Morgunblaðið - 03.12.1976, Blaðsíða 36

36
‘,0*,U*«4*a.
FlAlAfTUDAGUR
2. DESEMBER 1976
Vtw
MORÖdKf-
KAFP/Nd
te
Marnma. er pabbi stundum
óþekkur? — Nei, nei, barniA
mitt. Pabbi er alltaf þægur. —
Hvers vegna gaf vinnukonan
honum þá utanundir f gær-
kvöldi?
Pabbi! Pabbi!
Hvern heldurðu ég held ég
hafi séð á harnum áðan?
Kennslukonan: — Hvað er
þetta Pétur. Ertu að leika þér
hér og kemur ekki f skólann?
Pési: — Þarna kemur það. Ég
vissi að ég hafði gleymt ein-
hverju.
Gesturinn hafði flutt af gisti-
húsinu án þess að greiða
reikning sinn. Hóteleigandinn
skrifaði honum: „Kæri herra L.
Jónsson. Viljið þér gera svo vel
að senda upphæðina á
reikningi yðar frá gistihúsinu.
Með mikilli virðingu. o.s.frv.“.
En þessi L. Jónsson svaraði
með eftirfarandi bréfi: „Kæri
gistihúss eigandi. Upphæðin á
reikningnum er 610 krónur.
Virðingarfyllst L. Jónsson."
Öldungur: — Það stendur
hér að f London sé ekið yfir
mann á hverjum hálftfma.
Konan hans: — Aumingja
maðurinn.
Stúlkan: — Mér virðist
myndin af mér alltaf verða Ijót-
ari og Ijótari. Málarinn: — Já,
verið þér rólegar, hún er
bráðum búin.
Dóttirin: — Hefurðu heyrt
það pabbi , að það er búið að
taka stærsta hótelþjóf f New
York fastan? Faðirinn: —
Hvaða hóteli stal hann?
Er þetta hægt?
„Þeg ar ég las nýlega um skatta-
mál í Velvakanda komu mér í hug
hjón, sem bæði verða 67 ára á
sama tíma og fá sín eililaun.
Maðurinn er við góða heilsu og
vinnur áfram fullan vinnudag og
heldur því sömu launum. Þegar
hann svo gerir sína skattskýrslu
þá verður hann auðvitað að telja
ellilaun þeirra beggja fram sem
sínar tekjur ásamt sínum launum.
Nú færir hann í einfeldni sinni
hálf ellilaun konunnar út frá-
dráttarmegin á sína skattskýrslu.
En hvað gerist svo? Þegar hann
fer að skoða skattskýrsluna eftir
frágang skattstofunnar hér í
Reykjavík þá er komið rautt strik
yfir þessi hálfu laun konunnar.
Þegar hann biður um skýringar á
rauða strikinu er honum sagt, að
þetta sé ekki frádráttarbært,
þetta séu ekki laun konunnar
heldur styrkur, „ölmusa“.
Þannig heiðra íslenzkir stjórn-
mála- og alþingismenn þær hús-
mæður sem staðið hafa í eldhús-
inu í hartnær hálfa öld og alið
upp börn okkar og í sumum tilvik-
um líka barnabörnin eða tvær
kynslóðir.
Það er sko „annað að gista á
kotum eða komast í Bakkasel".
Öldungur."
Frá skattamálum hverfum við
að örlítið annarri hlið launamál-
anna:
0 Láglauna-
bætur
„Ég var að sjá i blaði þínu
að bankastjórar, ráðherrar og
dómarar við Hæstarétt hafi
fengið 10% launahækkun, eða
sem svarar 20—25 þúsund krón-
um á mánuði. En ekki voru þeir
fyrr búnir að fá sínar „láglauna-
bætur“ en kaffi, smjörlíki, fisk-
iðnaðarvörur og fleira hækkaði
um þó nokkrar krónur kílóið. Er
samband þarna á milli?
Ég fékk einu sinni á annað þús-
und króna launahækkun á mín 70
þúsund króna laun, en þá hækk-
uðu aðalneyzluvörur heimilisins,
mjólkur- og kjötvörur, um
20—40% svo að hækkun launa
minna hrökk ekki á móti hækkun
nefndra vörutegunda, hvað þá
öðrum hækkunum, sem urðu á
almennri þjónustu um sama leyti.
Samt sem áður óska ég banka-
stjórunum og hinum til hamingju.
Það hefur hvort sem er verið yfir-
lýst stefna ríkisstjórnarinnar að
bæta kjör láglaunastéttanna og
því ekki að gera það í vikunni
fyrir Alþýðusambandsþing?
j.O.P.“
BRIDGE
t UMSJA PÁLS
BERGSSONAR
Á að svína? Þarf að svína?
Þetta eru spurningar, sem við
veltum oft fyrir okkur við spila-
borðið. Spíl dagsins er þraut og
lausn hennar er nátengd þessum
spurningum.
Vestur gefur, allir á hættu.
Norður Suður
S. 7642 S. ÁD
H.G843 H.AKD10
T. ÁG109 T. K8765
L. 2 L. AK
Austur og vestur sögðu alltaf
pass en suður er sagnhafi í 6
hjörtum. Vestur spilar út lauf-
drottningu. Suður á slaginn og
spilar trompás og kóng. Austur og
vestur eru báðir með. Áður en
lengra er haldið skalt þú mynda
úrspilsáætlun þína, lesandi góður,
Ætli besti möguleikinn sé að
taka á tígulkóng og ás því austur
getur átt spaðakóng, komi drottn-
ingin ekki? Jú, þetta er mögu-
leiki, en ekki sá besti. Við skulum
taka síðasta trompið af andstæð-
ingunum og líta á hendur austurs
og vesturs.
