Morgunblaðið - 09.11.1976, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. NÖVEMBER 1976
+
Útför eiginmanns míns og föður,
VALS LÁRUSSONAR,
Háaleitisbraut 47,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 1 0. nóvember kl 1 30 e.h.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á líknarfélög
Gróa Guðjónsdóttir,
Trausti Valsson.
+
ÁSTVALDUR JÓNSSON,
Hvassaleiti 6,
andaðist 4 nóvember
Aðstandendur.
+
Eigmmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR JÓNSSON,
bifreiðastjóri,
Hvassaleiti 30,
andaðist í Borgarspitalanum, aðfaranótt laugardagsins 6 nóvember
Sigriður Emilia Bergsteinsdóttir,
Þórir Sigurðsson, Ásta K. Hjaltalín,
Þuriður Sigurðardóttir, Sigurjón Kristinsson,
Katrin Sigurðardóttir, Ingi V. Árnason,
Jóna Sigrún Sigurðardóttir, Eiríkur Hreiðarsson.
og barnabörn.
+
Útför móður minnar, tengdamóður og ömmu,
JÓSIFÍNU ZISKASEN,
er lézt 1 nóv á Elliheimilinu Grund, fer fram frá Fossvogskirkju,
miðvikudaginn 10 nóv, kl 10.30
Fyrir hönd aðstandenda.
Róslln Jóhannsdóttir.
+
Útför móður okkar, tengdamóður og ömmu,
VIGDÍSAR STEINGRÍMSDÓTTUR,
verður gerð frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 1 0 þ m kl 13 30
Steingrimur Hermannsson, Pálina Hermannsdóttir,
Edda Guðmundsdóttir, Sveinbjörn Dagfinnsson,
og barnabörnin.
+
Útför eiginmanns mins, föður okkar, tenqdaföður oq afa
ÞORSTEINS HALLDÓRSSONAR,
prentara,
Fálkagötu 4, Reykjavík,
fer fram frá Dómkirkjunni í dag þriðjudaginn 9 nóvember kl 1 3 30
Sara Hermannsdóttir,
Erla H. Þorsteinsdóttir, Þorsteinn Sigurðsson,
Margrét Þorsteinsdóttir, Benedikt Bachmann
og barnabörn.
+
HRAFN GUÐLAUGSSON,
Möðrufelli 9, Reykjavik,
sem lést af slysförum i Þorlákshöfn 31 okt. s I , verður jarðsunginn frá
Hallgrímskirkju í dag þriðjudaginn 9 nóv kl 1 5.
Steinunn Sigurðardóttir og börnin,
Ásta Guðjónsdóttir, Guðlaugur E. Jónsson
og systkinin.
Skrifstofur okkar
verða lokaðar
frá kl. 1 í dag vegna jarðarfarar.
ísfak — íslenskt Verktak h.f.
Minning:
Jóhannes Teitsson
húsasmíðameistari
ÉG minnist þess frá bernskudög-
um mínum á Bergsstöðum á
Vatnsnesi, þegar ég fór smám
saman að þekkja ýmis örnefni og
kennileiti. Meðal þeirra var „Jóa-
varða“. Hún var ekki langt frá
bænum og oft við hana miðað
þegar leiðbeina þurfti í leit að
skepnum o.fl. Hins vegar varð
mér ekki Ijóst fyrr en löngu sfðar
hvernig á heitinu stóð.
Föðursystkini mfn ólust upp á
Bergsstöðum að miklu leyti og
voru við þann bæ kennd í byggð-
arlaginu. Systkinin voru 15 og
komust öll til fullorðins ára. Eitt
þeirra var Jóhannes Teitsson,
kallaður Jói. Hann hlóð fyrr-
nefnda vörðu, sem síðan hefur
verið við hann kennd. Trúlega
hefur tilviljun ein ráðið byggingu
vörðunnar. Og þó. Það var viss
þörf fyrir hana til nánari staðar-
lýsingar. Jóavarðan var reist á
kletti undirstöður voru því traust-
ar og óhagganlegar.
En Jóhannes Teitsson valdi
ekki aðeins traustan grunn undir
vörðuna, sem hann byggði á
barnsaldri. Hann byggði allt sitt
líf á traustum grunni. Hann lærði
snemma, að fólk þyrfti að bera
ábyrgð á sjálfu sér, að vera sjálfu
sér og öðrum trútt, að sýna dreng-
skap og vera áreiðanlegt, að leita
gæfunnar í eigin atorku og dugn-
aði. Þegar litið er yfir lífsferil
Jóhannesar sést að margar vörður
hafa verið reistar, og vfsa þær
allar veg hinna góðu dyggða.
