Morgunblaðið - 25.11.1976, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 1976
VlEP
MORG-dK/
KAFF/Nd
Eg lofaði konunni minni að
kaupa gðlfvasa ef ég skyldi rek-
ast á hann.
Það er enginn eins vlsindalegur í þessu og hann, skal ég segja þér.
Jón bóndi lá fvrir dauðanum.
Hann hafði látið sækja hrepps-
stjórann og prestinn, og hann
var nú að stynja upp erfða-
skránni við hreppsstjórann.
— Jón sonur minn á að fá
jafnmikið af reytunum og hann
Sveinn.
Þá grípur kona hans fram I:
— Ekki finnst mér þetta nú
réttlátt, því að Nonni er búinn
að fá mikið af sínum hlut áður.
Jón gamli r(s upp við dogg og
hvessir augun á kellu sfna og
segir:
— Þegi þú kona. Ert það þú,
sem ert að deyja, eða er það ég?
Rithöfundur nokkur bjó um
tfma uppi í sveit, en gat ekki
sofið á morgnana fyrir galinu I
hana bóndans. Loks þoldi
hann ekki lengur mátið, held-
ur skar hausinn af hananum
og lét bóndann hafa 1.000
krónur til þess að hann reidd-
ist þessu ekki.
Daginn eftir þakkaði bóndi
gjöfina og sagðist hafa keypt
20 hænur og þrjá hana fyrir
peningana.
„Kæri sonur. Okkur
foreldrum þfnum þykir vænt
um að heyra það, að þú hyggst
Afsakaðu, er þessi fallega kona
ekki eiginkona þfn, eða skjátl-
ast mér enn á ný?
gifta þig. Við getum sannfært
þig um, að ekkert hlutskipti er
betra en að vera giftur góðri
konu.... “
Bréfið var miklu lengra, en
sfðast kom dálftil eftirskrift.
„Mamma þfn er farin til þess
að ná í frímerki. Góði bezti
vertu nú enginn asni, heldur
vertu piparsveinn alla ævi. —
Pabbi.“
Tillögur um skattamál
BRIDGE
w *
/ UMSJA PALS
BERGSSONAR
Vörnin er erfiðasti hluti bridge-
spilsins. I spili dagsins fundu
varnarspilararnir rétta leið.
Spilið var þannig.
Norður
s. D5
h. 653
t. KDG108
1. KD9
Vestur Austur
s. K103 s- A764
h.DG 10974 h. 2
t. 543 *• 972
i 3 I. AG642
Suður
s. G982
h. AK8
t. A6
1. 10875
Suður var sagnhafi í 3 gröndum
og vestur spilaði út hjarta-
drottningu. Sagnhafi tók slaginn
heima, spilaði lágu laufi og
kóngur blinds átti slaginn. Sagn-
hafi fór heim á tígulás og spilaði
aftur laufi en austur tók
drottningu blinds með ás. Austur
taldi nú mögulega slagi sagnhafa,
fimm á tígul og tvo á hjarta
(vestur spilaði út drottningu
þannig að sagnhafi á ás og kóng)
og einn á lauf. Sagnhafi mátti þvf
hvorki fá slag á spaða né lauf.
Austur spilaði þvf tígli. Sagnhafi
varð nú að taka slagi á tígul því
ekki átti hann aðra innkomu á
biindan. Eftir þrjá tígulslagi til
viðbótar var staðan þessi:
Austur
s. A74
h. —
t. —
I. G62
Sagnhafi hafði nú fengið 6 slagi
og á út frá blindum. Spili hann
tígli getur hann ekki gefið spil úr
lit án þess að missa vald á honum.
Hann spilaði þvf laufi. Austur tók
slaginn á gosa og spilaði aftur
laufi. Sagnhafi fékk nú á lauftíu
og hjartakóng en vörnin fékk þrjá
síðustu slagina. 1 niður. Laglega
spiluð vörn.
Frá Akureyri hefur eftirfar-
andi bréf borizt og fjallar það um
sitthvað í sambandi við skatta-
mál:
„Eins og vitað er, fer nú fram
endurskoðun á skattalögunum,
sem þar til skipuð nefnd hefur
með höndum og verða sjálfsagt
tillögur hennar lagðar fyrir
Alþingi.