Vestur Austur
S. KG98 S. 1053
H.653 H.97
T. 4 T. D32
L. DG987 L. 106543
Það er auðséð, að við töpum
spilinu ef við reynum áðurnefnd-
an möguleika.
Þeir sem reyndari eru hafa ef-
laust fundið lausnina nú þegar,
en hún er þannig: Við áttum síð-
asta slag á hjartadrottningu og
tökum nú á laufkóng. Síðan spil-
um við lágum tígli á ás blinds og
spilum tígulgosa.
1. Eins og spilið liggur fylgir
austur lit og nú látum við lágt
heima. Þetta gerum við ekki
vegna þess, að við vitum að austur
á drottninguna, heldur vegna
þess, að ef vestur á drottninguna,
þá er hún einspil. Hann á þá ekki
annað en lauf og spaða eftir á
hendinni. Það er sama hvoru
hann spilar, við fáum alla slagina.
2. Ef austur á ekki tigul til að
láta í gosann, tökum við á kóng og
nú má vestur fá á drottninguna.
Hann er þá í sömu aðstöðu og í
fyrra tilfellinu.
Eina legan sem við höfum ekki
tryggt okkur gegn er D432 hjá
vestri.
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftír Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
25
að vera þarna með honum.
Hann notfærði sér það og sagði
I hálfum hljððum við hana:
— Þér þekkið allan sannleik-
ann ( málinu, ekki satt?
Hún neitaði þvf ekki, en leit
undan og það virkaði á hann
eins og játning.
— Komið....
Klukkan var að verða tólf.
Maigret ákvað að sveigja til
hægri og fara f áttina til Place
des Ternes og hún tiplaði á
háum hælunum á eftir honum
og reyndi eftir beztu getu að
hafa við honum.
— En ég ætla samt ekki að
segja yður neitt, sagði hún
mæðulega þegar þau höfðu
gengið um hrfð.
— Ég veit það.
Það var margt sem hann víssi
núna. Að vfsu vissi hann ekki
enn hver var morðingí Lapies
gamla, þekkti ekki nafnið á
þeím sem hafði skotið á Petill-
on nóttina áður. En hann vissi
að þetta myndi allt saman
koma f Ijós áður en langir
tfmar liðu.
En umfram allt vissi hann að
Felicie.... Hvernig átti hann
að koma orðum að þvf? 1 lest-
inni hafði hann veitt þvf eftir-
tekt að viðstöddum hafði fund-
ist hún hlægileg f upphafinni
og stirðnaðri sorg sinni;
hjúkrunarkonan á sjúkrahús-
inu hafði ekki getað á sér setið
að hlæja að henni, kráareigand-
inn f Poissy kallaði hann öllum
illum nöfnum, aðrir hæddust
að henni og kölluðu hana prins-
essuna, Lapie hafði haft allt á
hornum sér við hana og
Maigret sjálfur hafði lengi vel
látið barnalegan apakattargang
hennar fara f taugararnar á sér.
Einnig nú sneru sumir sér
við til að horfa á þetta furðu-
lega par og þegar Maigret
opnaði dyr á litlu veitingahúsi,
sem aðallega sóttu fastagestír
sá hann augnaráðið sem þjónn-
inn sendi stúlkunni við
peningakassann.
Það sem Maigret hafði upp-
götvað voru hinar einföldu
manneskjulegu tilfinningar
sem duldar eru að baki fáran-
legs útlits.
— Nú skulum við fá okkur
góðan hádegisverð, sagði hann.
— Hverníg litist yður á það?
Henni fannst þar af leiðandi
að hún þyrfti að endurtaka.
— En samt ætla ég ekki að
segjayður neitt.....
— Auðvitað ekki, Felicie
litla... Þér segið mér bara
ekki nokkurn skapaðan
hlut.... hvað viljið þér
borða....
Veitingastofan var gamaldags
en hlýleg, veggirnir f mildum
og hlýjum litum og allt var
þarna hreinlegt og blátt áfram.
Hann ákvað að lambakjöt f
grænmetissósu væri hinn
ákjósanlegasti málsverður og
bað um það.
Felicie hafði tekið slörið frá
andlitinu.
— Voruð þér ósköp óhamingju-
samar f Fecamp ?
Hann veit hvað hann gerir.
Hann bfður eftir að varirnar
titri og sfðan komi þrjózku-
svipurinn sem hún er svo lag-
inn að kalla fram á andlit sitt.
— Þvf skyldi ég hafa verið
óhamingjusöm?
Nei, þvf það? Hvers vegna?
Hann veit hvernig umhorfs er f
Fecamp, skrautleg húsin og
óhrjálegt umhverfið og ýldu-
lyktin og sóðalyktin I hverfinu
þar sem hún hafði alist upp
sem barn.
— Hvað eigið þér mörg syst-
kini?
— Sjö....
Og faðirinn drykkjuhrútur.
Móðirin úti við þvotta allan
daginn. Hann getur séð Felicie
fyrir sér, horaða og hallæris-
lega með enga skó á fótunum
og sultarsvip á andlitinu. Sfðar
varð hún gengilbeina f Iftilli
bryggjukrá og fékk herbergi
uppi á loftinu. Hún var rekin
þaðan vegna þess hún hafði
stolið nokkrum skildingum úr
kassanum. Sfðan fær hún vinnu
á heimili Ernest Lapie....
Nú situr hún hér og borðar
eins og ffn fröken. Hún reynir
að vanda sig eins og mest hún
má og Maigret hæðist ekki að
henni.
— Ef ég hefði viljað hefði ég