Morgunblaðið - 25.11.1976, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 1976
Felix Ólafsson:

Tveir leidtogar kvaddir
A þessu ári hafa tveir braut-
ryðjendur íslenzks kristniboðs
lokið ævigöngu sinni. Ólafur
Ólafsson kristniboði lézt 30. marz,
en sr. Jóhann Hannesson kristni-
boði og síðar prófessor hinn 21.
september s.l. Beggja þessara
manna hefur ítarlega verið getið I
blöðum, og er í sjálfu sér óþarft
að bæta við þau æviágrip, sem þar
hafa komið á prenti. Og síðar mun
þeirra verða minnzt á enn
verðugri hátt, er skráð verður
saga islenzkrar kirkju og kristni á
þessari öld. Það er þó svo, að
báðir þessir ágætu menn, svo
ólíkir sem þeir voru um margt,
reyndust okkur hjónunum svo
góðir vinir og hafa ásamt eigin-
konum slnum átt alla tíð svo
mikið rúm í hjörtum okkar, að
það væri ómaklegt, ef ég kveddi
þá ekki með fáum orðum áður en
andlátsár þeirra er á enda. En um
leið vildum við mega biðja eigin-
konum og ástvinum þeirra bless-
unar Guðs um ókomna framtíð.
Af Ólafi lærði ég beint eða
óbeint hvað kristniboð er. A
heimili hans komst ég í fyrstu
nánu snertinguna við þetta
meginmál kristinnar kirkju. Þá
opnuðust mér víðar dyr að nýjum
og áður óþekktum heimi. Inn um
þær dyr gekk ég svo ungur, og
það varð mín stærsta gæfa. Arið
1946 fóru Ólafur og Herborg,
kona hans, i fyrstu Noregsferðina
eftir striðið. Þá urðu miklir
fagnaðarfundir, er þau hittu
aftur vini og samverkamenn frá
árunum i Kína. Um svipað leyti
voru ungir iandar Ólafs að hefja
nám við kristniboðsskólann í
Ósló, og hugðust þeir þannig feta
i fótspor hans. Gaman var þá að fá
að heimsækja roskin kristniboða-
hjón ásamt Ólafi og Herborgu, og
verða sjónarvottur að gleði sam-
verkamannanna, sem þarna
hittust aftur. Árið 1957 kom Ólaf-
Ólafur Oiafsson
ur i heimsókn til Konsó. Fyrstur
Islendinga fór hann þá löngu leið
til þess að heimsækja alíslenzka
kristniboðsstöð. Það voru indælir
og ógleymanlegir dagar. Upp frá
því átti hann ekki aðeins rúm í
hjörtum okkar hjónanna, heldur
varð hann fyrsti ,,afinn“, sem
drengirnir okkar litu augum, og
því iengi á eftir ekki kallaður
annað i fjölskyldunni en Afi-
Konsó.
Ólafur átti víst eitt raunveru-
legt áhugamál, og það var kristni-
boðið. Þvi málefni var ævi hans
helguð. Fyrir það starfaði hann,
fyrst í Kina og siðar á Islandi. Um
hann má með sanni segja, að hann
var síauðugur i verki Drottins.
Þeir, sem muna hann tiltölulega
ungan að árum, er hann ferðaðist
um og kynnti kristniboðið með
frásögnum og myndum, gleyma
því aldrei. Svo kom annað tíma-
bil. Ólafur var orðinn eldri, en
málefnið hafði endurnýjazt í
hjarta hans. Nú kynnti hann
Konsó og talaði með eldlegum
t
Útför föður okkar. tengdaföður og afa,
JÓHANNS FERDINANDS JÓHANNSSONAR.
fyrrverandi stórkaupmanns.
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 26 nóv kl 3 síðdegis
Egill Ferdinandsson, Bergþóra Nlagnúsdóttir.
Freyja Jóhannsdóttir, Úlfar Guðmundsson.
Ólafur Jóhannsson og barnabörn.
t
Utför
MARÍU GÍSLADÓTTUR,
Laufási, Stokkseyri,
fer fram frá Stokkseyrarkirkju, laugardaginn 2 7. nóvember kl. 2 e.h
Guðmundur Pétursson,
börn, tengdaborn og barnaborn
r
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við fráfall og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÚLÍUSAR BJÖRNSSONAR
rafvirkjameistara
Ægissíðu 101
Ingibjörg Guðmundsdóttir
Jóhann Júlíusson
Skúli Júlíusson Helga Kristinsdóttir
Halldór Júlíusson Guðrún Reynisdóttir
Barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er auðsýndi samúð við andlát
og jarðarför
SIGURÐAR JÓNSSONAR
bifreiðastjóra
frá Minni-Völlum
Hvassaleiti 30.
Blessun Guðs fylgir ykkur
Sigríður Emilia Bergsteinsdóttir,
Þórir Sigurðsson, Ásta K. Hjaltalín,
Þuríður Sigurðardóttir. Sigurjón Kristinsson.
