Morgunblaðið - 28.10.1975, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 28.10.1975, Blaðsíða 25
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. OKTOBER 1975 25 Friðjón Þórðarson á EFTA-fundi: ÁRLEGUR þingmannafundur EFTA var haldinn f Genf dag- ana 13. og 14. þ.m. Þátttakend- ur voru 25 frá öllum aðildar- rfkjum samtakanna. Af Islands hálfu sótti fundinn Friðjón Þórðarson alþingismaður. Á fundinum var m.a. rætt um efnahagsástandið f aðildar- rfkjunum og f heiminum yfir- leitt og aðgerðir rfkisstjórna í þvf sambandi. Lögðu menn áherzlu á nauðsyn þess að við- halda frjálslegu viðskiptasam- bandi rfkja f milli, sérstaklega frfverzluninni innan EFTA og við Efnahagsbandalagið, og að forðast bæri að grfpa til hafta- stefnu. í þessu sambandi fjall- aði norski þingmaðurinn Skul- berg sérstaklega um erfiðleika Islendinga vegna þess að mikilvægustu ákvæðin fyrir Is- land f frfverzlunarsamningn- um við Efnahagsbandalagið hefðu ekki komið til fram- kvæmda, en útflutningur sjávarafurða væri nær eina Iffs- björg þeirra. Hann lýsti og yfir skilningi á afstöðu Islands f hafréttarmálum og þeirri von, að viðunandi lausn myndi nást. Þingmennirnir voru sammála um að EFTA væri mikilvægur vettvangur nauðsynlegra um- ræðna um samstarf á breiðum grundvelli, hér eftir sem hingað til. Sérstakur dagskrár- liður var um ástandið i Portúgal, þar sem portúgalskir þingmenn gerðu grein fyrir efnahags- og stjórnmálaerfið- Ieikum heimafyrir og nauðsyn tækniaðstoðar við Portúgal á ýmsum sviðum, m.a. að greiða fyrir innflutningi portúgalskra landbúnaðarvara og að settur yrði á stofn, iðnþróunarsjóður til hjálpar nýjum iðngreinum. Kjörin var sérstök nefnd til að fjalla um framtíðarhlutverk og skipulag þingmannafunda og á hún að skila skýrslu á næsta fundi sem haldinn verð- ur í Genf að ári. Friðjón Þórðarson, alþingis- maður tók þátt í umræðum um efnahagsmál og fer ræða hans hér á eftir. Versnandi viðskiptakjör — rýrnandi þjóðartekjur Herra forseti. Ég vil gjarnan nota þetta tækifæri til að óska yður til hamingju með kjör yðar og til þess að flytja yður og öðrum þingmönnum á þessum fundi beztu kveðjur samþingmanna minna á Alþingi. Það er mér mikil ánægja að fá tækifæri til þátttöku í þing- mannafundi EFTA í fyrsta sinn, og vil láta í ljós þá ósk mína, að þessir fundir veiti okkur nytsamleg tækifæri til að skiptast á skoðunum verðandi samstarf okkar i EFTA og önn- ur hagsmunamál. Er það afar mikilvægt eins og sakir standa, því að nú blasa við okkur alvar- leg efnahagsvandamál. I nokkr- um löndum eiga menn við að glfma alvarlegan samdrátt og mikið atvinnuleysi, auk þess sem óðaverðbólga rikir og óstöðugleiki í gjaldeyrismálum hefur verið mikið áhyggjuefni. Þvi miður hafa spár um skjótan bata ekki reynzt á rökum reist- ar, og mér skilst, að samkvæmt núverandi horfum sé þess ekki að vænta að efnahagskerfið al- Friðjón Þórðarson alþingis- maður. mennt rétti verulega við fyrr en á miðju ári 1976. íslendingar hafa vissulega ekki farið varhluta af þessum effiðleikum. Horfur er á, að heildarþjóðarframleiðsla lands- manna muni dragast saman um þrjá af hundraði á þessu ári, sem afleiðing af versnandi við- skiptakjörum og að þjóðartekj- urnar muni rýrna um sjö og hálfan af hundraði