I sambandi við endurskoðun
þessa á umræddum lögum, vænti
ég þess fastlega, að nefndin
og/eða Alþingi, þegar til þess
kasta kemur, verði svo framsýn,
að þar verði ákveðið, að allir þeir
sem komnir eru á ellilaun eða
a.m.k. þeir sem orðnir eru 70 ára,
verði undanþegnir því að greiða
hina svonefndu „samneyslu-
skatta", þ.e. tekjuskatt og útsvar
tíl sveitarfélaganna. I flestum til-
fellum eru þeir þá búnir að greiða
þessa skatta í 45—50 ár og jafnvel
þar yfir, svo ég álít, að þeir séu
fyllilega búnir að leggja sitt fram
til þess að gera þjóðfélag okkar að
velferðarþjóðfélagi.
Flestir eða allir sem orðnir eru
67—70 ára eru hættir vinnu, enda
í flestum tilfellum lagaboð um að‘
svo skuli vera. En þar sem þessir
skattar greiðast eftir á, hlýtur
þetta að vera mjög erfitt fyrir
þessa menn, a.m.k. fyrsta árið
eftir að þeir hætta vinnu. Sama
máli gegnir um þá menn sem
verða fyrir veikindum, en hafa
máske haft sæmilegar eða góðar
tekjur árið áður en þeir veiktust,
en fá svo engin laun, nema
hugsanlega sjúkradagpeninga, ef
þeir þá ekki liggja á sjúkrahúsi,
þá hafa þeir engin tök á að greiða
jafnvel svo hundruðum þúsunda
króna skiptir í umrædda skatta.
Ég vil nefna dæmi t.d. um opin-
beran starfsmann sem haft hefur
t.d. um 100 þúsund krónur á
mánuði, fær svo um 60% greitt
frá lífeyrissjóði, eða 60 þúsund á
mánuði, af því er honum svo gert
að greiða í þessa samenysluskatta
35—50% eða 21.000 til 30.000 kr.
og hefur hann þá eftir, fyrir fæði,
klæðum, húsaleigu, meðulum o.fl.
30—40 þúsund krónur, að vísu að
viðbættum ellilifeyri um 20
þúsund, eða hann á að lifa af
50—60 þúsundum á mánuði, og
getur hann áreiðanlega ekki iifað
stórbrotnu lífi síðustu ár ævi
sinnar af þessum tekjum, a.m.k.
held ég hann verði að gæta þess
vel að vera mjög svo hagsýnn.
Við vitum öll, að nauðsynlegt er
að greiða skatta til ríkis og
sveitarfélaga, en er ekki sá, sem
búinn er að greiða þessa skatta í
45—50 ár, búinn að gera fyllilega
skyldu sína við þjóðfélagið. Ég tel
að svo sé, en þeir sem hafa góðar
tekjur og eru á besta aldri eiga að
taka á sig byrðarnar.
1 framhaldi af framansögðu vil
ég segja þeim, sem þetta lesa, til
fróðleiks, að fyrir 12—14 árum
síðan var mér kunnugt um, að í
einu bæjarfélagi hér á landi, og
það ekki sérlega stóru eða mann-
mörgu, samþykkti bæjarstjórn
þess, og það einróma, að allir þeir
sem væru orðnir 70 ára skyldu
ekki lengur greiða nein útsvör.
Ég er viss um, að umræddu
bæjarfélagi hefur, síðan þetta var
samþykkt og framkvæmt, ekki
vegnað verr en öðrum bæjarfélög-
um, nema síður væri. Ég veit, að
einum af núverandi ráðherrum er
kunnugt um þetta, og getur hann
um það borið hvort ég ekki fer
hér með rétt mál. Þetta var, og er
7250
COSPER
Ég er alveg óhræddur við fj.
bara klærnar
. ljónið. — Það eru
Vestur Blindur s. D5 h. 65 t. 10
s. K103 1.9
h. G109 t. — Suður
‘ s. G98
h. K t. — 1. 108
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
18
er orðinn kðfdrukkinn... vertinn
kemur og er á hjðlum 1 kringum
hann.
— Gððan dag, rymur f lögreglu-
foringjanum.
Vertinn er bersýnílega mjög
ðstyrkur.
— Er nokkuð að?
— Nei! Alls ekki! Þð ekki væri.
Og Maigret ýtir honum frá og
sezt skammt frá hljómsveitinni.
— Má bjóða vður vfskf?
— Einn bjðr...
— Þér vitið kannski að við höf-
um ekki bjðr hér...