Jóhannes var fæddur að Skarði
á Vatnsnesi, V-Hún., 2. júní 1893,
sonur hjónanna Ingibjargar
Árnadóttur og Teits Halldórsson-
ar, sem þar bjuggu en fluttust
sfðar og bjuggu lengst að Bergs-
stöðum í sömu sveit. Jóhannes var
nfunda barn í röð 15 systkina og
fór hann ekki varhluta af því
fremur en margur, sem átti sín
fyrstu spor að baki aldamótanna,
að aiast upp við kröpp kjör. Enda
var heimilið þungt og enginn vafi
á því, að þótt stundum væri fátt
matarkyns til, þá bjargaði sjófang
heimilinú frá því að líða veruleg-
an skort. Foreldrarnir unnu hörð-
um höndum og fyrir börnunum lá
ekki annað en að vinna strax og
þau höfðu getu til.
Jóhannes var þannig aðeins 10
ára að aldri, þegar hann fór úr
foreldrahúsum og vann fyrir sér
upp frá því f vistum hér og þar.
Barnaskólanáms naut Jóhannes
ekki, enda aðeins um stopula far-
kennslu að ræða. Hins vegar hafði
hann mikla löngun til náms.
Haustið 1913 var stofnaður Al-
þýðuskóli á Hvammstanga.
Jóhannes réðst þá í það stórvirki
að fara í skólann og lauk hann
burtfararprófi þaðan vorið 1915
með hæstu einkunn yfir skólann.
Ávallt bar hann hlýhug til skól-
ans og taldi að hann hefði verið
sér mjög mikilvægt veganesi á
lífsleiðinni. Löngu síðar nam
hann tækniteikningu einn vetur
við Handíðaskólann í Reykjavfk,
sótti námskeið hjá Verkstjórafé-
lagi Reykjavíkur og námskeið hjá
Verkfræðingafélagi íslands f
verkstjórn, gerð og meðferð stein-
steypu og ýmsum verklegum
framkvæmdum. Hann aflaði sér
margvfslegrar þekkingar með
sjálfsnámi, var vfðlesinn og fróð-
ur, enda átti hann myndarlegt
bókasafn. Iðnbréf f húsasmfði
hlaut hann 1937 og siðar meist-
arabréf.
Fram yfir tvftugsaldur stundaði
Jóhannes algeng störf til sjávar
og sveita. Veturna 1918 til 1922
hafði hann barnakennslu með
höndum og bjó þá jafnframt f
Kálfadal f Gufudalssveit. Þá flutt-
ist hann til Bolungarvfkur og
stundaði þar ýmis störf, einkum
smfðar. Var fyrsti maður þar, sem
átti og ók bifreið og kenndi mörg-
um bifreiðaakstur. Hann tók virk-
an þátt f félags- og menningarmál-
um og var m.a. formaður Ung-
mennafélags Bolungarvfkur. Op-
inber störf fóru ekki fram hjá
Jóhannesi. Um nokkur ár var
hann hreppsnefndaroddviti Hóls-
hrepps og hafnarvörður og hafði
jafnframt á hendi verkstjórn og
eftirlit með hafnarframkvæmd-
um o.fl. Hann var fulltrúi sveitar-
innar á héraðsþingum N-
Isafjarðarsýslu og síðasta árið,
sem hann var í Bolungarvík, var
hann settur lögreglustjóri. öll
þessi störf leysti Jóhannes af
hendi með festu, dugnaði og trú-
mennsku.
Jóhannes fluttist til ReyLjavík-
ur árið 1941. Tók hann þá við
umfangsmikalli verkstjórn við
framkvæmdir á vegum brezka og
bandaríska hersins. Hlaut hann
viðurkenningar og þakkarbréf frá
stjórnum beggja fyrir vel unnin
störf. Um skeið var Jóhannes
verkstjóri hjá vita- og hafnar-
málastjórninni við hafnargerðir,
hann var yfirverkstjóri hjá flug-
málastjórn og sfðast eftirlitsmað-
ur með byggingu nýju lögreglu-
stöðvarinnar í Reykjavík.