að minnsta kosti. Siðastliðið ár hefur verð- bólga verið um fimmtíu prósent, en hins vegar hefur tekizt að viðhalda fullri atvinnu í landinu. Vöruskiptajöfnuður- inn hefur stöðugt orðið óhag- stæðari, og búizt er við, að sú þróun haldi áfram á þessu ári. Af þessu má sjá, að viðskipta- staða okkar gagnvart öðrum þjóðum er bágborinn og á enn eftir að versna. Utflutningur til EFTA- rfkja aukist 2,8 sinnum Við slíkar aðstæður, sem ég hef verið að lýsa, kemur óhjá- kvæmilega fram ýmiss konar þrýstingur á stjórnvöld um að taka upp verndartolla í þvf skyni að létta byrðina og freista þess að bæta stöðuna á kostnað annarra þjóða. En þá er nauð- synlegt að hafa það hugfast, hversu mikið þjóðirnar eiga hver undir annarri komið, og hvflíka nauðsyn ber til að treysta enn bönd þau, sem tengja þær saman og 'finna nýjar leiðir til samstarfs. Samt sem áður er það grundvallar- atriði í slíku samstarfi, að allir aðilar hafi gagnkvæm réttindi og skyldur. Við höfum allir uppskorið rfkulegan ávöxt af fríverzlunarákvæðum innan EFTA. Til að mynda hefur út- fiutningur Islendinga til nú- verandi aðildarríkja bandalags- ins aukizt 2.8 sinnum, frá þvf að við gerðumst aðilar árið 1970. Að sama skapi hefur inn- flutningur hinna aðildarrfkj- anna til Islands aukizt. Á árun- um 1972 og 1973, þegar EFTA- löndin gerðu fríverzlunarsam- komulag við efnahagsbandalag Evrópu, og voru tslendingar þar engin undantekning. Og raunin hefur orðið sú, að EFTA-ríkin 6, að Islandi undanskildu, hafa talið sam- komulagið sér hagstætt. Efnahagsþvinganir Island er eina aðildarríki EFTA, sem ekki hefur haft þann hag fyrir útflutnings- varning sinn, sem gert var ráð fyrir samkvæmt fríverzlunar- samkomulaginu við Efnahags- bandalagið. Sá þáttur sam- komulagsins, sem mesta þýðingu hafði fyrir okkur, þ.e. tollaívilnanir fyrir íslenzkar fiskafurðir, samkvæmt 6. grein samkomulagsins, hefur ekki komizt til framkvæmda vegna fyrirvara í annarri grein þess, þar sem svo er kveðið á, að það nái þvi aðeins fram að ganga, að aðildarrikjum EBE verði veitt heimild til veiða innan íslenzkrar fiskveiðilögsögu. Samningar um tímabundnar fiskveiðiheimildir innan 50 mílna landhelgi Islendinga voru gerðir við allar aðildar- þjóðir EBE, sem þess æsktu að einni undanskilinni, Sambands- lýðveldinu Þýzkalandi. Af þeim sökum hefur fyrirvaraákvæðið ekki fallið úr gildi og Islendingar hafa ekki orðið aðnjótandi tollaívilnana banda- lagsins. Það gefur auga leið, að við slíkar aðstæður getur fríverzlunarsamkomulagið haft neikvætt gildi fyrir Islendinga, ekki sízt þar sem tollum á ýms- ar fiskafurðir hefur verið kom- ið á að nýju i Bretlandi og Dan- mörku vegna þess að fyrrnefnt ákvæði hefur ekki tekið gildi. Neikvæð afstaða Þjóðverja 1 þessu máli hefur ráðið úrslitum neikvæð afstaða Þjóð- verja, sem hafa ekki einungis komið í veg fyrir veitingu tollaívilnana fyrir islenzkar fiskafurðir, heldur og innleitt löndunarbann fyrir íslenzkan Framhald á bls. 28 „Aðíslandi einu undanskildu...” Kristján Halldórsson: Nú blasir við opinberum starfsmönnum sú ömurlega staðreynd, að stjórn Bandalags starfsmanna rikis og bæja hef- ur nú þegar stigið það ógæfu- spor til hálfs að svíkja af með- limum samtakanna þau hlunn- indi, sem um áratugi