýna, að 85%
norskra foreldra óska þess,
að börn þeirra alist upp í
lútherskri trú. Hvers vegna
skyldi jafn útbreiddur fjöl-
miðill og sjónvarpið ekki
hjálpa til við slíkt uppeldi?
segir Sverre Tinná.
Svo mörg voru þau orð.
Það er virkilega ánægjulegt
að fá fréttir sem þessar af
frændum okkar á Norður-
löndunum. Margt höfum við
lært af frændum vorum og
mikið er rætt og ritað um
norræna samvinnu á hinum
ýmsu sviðum. Ekki er að efa,
að margir íslenzkir foreldrar
æskja þess, að börnin þeirra
alist upp f kristinni trú.
Gaman væri þvf, ef íslenzka
sjónvarpið tæki Norðmenn
sér til fyrirmyndar í þessu
efni, og útvegaði sér slfka
þætti til sýningar. Slíkt yrði
spor í rétta átt.
Tamning
HRASI einhver ekki í orði, þá
er hann maður fullkominn, fær
um að hafa stjórn jafnvel á
öllum lfkama sínum. Ef vér
leggjum hestunum beizli í
munn til þess að þeir hlýði oss,
þá getum vér stýrt öllum lfk-
ama þeirra. Sjá, einnig skipin,
svo stór sem þau eru, og rekin
af hörðum vindum; þeim verð-
ur stýrt með mjög litlu stýri,
hvert sem stýrimaðurinn vill.
Þannig er einnig tungan Iftill
limur, en lætur mikið yfir sér.
Sjá, hversu lítill neisti getur
kveikt í miklum skógi. Tungan
er Ifka eldur. Tungan er rang-
lætisheimur meðal lima vorra;
hún flekkar allan Iíkamann og
kveikir í hjóli tilverunnar, en
er sjálf tendruð af helvíti. Því
alls konar dýr og fugla, skrið-
kvikyndi og sjávardýr má temja
og hafa mennirnir tamið, en
tunguna getur enginn maður
tamið, þessa óhemju, sem full
er með banvænt eitur. Með
henni vegsömum vér Drottin og
föðurinn, og með henni formæl-
um vér mönnunum, sem skap-
aðir eru í líkingu Guðs. Af sama
munni gengur fram blessun og
bölvun, þetta má ekki svo vera,
bræður mínir. Gefur lindin úr
sama uppsprettuauga bæði sætt
og beizkt vatn? Mun fíkjutré,
bræður mínir, geta af sér gefið
olffur eða vínviður ffkjur? Eigi
getur heldur saltur brunnur
gefið sætt vatn.
(Jak.3:2 — 12).