Morgunblaðið - 25.11.1976, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 1976
Felix Ólafsson:
Tveir leidtogar kvaddir
A þessu ári hafa tveir braut-
ryðjendur íslenzks kristniboðs
lokið ævigöngu sinni. Ólafur
Ólafsson kristniboði lézt 30. marz,
en sr. Jóhann Hannesson kristni-
boði og siðar prófessor hinn 21.
september s.l. Beggja þessara
manna hefur ítarlega verið getið i
blöðum, og er í sjálfu sér óþarft
að bæta við þau æviágrip, sem þar
hafa komið á prenti. Og siðar mun
þeirra verða minnzt á enn
verðugri hátt, er skráð verður
saga islenzkrar kirkju og kristni á
þessari öld. Það er þó svo, að
báðir þessir ágætu menn, svo
ólfkir sem þeir voru um margt,
reyndust okkur hjónunum svo
góðir vinir og hafa ásamt eigin-
konum sínum átt alla tíð svo
mikið rúm í hjörtum okkar, að
það væri ómaklegt, ef ég kveddi
þá ekki með fáum orðum áður en
andlátsár þeirra er á enda. En um
leið vildum við mega biðja eigin-
konum og ástvinum þeirra bless-
unar Guðs um ókomna framtíð.
Af Olafi lærði ég beint eða
óbeint hvað kristniboð er. Á
heimili hans komst ég í fyrstu
nánu snertinguna við þetta
meginmál kristinnar kirkju. Þá
opnuðust mér víðar dyr að nýjum
og áður óþekktum heimi. Inn um
þær dyr gekk ég svo ungur, og
það varð mín stærsta gæfa. Arið
1946 fóru Ólafur og Herborg,
kona hans, i fyrstu Noregsferðina
eftir striðið. Þá urðu miklir
fagnaðarfundir, er þau hittu
aftur vini og samverkamenn frá
árunum i Kína. Um svipað leyti
voru ungir Iandar Olafs að hefja
nám við kristniboðsskólann í
Ósló, og hugðust þeir þannig feta
i fótspor hans. Gaman var þá að fá
að heimsækja roskin kristniboða-
hjón ásamt Ólafi og Herborgu, og
verða sjónarvottur að gleði sam-
verkamannanna, sem þarna
hittust aftur. Arið 1957 kom Olaf-
Ólafur Olafsson
ur í heimsókn til Konsó. Fyrstur
Islendinga fór hann þá löngu leið
til þess að heimsækja alíslenzka
kristniboðsstöð. Það voru indælir
og ógleymanlegir dagar. Upp frá
því átti hann ekki aðeins rúm I
hjörtum okkar hjónanna, heldur
varð hann fyrsti „afinn", sem
drengirnir okkar litu augum, og
því lengi á eftir ekki kallaður
annað i fjölskyldunni en Afi-
Konsó.
Olafur átti vist eitt raunveru-
legt áhugamál, og það var kristni-
boðið. Þvi málefni var ævi hans
helguð. Fyrir það starfaði hann,
fyrst í Kina og síðar á Islandi. Um
hann má með sanni segja, að hann
var síauðugur i verki Drottins.
Þeir, sem muna hann tiltölulega
ungan að árum, er hann ferðaðist
u-m og kynnti kristniboðið með
frásögnum og myndum, gleyma
því aldrei. Svo kom annað tíma-
bil. Olafur var orðinn eldri, en
málefnið hafði endurnýjazt í
hjarta hans. Nú kynnti hann
Konsó og talaði með eldlegum
t
Útför föður okkar. tengdaföður og afa,
JÓHANNS FERDINANDS JÓHANNSSONAR,
fyrrverandi stórkaupmanns,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 26 nóv kl 3 siðdegis.
Egill Ferdinandsson, Bergþóra Magnúsdóttir,
Freyja Jóhannsdóttir. Úlfar Guðmundsson,
Ólafur Jóhannsson og barnabörn.
t
Utför
MARÍU 6ÍSLADÓTTUR,
Laufási. Stokkseyri,
fer fram frá Stokkseyrarkirkju, laugardaginn 27 nóvember kl. 2 e.h
Guðmundur Pétursson,
börn, tengdabörn og barnabörn
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð við fráfall og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður. afa og langafa,
JÚLÍUSAR BJÖRNSSONAR
rafvirkjameistara
Ægissíðu 101
Ingibjörg Guðmundsdóttir
Jóhann Júlíusson
Skúli Júliusson Helga Kristinsdóttir
Halldór Júliusson Guðrún Reynisdóttir
Barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er auðsýndi samúð við andlát
og jarðarför
SIGURÐAR JÓNSSONAR
bifreiðastjóra
frá Minni Vollum
Hvassaleiti 30.
Blessun Guðs fylgir ykkur.
Sigríður Emilia Bergsteinsdóttir.
Þórír Sigurðsson. Ásta K. Hjaltalin,
Þurtður Sigurðardóttir. Sigurjón Kristinsson,
Katrin Sigurðardóttir, Ingi V. Arnason,
Jóna Sigrún Sigurðardottir. Eirlkur Hreiðarsson,
og barnabörn.