og fram til þessa dags, hafa verið metin af opinberum starfsmönnum, fé- lagsmönnum BSRB, og reyndar öllum öðrum, sem nokkurs kon- ar ævilöng afkomutrygging fyr- ir þá einstaklinga sem vinna hjá ríkinu, og einnig fjölskyld- ur þeirra. Opinber starfsmaður er skip- aður til starfs ævilangt, það þýðir að ekki er hægt að segja honum upp starfi, en starfs- maðurinn getur hætt störfum þegar honum þóknast, með til- skildum uppsagnarfresti. Llfeyrissjóðir opinberra starfsmanna eru vfsitölutryggð- ir, eins og vísitölutryggðu skuldabréfin hjá ríkissjóði, sem 13-földuðust á tíu árum. Fimmtíu og fimm og sextíu ára regla kennarastéttarinnar er f framkvæmd þannig: Þegar barnakennari verður 55 ára styttist vinnuskylda hans um 6 kennslustundir á viku, og um aðrar 6 stundir til viðbótar þeg- ar hann verður 60 ára. öll þessi hlunnindi, sem eng- ar aðrar starfsstéttir í þjóðfé- laginu njóta, eru borgúð úr sameiginlegum sjóði allra starfsstétta ríkisins. Það væri þvi furðulegt ef fyndust margir opinberir starfsmenn, sem gætu horft framan í sjómenn, verkamenn og annað láglauna- fólk, án þess að skammast sín, ef BSRB krefst þess að fá verk- fallsrétt eins.og verkalýðsfélög- in, og einnig að halda þeim hlunnindum, sem opinberir starfsmenn búa við að kostnað almennings. Það hefur varla farið fram hjá neinum það ofurkapp, sem stjórn BSRB hefur Iagt á það undanfarið að fá stuðning fé- lagsmanna BSRB við þá hug- mynd, að BSRB krefjist verk- fallsréttar, og einnig, að þar hefur einskis verið svifist og öllu lýðræði fleygt fyrir borð. Stjórn BSRB og hjálparkokk- ar hennar þeystust um landið og stofnuðu til fundarhalda með miklum bægslagangi, sem skilaði litlum árangri. Og svo mikið er vist, ef aðrir fundir stjórnarinnar í þessari áróðurs- herferð hafa verið svipaðir og fundurinn á Sögu og fundurinn i Hagasköla, þá er sómi þessara samtaka illa á vegi staddur. Á lokafundinum, sem hald- inn var á Sögu, sungu þrir framsögumenn sama lagið, hver á eftir öðrum. Umræður um verkfallsréttarmál stjórnar- innar voru ekki leyfðar. Með öðrum orðum, stjórn BSRB sem réð stjórn fundanna, lagði al- gert bann við þvi, að þeir félag- ar létu til sin heyra, sem telja þessa verkfallsréttarkröfu stjórnarinnar beina árás á hags- muni opinberra starfsmanna, félaganna í BSRB. Árás til að svipta þá þeim lögbundnu hlunnindum, sem sérhver opin- ber starfsmaður hefur samið um við ríkið, að hann njóti sam- kvæmt lögum, um leið og hann hefur tekið við og samþykkt skipun til starfs hjá ríkinu. Fundurinn í Hagaskóla var að því leyti mun siðlausari en I - K___________ •!'< 1 ■ruJl - - > > I. > Sögufundurinn, að þar notuðu sendlar stjórnarinnar beinar lygar til stuðnings áróðri sín- um. Sjálfsagt er að það komi fram hér, að verkfallsréttarkrafan hefur komið til tals á ýmsum fundum samtakanna, þar á meðal fulltrúaþingum, og jafn- vel samþykkt að leyfa stjórn- inni að bera fram kröfu um verkfallsrétt handa opinberum starfsmönnum. Það þótti við- eigandi að leyfa stjórninni að veifa þessari kröfu, ef henni gæri orðið það einhver sálar- styrkur við samningaborðið. En það er ótrúlegt, að nokkrum manni hafi dottið það í hug í alvöru að veita Kristjáni Thor- lacius, eða nokkrum öðrum, umboð til að semja um það, að