Morgunblaðið - 01.02.1977, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRUAR 1977
23
eins og þegar Neeskens var kom-
inn í dauðafæri en skaut framhjá.
Tíminn leið og loks gaf dómarinn
merki um leikslok. 2—1. Við vor-
um orðnir heimsmeistarar.
Gerd Miiller kraup á kné. Sepp
Maier stökk f loft upp og hjólaði
einhvern veginn í loftinu.
Overath og Schwartzenbeck
héngu á hálsinum á mér og Paul
Breitner og hinn góði vinur hans
Uli Höness dönsuðu eitthvað sem
líktist valsi. Þetta var stórkostleg-
asta andartak keppninnar.
Við Johan Cruyff skiptumst á
peysum, Schmidt kanslari afhenti
mér bikarinn og formaður knatt-
spyrnusambandsins tók i hendur
okkar. Hermann Neuberger,
stjórnandi keppninnar, ljómaði út
undir eyru. Hann hafði náð tak-
marki sínu. Við vorum heims-
meistarar og enginn sprengja
hafði sprungið.
Við létum fara vel um okkur í
sundlaug vallarins eftir leikinn.
Svömluðum í heitu vatninu og
fórum í krókódilaleik. Kampavin-
ið flaut, en fáir fengu sér þó að
drekka. Aðalánægja okkar var að
skjóta töppunum eins langt og við
gátum. Einhver byrjaði að kyrja
baráttusöng Hollendinganna
„Kampflied“ og „Hollendingar
heimsmeistarar.“
Ég þurfti ekki kampavin til
þess að finna á mér. Helzt hefði
ég viljað vera í sundlauginni
klukkustundum saman. Ef til vill
bjó það í undirmeðvitund minni,
að gleði yfir sigri myndi verða
skamvinn. Ég veit ekki hvers
vegna, þar sem fyrir utan beið
enn mannfjöldi sem kallað nöfn
okkar — við vorum heims-
meistarar.
En þessi tilfinning varð sterk-
ari og sterkari. Mér fanns allt i
einu sem sundlaugin væri Para-
dís, sem myndi hverfa þegar ég
færi upp úr.
Skyndilega heyrði ég rödd sem
varð til þess að rffa mig upp frá
draumum minum. — Við verðum
að fara til Hilton-hótelsins. Það er
ekki hægt að byrja þar án okkar.
Konurnar okkar bíða þar eftir
okkur. Ég kafaði í síðasta sinn.
Þegar ég kom upp úr aftur fannst
mér sem fæturnir á mér væru
ekki á sínum stað. Þær voru ein-
hvers staðar langt í burtu.
Ég hefði helzt viljað fara heim,
og dvelja þar með fjölskyldu
minni. 1 sjö vikur höfðum við
verið í æfingabúðum. Að fara á
þessari stundu á stað þar sem allt
var fullt af talandi fólki var mér
fjarri skapi. En það var skylda
mfn að mæta i veizluna.
Leikmennirnir hefóu helzt vilj-
að fara til Marienplatz, en þangað
fóru venjulega stuðningsmenn
okkar eftir leiki, en samt sem
áður var haldið rakleiðis að
Hilton-hótelinu.
Menn voru í góðu skapi í lang-
ferðabifreiðinni sem ók okkur
þangað. Einhver stakk stórum
vindli upp í mig. — Hafðu-hann í
veizlunni var sagt, og ég reykti og
reykti. Það var svo mikill vindla-
reykmökkur i bifreiðinni að varla
sá handaskil. — Ég vil miklu
heldur vera hér í bifreiðinni en
að fara á Hilton, sagði einn leik-
mannanna.
Aðdáendur, vinir, blaðamenn.
Þetta var það sem mætti okkur
þegar við komum að hótelinu.
Sjónvarpsmyndatökuvélarnar
suðuðu án afláts. Veizlan var þeg-
ar að hefjast. Enginn vissi hvar
konurnar okkar voru. Það var
bara Susi Höness, kona Uli
Höness, sem lét sjá sig og var með
okkur. Við gengum inn í veizlu-
salinn og fundum sæti okkar,
þannig að unnt var að reiða fram
matinn.
Þá allt í einu kom einn af yfir-
þjónum hótelsins til Susi Höness.
— Ég verð því miður að tilkynnað
yður að þér verðið að fara, sagði
hann.
— Hver gefur fyrirmæli um
slikt, spurði Uli Höness.
— Herra Deckert hefur gefið
fyrirmæli um að konur leikmanna
verði ekki i þessari veizlu.
— Þá verður hann að tilkynna
mér það sjálfur. sagði Höness.
Virðingarleysi stjórnendanna
virkaði þannig á okkur að við
vorum eins og sprungnar blöðrur.
Allt í einu stóð Deckert við borðið
sagði: — Engar konur. Hafið þið
ekki lesið boðskortin ykkar.
— Hvað er þetta, svaraði Uli
Hönes, — það eru aðrar konur
hér og benti á háborðið og að
borði blaðamanna, en á báðum
þessum voru nokkrar konur.