áhuga um verkefnin þar. Árin
færðust yfir og hann tók að
reskjast. Hið sffellda ferða- og
prédikunarstarf varð honum
ofviða. En þá fékk Guð honum
nýtt verkefni. I Guðbrandsstofu
vakti hann yfir velferð Hins
fslenzka biblfufélags. Ekki ber þó
að skilja það svo, að hann hafi þá
loks orðið ofurlftið viðsýnni. Að
hann hafi þá skilið betur, að það
væri fleira gott til en kristni-
boðið. Raunar var hann þá þegar
heiðursfélagi i öðru bibliufélagi,
Gídeonfélaginu, og það ekki að
ástæðulausu. Fyrir Olafi voru
kristniboð og bibliudreifing
hliðstæður, tvær greinar á sama
meiði. „Kristniboðsfélög án
bibllufélaga eru sem her án
vopna." Þau orð hefðu getað verið
hans orð.
Fyrir 28 árum, nánar tiltekið
miðvikudaginn 20. október 1948,
var ég á ógleymanlegri kvöldsam-
komu f Ósló. Norska kristniboðs-
félagið var að kveðja kristniboða-
hjón, sem voru að fara í annað
sinn til Kína. En kristniboðinn
var íslendingur. Sr. Jóhann var á
förum út ásamt eiginkonu sinni
og lftilli dóttur. I dagbókina
skrifaði ég: „Þetta er fyrsta
kveðjusamkoman, sem ég er á,
fyrir islenzkan kristniboða." Það
Jóhann Hannesson
var hrff andi stund, og eins brott-
för þeirra viku síðar. Svo undar-
lega vildi til, að með sömu flugvél
fóru einnig þrfr aðrir kristni-
boðar, en þeir voru að fara til
Eþiópíu, þar sem Norðmenn voru
þá að hefja starf.
Svo sem kunnugt er varð starfs-
tími sr. Jóhanns í Kína stuttur í
það skipti. Landið var að lokast,
bambusteppið var að falla að stöf-
um, og erfiðleikarnir voru miklir.
Um það leyti, sem sr. Jóhann lézt,
var ég staddur í Noregi. Ég hitti
þá roskinn Kína-kristniboða, sem
minntist sr. Jóhanns og þraut-
seigju og dugnaðar hans á
þrengingartímum. Ekki vissum
við þá að hann var nýlátinn. En ég
hygg að atburðirnir f Kfna hafi
verið stærsta reynslan i lffi þeirra
hjóna, og þá sérstaklega það, að
Kfna skyldi lokast. Þvf var eins
farið með þessi ágætu hjón og hin
fyrri, að kristniboðið átti hug
þeirra allan. Og kristniboðar hafa
þau verið alla tlð, sr. Jóhann og
Astrid, þótt starfssviðið yrði
annað. Fjórum árum eftir fyrr-
greinda kveðjusamkomu voru
fyrstu íslenzku Eþíópíu-
kristniboðarnir að búast til brott-
ferðar. Þá var gott að leita ráða
hjá þeim, sem reyndari voru. Til
beggja var gott að leita. Það
duldist ekki, að sr. Jóhann og
Astrid hefðu þegið að slást f
förina til Konsó, en svo fór þó
ekki. Báðir þessir ágætu braut-
ryðjendur, Ólafur og sr. Jóhann,
fengu lengri starfsdag á Islandi
en í Kína. Það var hvorugum sár-
saukalaust, en ég held, að einmitt
á þann hátt hafi þeir unnið
kristniboðsmálefninu og kirkju
Islands mest gagn, hvor á sínu
sviði. Ég er sannfærður um, að
sagan mun staðfesta það. Eg hefi
áður minnzt á starf Ólafs við að
vekja áhuga og skilning á kristni-
boði. En sr. Jóhann varð fyrsti
kristniboðinn á kennarastóli við
Háskóla Islands. Þegar sr. Jóhann
varð prófessor árið 1959, fékk
guðfræðideildin og um leið
prestastéttin f fyrsta skipti
kennara sem sjálfur hafði verið
kristniboði. Afstaða íslenzku
kirkjunnar til kristniboðs hafði
Framhald á bls. 31
Margrét Guðlaugsdótt-
— Minningarorð
ir
Fædd6. maf 1901.
Dáin 18. nóvember 1976.
Að kvöldi 18. nóvember sfðast-
liðinn andaðist f Borgarspftalan-
um Margrét Guðlaugsdóttir, hús-
móðir, til heimilis að Bjarkargötu
14, Reykjavík. Margrét var fædd
6. maf árið 1901 að Fellskoti í
Biskupstungum, dóttir hjónanna
Katrínar Þorláksdóttur og Guð-
laugs Eirfkssonar, er þar bjuggu.
Systkynin voru tíu, en nú eru
þrjú þeirra látin, Eyþór, Eiríkur
og Margrét, er við kveðjum nú.