Katrin Sigurðardóttir, Ingi V. Árnason,
Jóna Sigrún Sigurðardóttir, Eiríkur Hreiðarsson,
og barnabörn.
áhuga um verkefnin þar. Árin
færðust yfir og hann tók að
reskjast. Hið sifellda ferða- og
prédikunarstarf varð honum
ofviða. En þá fékk Guð honum
nýtt verkefni. 1 Guðbrandsstofu
vakti hann yfir velferð Hins
islenzka bibliufélags. Ekki ber þó
að skilja það svo, að hann hafi þá
loks orðið ofurlitið víðsýnni. Að
hann hafi þá skilið betur, að það
væri fleira gott til en kristni-
boðið. Raunar var hann þá þegar
heiðursfélagi I öðru bibliufélagi,
Gídeonfélaginu, og það ekki að
ástæðulausu. Fyrir Olafi voru
kristniboð og bibliudreifing
hliðstæður, tvær greinar á sama
meiði. „Kristniboðsfélög án
bibliufélaga eru sem her án
vopna.“ Þau orð hefðu getað verið
hans orð.
Fyrir 28 árum, nánar tiltekið
miðvikudaginn 20. október 1948,
var ég á ógleymanlegri kvöldsam-
komu I Ösló. Norska kristniboðs-
félagið var að kveðja kristniboða-
hjón, sem voru að fara í annað
sinn til Kína. En kristniboðinn
var Islendingur. Sr. Jóhann var á
förum út ásamt eiginkonu sinni
og lítilli dóttur. I dagbókina
skrifaði ég: „Þetta er fyrsta
kveðjusamkoman, sem ég er á,
fyrir íslenzkan kristniboða.“ Það
Jóhann Hannesson
var hrífandi stund, og eins brott-
för þeirra viku síðar. Svo undar-
lega vildi til, að með sömu flugvél
fóru einnig þrlr aðrir kristni-
boðar, en þeir voru að fara til
Eþiópiu, þar sem Norðmenn voru
þá að hefja starf.
Svo sem kunnugt er varð starfs-
timi sr. Jóhanns í Kina stuttur i
það skipti. Landið var að lokast,
bambusteppið var að falla að stöf-
um, og erfiðleikarnir voru miklir.
Um það leyti, sem sr. Jóhann lézt,
var ég staddur í Noregi. Ég hitti
þá roskinn Kina-kristniboða, sem
minntist sr. Jóhanns og þraut-
seigju og dugnaðar hans á
þrengingartimum. Ekki vissum
Margrét Guðlaugsdótt-
ir — Minningarorð
Fædd 6. maí 1901.
Dáin 18. nóvember 1976.
Að kvöldi 18. nóvember siðast-
liðinn andaðist í Borgarspitalan-
um Margrét Guðlaugsdóttir, hús-
móðir, til heimilis að Bjarkargötu
14, Reykjavík. Margrét var fædd
6. mai árið 1901 að Fellskoti í
Biskupstungum, dóttir hjónanna
Katrinar Þorláksdóttur og Guð-
iaugs Eiríkssonar, er þar bjuggu.
Systkynin voru tiu, en nú eru
þrjú þeirra látin, Eyþór, Eirikur
og Margrét, er við kveðjum nú.
Það, sem mér hefur fundist ein-
kennandi i fari Fellskotssystkin-
anna, er óvenju mikil samheldni
og sterk vináttubönd þeirra i
milli, þannig að makar, börn og
barnabörn þeirra hafa laðazt að
Fellskoti og fest þar rætur um-
fram aðra staði. Þetta nána sam-
band systkinanna var rikur þátt-
ur í lífi Margrétar, þótt hún hafi
ekki alist upp á meðal þeirra.
Ljúfar minningar frá Fellskoti
hrannast upp i hugann, þegar
maður minnist þess athvarfs, sem
þessi fjölskylda hefur átt þar.
Þriggja ára flyzt Margrét til
Hafnarfjarðar I fóstur til móður-
foreldra sinna, hjónanna
Margrétar Guðnadóttur og Þor-
láks Þorlákssonar, og elst þar upp
við mikið ástríki. Yngsta dóttir
þeirra hjóna, Ólafía, gengur
henni í systur stað og tókst með
þeim ævarandi ást og vinátta.
Kynntist ég því af eigin raun.
Ólafia var miklum mannkostum
búin og einnig eiginmaður henn-
ar, Guðmundur Sigurjónsson,
skipstjóri, en þau eru' nú bæði
látin. Margréti var Hafnarfjörður
ávallt mjög kær og átti hún góðar
endurminningar frá uppvaxtarár-
um sínum þar. Verður henni nú
búin þar hinzta hvíla.
Þann 3. desember 1925 giftist
Margrét Pjetri Jóhannssyni,
verzlunarmanni, og var það
hjónaband fagurt og ástrfkt fram
á lokadægur. Þau áttu yndislegt
heimili og voru ávallt mjög sam-
hent í öllu sem gera þurfti.
Heimili þeirra hjóna var rausnar-
heimili, þar sem öllum, sem þvi
kynntust, þótti gott að vera, en nú
er skarð fyrir skildi, eftir að
Margrét er fallin frá.