Deckert lagði flatan lófann á
borðið og svaraði með þjósti:
— Þetta eru konur forystu-
mannanna. Það er svolítið annað.
Hér á að ríkja röð og regla. Verið
þið ekki með uppsteyt sem þið
hafið ekki efni á.
— Reyndu að halda þér svolitið
saman, sagði Höness og tók í hönd
konu sinnar og þau gengu út úr
salnum. Ég stóð upp og gekk á
eftir þeim. Hollendingarnir sem
höfðu verið að leika sér að því að
búa til skutlur úr pappírsþurrk-
unum stóðu einnig upp. Ég sá út
undan mér að einn af stjórnend-
um hollenzka knattspyrnusam-
bandsins hékk yfir Cruyff eins og
gammur. Staðan sem komin var
upp var í meira legi einkennileg.
Forráðamenn knattspyrnusam-
bandsins okkar virtust lafhrædd-
ir, ekki sizt vegna þess að þeir
vissu að úti biðu sjónvarpsmynda-
tökumennirnir tilbúnir að mynda
þegar við birtumst.
Ég kom auga á konuna mína.
Hún sat hjá blaðamönnunum.
Einn þeirra, sem stóð þó í harðri
samkeppni við aðra um fréttir,
hafði lánað henni fréttamanns-
skírteinið sitt. Ég yfirgaf saiinn
sárreiður. Þetta var engin veizla,
enginn félagsandi. Þegar ég kom
út á ganginn voru þar fáir og
loftið virtist hreint og tært. Þarna
rakst ég á Joch af tilviljun.
—Jæja Franz, er ekki allt I lagi,
sagði hann.
— Þú veist það vel, svaraði ég,
— það er það ekki. Konurnar okk-
ar eru ekki hér.
— Hættu þessu, svaraði hann.
— Þú ert fyrirliði liðsins og átt
manna bezt að sætta þig við regl-
ur sem settar eru.
Þessi ummæli urðu til þess að
ég missti stjórn á mér. — það
kemur alltaf betur og betur I ljós
hvert innræti ykkar er, sagði ég,
— ef þú værir hjá Bayern
Miinchen væri fyrir löngu búið að
senda þig út I yztu myrkur.
Seinna fékk ég vitneskju um að
það var ekki Joch, heldur stjórn
FIFA sem bar ábyrgð á þessu , og
þá fór ég til hans og baðst afsök-
unar. Við slík tækifæri sem þetta
hafði það jafnan verið venja að
bjóða ekki konum leikmanna. En
í Mexíkó og í Englandi höfðu
stjórnendur keppninnar samt
sem áður gert það. Það að Þjóð-
verjar skyldu ekki fylgja fordæmi
þeirra tel ég bera vitni um hina
nafntoguðu þýzku ókurteisi.
Það þarf enginn að halda að
konur knattspyrnumanna hafi
ekkert að segja um hvernig mönn-
um þeirra gengur í íþróttinni, en
forystumennirnir virðast lita svo
á að knattspyrna sé okkur allt og
forðast allt hið mannlega sem
jafnan fylgir mönnum sem eru
kvæntir og eiga heimili.
Ég varð að láta mig og fara í
veizluna. Já, og hvílik veizla. Það
var eins og þarna væri saman-
kominn hópur dauðadæmdra
manna, sem væri að borða siðustu
máltíð sina. En eitt gátu hinir háu
herrar ekki komið í veg fyrir.
Fenginn var hliðarsalur þar sem
konurnar okkar fengu að borða á
okkar kostnað og þangað fórum
við strax og búið var að borða og
skemmtum okkur.
Ég hafði búizt við þvi að kvöldið
að þeim degi sem við urðum
heimsmeistarar yrði allt öðru vísi.
Ég hafði svo oft hugsað um alla þá
gleði sem því myndi fylgja að
verða meistari, en þegar stóra
stundin rann upp fylgdi henni
engin ánægja.
En kvöldið fórum við hver sína
leið. Gunther Netzer og ég fórum
á klúbbinn „Why Not“. Breitner
og Miiller urðu sér úti um stærstu
vindla sem mögulegt var að fá og
púuðu og púuðu framan í frétta-
menn og sjónvarpsmyndatöku-
menn. Gerd gaf þá yfirlýsingu að
hann væri hættur að leika með
landsliðinu.
Stórundarlegt. Úrslitaleikurinn
var á mjög skömmum tíma fjar-
lægur i minningunni. Það sem
munað var gerðist eftir leikinn,
og það skyggði á sjálfan leikinn
og titilinn.
Ákveðni og einbeitni. Þessi einkenni knattspyrnu-
mannsins Franz Beckenbauer sjást á svip hans á þessari
mynd. Leikmaður nr. 4 er félagi hans í þýzka landsliðinu
Schwarzenbeck
Viðar Eðvarðsson sést hér setja Ak. met I snörun I dvergvigt.