Um hálfan fimmta áratug
stundaði Jóhannes meira og
minna verkstjórn og eftirlit við
ýmiskonar mannvirkjagerð og
þótta hann hagsýnn og dugmikill
verkstjóri, úrræðagóður og verk-
laginn. Hann var vel liðinn bæði
af yfirmönnum og undirmönnum
en bágt átti hann með að þola
ótrúmennsku og kæruleysi, enda
strangur við sjálfan sig f þeim
Eiginmaður minn. + PAULT. WARD, verkfræðingur.
andaðist laugardaginn 6 nóvember Ágústa Ward.
+ Útför
SKÚLA H. MAGNÚSSONAR,
Rauðagerði 56,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 10 nóv kl. 3 Blóm og
kransar afbeðnir Eiginkona, börn og barnabörn.
efnum og mátti ekki vamm sitt
vita.
Eftir að Jóhannes kom til
Reykjavíkur fór hann að gefa
hraungjallinu auga sem bygging-
arefni. Gerði hann margar gjall-
steyputilraunir, sem hann lét
rannsaka, og var árangurinn svo
góður, að hann gekkst fyrir stofn-
un Hraunsteypunnar h.f., sem
mun vera fyrsta fyrirtækið, sem
hóf fjöldaframleiðslu á bygging-
arsteinum úr þessu efni, sem
reyndist vel.
Árið 1919 kvæntist Jóhannes
Guðrúnu Magnúsdóttur Péturs-
sonar frá Hríshóli í Reykhóla-
sveit. Var Guðrún hin ágætasta
kona, kennari að mennt og skáld-
mælt vel. Eignuðust þau fjóra
syni, Björn vélstjóra, Magnús
húsasmíðam., Pétur trésmiðam.
og Baldvin sfmvirkjameistara.
Auk þess ólu þau upp stúlku, Guð-
laugu Árnadóttur úr Aðalvík.
Guðrún lézt 2. júlf 1963. Jóhannes
kvæntist öðru sinni 1964, Þóru
Guðmundsdóttur frá Akranesi,
mikilli myndarkonu, sem reyndist
manni sfnum styrk stoð f veikind-
um hans sfðustu árin.
Jóhannes var maður léttur í
lund og gamansamur. Hann var
ákveðann í skoðunum og lét ekki
hlut sinn f ræðu eða riti, enda vel
fær f þeim efnum. Hann flutti
erindi í útvarpi og skrifaði blaða-
greinar um ýmiskonar efni.
Traustur og vel metinn maður er
genginn með Jóhannesi Teitssyni.
Hann var engin hálfvelgjumaður,
heldur hreinn og beinn, hiklaus
og kjarkmikill. Því var ávallt
styrkur að eiga hann í vina hópi
og um hann verða góðar minning-
ar nú þegar leiðir skilja um sinn.
Við biðjum honum blessunar á
nýjum vegum og flytjum ástvin-
um hans samúðarkveðjur.
Páll V. Danfelsson.
í dag, þriðjudag, verður gjörð
útför Jóhannesar Teitssonar.
Mikilvægt er, ef við horfum á
eftir einhverjum með hryggð,
sem maður hefir elskað, út f dauð-
ann, þá er afar brýn nauðsyn að
muna, að viðkomandi hefir risið
upp í andlegum lfkama, og fengið
bústað f tilveru sem er enn veru-
legri en jarðneskt líf.
Starfi manns lýkur ekki í
dauðanum, þá fyrst hefst það á
æðra stig.
Andlátið vfkkar og stækkar
starfssvið mannsálarinnar, gerir
kleift og veitir þess kost að vera í
samvinnu vað æðri og fullkomnari
mannfélög.
Á Allra heilagra messu 1. nóv.
s.l. vitjaði engill dauðans vinar
mfns, sem hér er minnst, langt
sjúkdómsstríð var háð.
Að Skarði á Vatnsnesi, Vestur-
Húnavatnssýslu, fæddist
Jóhannes 2. júnf 1893, en þar
bjuggu foreldrar hans þá, en síðar
á Bergsstöðum á Vatnsnesi:
Foreldrar hans voru hjónin: Teit-
ur bóndi, f. 1856, d. 1920,
Halldórsson bóndi að Ytri-
Kárastöðum á Vatnsnesi, Reyn-
hólum í Miðfirði, Helguhvammi á
Vatnsnesi Halldórssonar og Ingi-
+
Maðurinn minn og faðir okkar
SIGURÐUR
BENEDIKTSSON
vörubflstjóri
Reynimel 56
andaðist í Landakotsspitaia 4
nóvember.
Ásta Guðnadóttir
og synir
S. Helgason hf. STEINIÖJA
tlnholti 4 Slmar iWl og U1S4