opinber starfsmaður fengi verkfallsrétt með þvi skilyrði, að hann afsalaði sér þeim lög- bundnu hlunnindum, æviráðn- ingunni, verðtryggingu lífeyris- sjóðs og 55 og 60 ára reglunni. Nei, Kristján, þú hefur mis- skilið þegar reynt var að gleðja þig á ódýran máta. Hvorki vinstri eða hægri rík- isstjórn á íslandi getur sam- þykkt verkfallsrétt opinberra starfsmanna, og mun vonandi aldrei gera, þvl það væri sama og flýja frá þeirri skyldu að reyna að hafa stjórn á starfsliði rikisins, skyldu sem þjóðin hef- ur kjörið hana til. Og þegar BSRB krefst verk- fallsréttar, þá er það eðlilegur mótleikur rikisins, að hóta þvi að afnema öll áður nefnd hlunnindi. Og það er um þetta, og ekkert annað, sem opinberir starfsmenn geta valið: Að taka verkfallsréttinn, (— samskonar verkfallsiétt og konurnar i frystihúsunum búa víð), — og sleppa hlunnindunum. Eða sætta sig við þann samningsrétt sem við höfum, og hægt er að bæta. I öllu brambolti stjórnar BSRB undanfarið hefði það verið heiðarlegra af henni að láta fara fram allsherjar at kvæðagreiðslu í aðildarfélögum BSRB um þessa tvo kosti, þá hefðu meðlimir samtakanna vitað hvað það var, sem þeir voru beðnir að greiða atkvæði um. Skrípaleikurinn, þar sem stjórn BSRB lék aðalhlutverk- ið, með kröfu um einhvern óskilgreindan verkfallsrétt og atkvæðagreiðslu út um hvipp- inn og hvappinn í Náttúrulækn- ingafélagsstíl, sá leikur var bara skrýtla, sem vonandi gleymist. Alþýðusamband Islands hef- ur sannað okkur, að stjórn þeirra samtaka hefur enga möguleika á þvi að hafa stjórn á „þrýstihópum“ innan þeirra samtaka. Launamismunur hæst launuðu og hinna lægst laun- uðu starfshópa innan ASl fer stöðugt vaxandi þrátt fyrir þeirra verkfallsrétt. Allt bendir því til, að sama sagan gerðist hjá BSRB, og i stærri stíl, ef þau samtök fengju verkfalls- rétt. Án þess að hafa verkfallsrétt hafa ósvifnir „þrýstihópar" (læknar og löglærðir) neytt rikisvaldið til að hækka sín laun að geðþótta i skjóli sinnar sérstöðu. Þegar slíkt gerist í trássi við lög, og án verkfallsréttar, hver trúir því þá, að Kristján Thor- lacius sé það meiri bógur en Hannibal eða Björn Jónsson hjá ASl, að hann verði fær um að hafa stjórn á þeim mörgu „þrýstihópum" innan BSRB, sem geta sett hvaða ríkisstjórn sem er stólinn fyrir dyrnar, og þvingað fram nauðungarsamn inga eins og þá sem stjórn Flug- leiða hf. segir að hún hafi verið kúguð til af flugmönnum. Agentar stjórnar BSRB segja að hópar, er þeir nefna „örygg- ishópa", verði sett sérstök skil- yrði. Heyr á endemi. Hvar á að draga mörkin milli „öryggis- hópa“ og „ekki öryggishópa". Eru t.d. brennivinsafgreiðslu- menn rikisins „öryggishópur" þeir annast peningaflóðið i rik- iskassann ásamt öðrum rukkur- um þess opinbera. Það, sem flestir félagsmenn BSRB ætlast til af stjórn sam- takanna, er að hún þori að byrja á því að vinna heilshugar að því að fá minnkaðan þann svivirðilega mun, sem er á hæstu og la'gstu launum opin- berra starfsmanna, en láti það ekki nægja að benda á að verra sé ástandið í sósialiska rikinu Svíþjóð og víðar. I öðru lagi, að vinna gegn þvi að opinberum starfsmönnum, sem nú þegar eru orðnir 11700. Framhald á bls. 28 Fölsuð atkvœðagreiðsla

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.