Margrét og Pjetur eignuðust
tvær dætur. önnur dó í fæðingu,
hin er eiginkona mín, Sigríður.
Þegar ég kynntist Margréti og
Pjetri fyrst, var heimilið að
Bjarkargötu 14 oft samkomustað-
ur.þeirra ungmenna í Verzlunar-
skóla tslands, sem voru jafn-
aldrar Sigríðar. Þar var glatt á
hjalla og allir aufúsugestir. Hús-
móðirin var þá oft hrókur alls
fagnaðar, enda átti Margrét
óvenju gott með að halda uppi
samræðum og laðaði fram allt hið
bezta í fari þessara ungmenna.
Margrét var trygglynd kona, vin-
ur vina sinna i bliðu sem i striðu,
en föst fyrir ef því var að skipta.
Umfram allt hrein og bein og
sagði meiningu sina umbúðalaust.
Hún var mjög listfeng og bera
hannyrðir hennar því órækan
t
Útför móður okkar og ömmu
INGIBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR
frð Steindyrum. Hrísey,
verður gerð frá Hríseyjarkirkju föstudaginn 26. nóvember kl 2 e.h.
Ólafur Þorsteinsson,
Björg Þorsteinsdóttir,
Sigurjóna Alexandersdóttir.
Þorsteinn Alexandersson.
Vegna jarðarfarar
MARGRÉTAR GUÐLAUGSDÓTTUR
verður skrifstofa okkar
frá kl. 14.00 í dag.
lokað
Heildverzlun Ásgeirs Sigurðssonar
Austurstræti 1 7.
við þá að hann var nýlátinn. En ég
hygg að atburðirnir i Kína hafi
verið stærsta reynslan i lifi þeirra
hjóna, og þá sérstaklega það, að
Kina skyldi lokast. Þvi var eins
farið með þessi ágætu hjón og hin
fyrri, að kristniboðið átti hug
þeirra allan. Og kristniboðar hafa
þau verið alla tíð, sr. Jóhann og
Astrid, þótt starfssviðið yrði
annað. Fjórum árum eftir fyrr-
greinda kveðjusamkomu voru
fyrstu íslenzku Eþíópiu-
kristniboðarnir að búast til brott-
ferðar. Þá var gott að leita ráða
hjá þeim, sem reyndari voru. Til
beggja var gott að leita. Það
duldist ekki, að sr. Jóhann og
Astrid hefðu þegið að slást í
förina til Konsó, en svo fór þó
ekki. Báðir þessir ágætu braut-
ryðjendur, Ólafur og sr. Jóhann,
fengu lengri starfsdag á tslandi
en i Kína. Það var hvorugum sár-
saukalaust, en ég held, að einmitt
á þann hátt hafi þeir unnið
kristniboðspnálefninu og kirkju
Islands mest gagn, hvor á sínu
sviði. Ég er sannfærður um, að
sagan mun staðfesta það. Ég hefi
áður minnzt á starf Ólafs við að
vekja áhuga og skilning á kristni-
boði. En sr. Jóhann varð fyrsti
kristniboðinn á kennarastóli við
Háskóla Islands. Þegar sr. Jóhann
varð prófessor árið 1959, fékk
guðfræðideildin og um leið
prestastéttin I fyrsta skipti
kennara sem sjálfur hafði verið
kristniboði. Afstaða islenzku
kirkjunnar til kristniboðs hafði
Framhald á bls. 31
vitnisburð. Margrét lauk gagn-
fræðaprófi frá Flensborgarskóla I
Hafnarfirði og átti margar góðar
minningar frá skólaárum sínum
þar. Þau hjónin, Margrét og Pjet-
ur, ferðuðust mikið úm æfina,
enda unni hún ferðalögum meðan
heilsan leyfði það.
Börnin okkar sakna Margrétar
mikið og við gerum það einnig.
Það er margt að þakka frá um-
liðnum árum, sem maður gerði
sér ekki alltaf nógu ljósa grein
fyrir í önn dagsins. Vil ég nú að
leiðarlokum færa henni hugheil-
ar þakkir fyrir alla þá hjálp og
vináttu, sem hún sýndi okkur. Að
lokum vil ég biðja algóðan Guð að
varðveita Margréti og veita Pjetri
styrk I þessari miklu sorg. Bless-
uó sé minning hennar.
K.G.
+
Jarðarför frænku minnar
INGILEIFAR
GUÐMUNDSDÓTTUR
Barmahlið 66,
verður gerð frá Fossvogskirkju.
föstudaginn 26. nóvember kl.
1 30
GuSmundur R. Brynjólfsson.
+
Móðir min,
MARGRÉT
BJÖRNSDÓTTIR
frá Snotrunesi
verður jarðsungin frá Dómkirkj-
unni, laugardaginn 27. nóv kl.
10.30
Blóm og kransar afbeðin en
þeim, sem vildu minnast hínnar
látnu er bent á líknarstofnanir
Elin Þorgerður Magnúsdóttir.