KA-MOTITVIÞRAUT
FYRIR skömmu gekl.st lyftingadeild KA fyrir móti í tviþraut. Er um
stigakeppni að ræða og hefir Trésmiðjan Pan á Akureyri gefið
veglegan skjöld sem farandgrip og hlaut hann að þessu sinni Kristján
Falsson, en hann hlaut alls 528 stig fyrir árangur sinn. Helstu úrslit
urðu annars þessi.
Flugvigt: Magnús Loftsson, 40 kg. 62,5 kg alls 102,5 kg
Dvergvigt: Viðar Eðvarðsson 55 kg (Akmet) 67,5 alls 122,5 kg
Millivigt: Ármann Sigurðsson 65 kg 70 kg alls 135 kg
Léttþungavigt: Kristjáns Falsson 102,5 130 alls 232,5 kg
í millivigt keppti sem gestur Sigmar Knútsson og snaraði hann 65 kg
og jafnhenti 105 kg
Stefánsmót unglinga
SKÍÐADEILD KR gekkst fyrir
fyrsta skíðamótinu sunnan heiða
fyrra laugardag. Var það Stefáns-
mót KR-inga i flokkum unglinga.
Mótið fór fram i Skálafelli og
hófst með nafnakalli kl. 11. Veð-
ur var hið bezta NA-gola, sólskin
og Ittið frost.
Brautin sem keppt var I var 350
metra löng, fallhæð 130 metrar og
hlið 42. 45 keppendur hófu
keppni, en einungis 20 luku
henni. Kemur hér eflaust einkum
til æfingaleysi fólks, en snjór er
nú með minnsta móti og þvi erfitt
um æfingar.
Helztu úrslit í mótinu urðu
þessi:
Stúlkur 13—15 ára:
Halldóra Björnsdóttir, A 92,4 sek.
Svava Viggósdóttir, KR 97,4
Bryndis Pétursdóttir, Á 103,3
Drengir 13—14 ára:
Einar Úlfsson, Á 87,1 sek.
Hafliði B. Harðarson, Á 110,1 sek.
Kristján Jóhanns., KR 111,7 sek.
Drengir 15—16 ara
Kári Elíasson, KR 88,1 sek.
Kristinn Sigurðsson, Á 96,2 sek.
Hjörtur Þórðarson, Á 100,4 sek.
Þrátt fyrir lítinn sjó voru tvær
skiðalyftur i gangi í Skálafelli um
helgina og fjöldi fólks á skíðum i
góðu veðri.
l\IYTT„SPORT-BLAÐ"
HEFUR GÖNGU SÍNA
NYTT iþróttablað hefur hafið
göngu sína og nefnist það
„SPORT-bIaðið“. Að blaðinu
standa þrir íþróttafréttamenn,
þeir Sigmundur Steinarsson
Timanum og Vísirmennirnir
Gy.Ifi Kristjánsson og Björn
Blöndal.
Fyrsta blaðið er líflegt að efni
og er þar viðtal við Hrein Hall-
dórsson íþróttamann ársins 1976
og er Hreinn valinn íþróttamaður
mánaðarins af blaðinu. Er það
ætlun blaðsins að velja iþrótta-
mann mánaðarins i hverju blaði. í
blaðinu er viðtal við Ríkharð
Jónsson og fjallað um feril hans.
Viðtal er við Hörð Sigmarsson
markakóng úr Haukum og nefnist
greinin „Ætli ég sé ekki bara
svona gráðugur". Viðtal er við
Kjartan L. Pálsson fréttamann og
golfleikara. Fjallað er um þátt-
töku íslenzka handknattleiks-
landsliðsins i HM 1964, um Tony
Knapp og störf hans hjá íslenzka
landsliðinu.
Af erlendu efni má nefna grein
um langstökkvarann Bob
Beamon, 3000 metra hindrunar-
hlaupið á Ólympiuleikunum í
sumar, Annemarie Moser Pröll,
Duncan Edward og fleira efni er i
blaðinu, sem skreytt er mörgum
myndum og er 32 blaðsiður að
stærð.
I upphafsorðum segja aðstand-
endur m.a.: „Við munum einbeita
okkur að efni, sem inniheldur
fróðleik og skemmtun fyrir les-
endur og með þvi hugarfari för-
um við af stað.“
Badmintonmót
BADMINTONFÉLAG Hafnar-
fjarðar gengst fyrir B-flokksmóti
i badminton 6. febrúar n.k. i
íþróttahúsinu í Hafnarfirði.
Hefst mótið kl. 13.00. Keppt verð-
ur i einliðaleik og tviliðaleik
karla og kvenna. Leikið verður
með plastboltum.
Þátttöku ber að tilkynna i sima
52788 eða 50634 fyrir 3. febrúar
n.k.
FIRMAKEPPNI
í BORÐTENNIS
FIRMAKEPPNI borðtennisdeild-
ar KR fór fram í fyrsta sinn ný-
lega, en ætlunin er að slík keppni
verði árviss viðburður i starf’
deildarinnar í framtíðinni. Sigur-
vegari i keppninni varð Hjálmar
Aðalsteinsson sem keppti fyrir
NESCO, en i öðru sæti varð
Hjálmtýr Hafsteinsson sem
keppti fyrir Pétur Snæland h.f.