Það, sem mér hefur fundist ein-
kennandi í fari Fellskotssystkin-
anna, er óvenju mikil samheldni
og sterk vináttubönd þeirra f
milli, þannig að makar, börn og
barnabörn þeirra hafa laðazt að
Fellskoti og fest þar rætur um-
fram aðra staði. Þetta nána sam-
band systkinanna var ríkur þátt-
ur f lífi Margrétar, þótt hún hafi
ekki alist upp á meðal þeirra.
Ljúfar minningar frá Fellskoti
hrannast upp f hugann, þegar
maður minnist þess athvarfs, sem
þessi fjölskylda hefur átt þar.
Þriggja ára flyzt Margrét til
Hafnarfjarðar f fóstur til móður-
foreldra sinna, hjónanna
Margrétar Guðnadóttur og Þor-
láks Þorlákssonar, og elst þar upp
við mikið ástríki. Yngsta dóttir
þeirra hjóna, Ólaffa, gengur
henni í systur stað og tókst með
þeim ævarandi ást og vinátta.
Kynntist ég því af eigin raun.
Olaffa var miklum mannkostum
búin og einnig eiginmaður henn-
ar, Guðmundur Sigurjónsson,
skipstjóri, en þau eru' nú bæði
látin. Margréti var Hafnarfjörður
ávallt mjög kær og átti hún góðar
endurminningar frá uppvaxtarár-
um sfnum þar. Verður henni nú
búin þar hinzta hvíla.
Þann 3. desember 1925 giftist
Margrét Pjetri Jóhannssyni,
verzlunarmanni, og var það
hjónaband fagurt og ástrfkt fram
á lokadægur. Þau áttu yndislegt
heimili og voru ávallt mjög sam-
hent f öllu sem gera þurfti.
Heimili þeirra hjóna var rausnar-
heimili, þar sem öllum, sem þvf
kynntust, þótti gott að vera, en nú
er skarð fyrir skildi, eftir að
Margrét er fallin frá.
Margrét og Pjetur eignuðust
tvær dætur. önnur dó í fæðingu,
hin er eiginkona mín, Sigríður.
Þegar ég kynntist Margréti og
Pjetri fyrst, var heimilið að
Bjarkargótu 14 oft samkomustað-
ur.þeirra ungmenna f Verzlunar-
skóla Islands, sem voru jafn-
aldrar Sigríðar. Þar var glatt á
hjalla og allir aufúsugestir. Hús-
móðirin var þá oft hrókur alls
fagnaðar, enda átti Margrét
óvenju gott með að halda uppi
samræðum og laðaði fram allt hið
bezta I fari þessara ungmenna.
Margrét var trygglynd kona, vin-
ur vina sinna f blíðu sem í strfðu,
en föst fyrir ef þvf var að skipta.
Umfram allt hrein og bein og
sagði meiningu sfna umbúðalaust.
Hún var mjög listfeng og bera
hannyrðir hennar þvf órækan
vitnisburð. Margrét lauk gagn-
fræðaprófi frá Flensborgarskóla í
Hafnarfirði og átti margar góðar
minningar frá skólaárum sfnum
þar. Þau hjónin, Margrét og Pjet-
ur, ferðuðust mikið Um æfina,
enda unni hún ferðalögum meðan
heilsan leyfði það.
Börnin okkar sakna Margrétar
mikið og við gerum það einnig.
Það er margt að þakka frá um-
liðnum árum, sem maður gerði
sér ekki alltaf nógu ljósa grein
fyrir í önn dagsins. Vil ég nú að
leiðarlokum færa henni hugheil-
ar þakkir fyrir alla þá hjálp og
vináttu, sem hún sýndi okkur. Að
lokum vil ég biðja algóðan Guð að
varðveita Margréti og veita Pjetri
styrk f þessari miklu sorg. Bless-
uð sé minning hennar.
K.G.
t
Útför móður okkar og ömmu
INGIBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Steindyrum, Hrisey,
verður gerð frá Hriseyjarkirkju föstudaginn 26. nóvember kl 2 e.h.
Úlafur Þorsteinsson,
Björg Þorsteinsdóttir.
Sigurjóna Alexandersdóttir.
Þorsteinn Alexandersson.
t
Jarðarför frænku minnar
INGILEIFAR
GUÐMUNDSDÓTTUR
Barmahlið 66,
verður gerð frá Fossvogskirkju,
föstudaginn 26 nóvember kl
I 30.
Guðmundur R. Brynjólfsson.
Vegna jarðarfarar MARGRÉTAR GUÐLAUGSDÓTTUR
verði frákl jr skrifstofa okkar lö IjlCIU . 14.00 ídag.
Heildverzlun Ásgeirs Sigurðssonar Austurstræti 1 7.
t Móðir min.
MARGRÉT
BJÖRNSDÓTTIR
frá Snotrunesi
verður jarðsungin frá Dómkirkj-
unni. augardaginn 27 nóv. kl
10.30
Blóm og kransar afbeðin en
þeim. sem vildu minnast hinnar
látnu er bent á líknarstofnanir
llin Þorgerður Magnúsdóttir.