— Þá koníak með vatni...
Það er heldur betur nöturlegt
hérna inni. Örfáir gestir og ein-
hver leikur með Ijðs. Hljðmsveit-
in skiptir yfir og fer að leika
tangð og stúlkurnar sem ganga
um léttklæddar reyna að fá karl-
gestina til að stíga við sig dans.
Þær vita nú hver nýi gesturinn er
og láta hann f friði og gera sér
ekki það ðmak að dansa saman.
Ein tekur upp prjðnadðt úr pússi
sfnu.
A hljðmsveitarpallinum situr
Pctillon og klæddur f smðking
virðist hann enn yngri og magr-
ari.Hann er náfölur f andliti og
tekinn af svefnleysi og kvfða,
enda þðtt hann reyni getur hann
ekki slitið augun af lögregiufor-
ingjanum.
Janvier hefur rétt fyrir sér.
Málið liggur Ijóst fyrir hvað
þennan unga mann varðar. Flest
hendir til að hann geti ekki meira
og sé reiðubúinn til aðeins eins:
að Ijúka þessu af og segjs allt sem
hann veit. Það liggur við að Mai-
gret finnist að hann langi einna
helzt til að henda frá sér hljðð-
færinu og koma þjðtandi til hans.
Það er ömurleg sjðn að horfa á
mann sem hefur náð hápunkti
skelfingarinnar. Maigret hefur
séð fðlk f þessu ástandí áður og
hann telur sig vita hvernig eigi að
koma fram við það — ekki sem
lögregluforingi heldur öllu frem-
ur sem sálusorgari eða læknir.
1 þetta skipti er ekki honum að
kenna þðtt Petillon sé hræddur.
Hann hefur ekki haft trú á Petill-
on, sem mikilvægum hlekk f mál-
inu. Hann hefur ekki sem lög-
regluforingi heldur öllu fremur
sem sálusorgari eða læknir.
t þctta skipti er ekki honum um
að kenna þðtt Petillon sé hrædd-
ur. Hann hefur ekki haft trú á
Petillon sem mikilvægum hlekk f
málinu. Hann hefur ekki haft
áhuga á honum, vegna þess að af
einhverju dularfullum ástæðum
hefur Felicie átt huga hans allan
og hann getur enn ekki hætt að
hugsa um að vfst viti hún meira
en hún lætur og hjá henni sé að
finna lausnina á málinu.
Hann dreypir á glasinu. Petill-
on furðar sig sjálfsagt á þvf af
hverju hann sitji þarna hinn rð-
legasti. Hendurnar með löngum
grönnum fingrunum skjálfa og
hinir tðnlistarmennirnir gjóa til
hans augunum spyrjandi á svip.
Af hverju hefur hann leitað
svona tryilingslega þessa sfðustu
tvo sðlarhringa? Hvaða von hefur
hann haldið f dauðahldi?
Að hverjum var hann að leita á
kaffihúsum og börum, sem hann
gekk inn f og starði jafnan f ðtt-
ina til dyra og varð f hvert skipti
fyrir vonbrigðum. Og loks hafði
hann farið til Rouen þar sem
hann fðr rakleitt á hðruhús.
Hann er bugaður. Janvier hafði
sannarlega haft rétt fyrir sér.
Enda þótt Maigret væri ekki hér,
myndi sjást til hans skjögra upp
þrepln á Quai des Orfevres f
fyrramálið og hann myndi biðja
um að fá að tala við einhvern
þar...
Nú gerist það! Tðnlistarmenn-
irnir gera hlé á leiknum. Harm-
ónikuleikarinn gengur að barn-
um til að fá sér eitthvað að
drekka. Hinir tala f hálfum hljðð-
um hver við annan. Petillon legg-
ur frá sér saxoföninn og gengur
niður af svíðinu.
— Ég verð að tala við yður,
stamar hann.
Og blfðmáll segir lögreglufor-
inginn:
— Ég veit það, vinur minn.
Hér? Maigret lætur augun
hvarfla um staðinn og hann fær
velgju af þvf að vera hér. Það er
engín ástæða til að leggja það á
drenginn að tala hér, sérstaklega
þar, sem hann grunar að hann
geti brostið f grát á hverri stundi.
— Eruð þér þyrstur? Viljið þér
eitthvað að drekka?
Petillon hristir höfuðið.
— Þá skulum við koma.
Maigret borgar fyrir konfakið