Morgunblaðið - 24.01.1978, Blaðsíða 16

MORGUNBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 24. JANUAR 1978
Ungur Afríkubúi. Sonur Bokassa, keisara, Jean Bedel Georges
Ungur Evrópubúi: Onefndur drengur á Sikiley
Hið nýja
Þessar tvær myndir virðast hafa endaskipti á
hinum venjulegu hugmyndum um heim okkar:
Barn með hvítan hörundslit, óhreynt, í rifnum
gúmmístígvélum, klætt skítugri skyrtu, berrass-
að er það eitf og yfirgefið fyrir framan illa
hlaðinn steinvegg húss á Sikiley.
Og fjögurra ára gamall strákur með svartan
hörundslit, klæddur einkennisbúningi úr dýr-
indis efni, sniðnu eftir máli að grönnum limum,
i stígvélum úr antilópuleðri, umkringdur þjón-
um.
Ljósmyndarinn, sem tók myndina af barninu
á Sikiley, hirti ekki um að spyrja um nafn þess.
Nafn svarta barnsins barst um heim allan. Það
er Jean Bedel Georges, krónprins keisararíkis-
ins í Mið-Afríku, sonur fyrrverandi fallhlifarher-
mannsins Bokassa, sem hinn fjórða desember
hins fyrra árs setti sjálfur keisarakórónuna á sitt
hrokkna hár
Enn er það alltaf tilviljun á jörðu hér, hvernig
lífið tekur á móti barni. Jafnir möguleikar eru
tóm orð, draumur, sem aldrei getur rætzt.
ár er enn
En aftur á móti: Líkurnar á sæmilegu lífi eru
margfalt meiri fyrir barn með hvítan hörundslit
en horfurnar fyrir hið svarta barn á því, að það
sleppi við hina erfðu eymd.
En einnig mitt á meðal okkará Vesturlöndum
býr örbirgðin, eíns og hún hefur gert, frá því er
sögur hófust. Hinar mörgu milljónir vel nærðra
hvitra barna heyra ekki kveinstafi litla drengs-
ins á Sikiley. Fyrir þeim eru fjarlæg tár sem
vatn Og andvörp tíu milljóna þeldökkra barna,
sem árlega deyja úr hungri, ná ekki eyrum litla
prinsins í Afríku.
Á þessari jörð lifa 1,5 milljarðar barna undir
fimmtán ára aldri, og á hverri mínútu fæðast
135 börn.
Þeim öllum, og við getum varla talið öll hin
litlu nef, ríkum sem fátækum, hungruðum sem
mettum, hafa hinir fullorðnu búið heim, þar
sem skynsemi og mannúð ríkir aðeins á ýmsum
stöðum, en aðallega vitfirring og siðleysi.
í heimkynnum litla drengsins á Sikiley hefur
eitt barn
Mafían ráðið ríkjum um aldabil með fjárkúgun-
um og morðum. í heimkynnum litla prinsins,
Jean Bedel Georges, ríkir hrottaskapur pynt-
inga og dauðarefsinga.
Andlit hins snauða, hvíta barns og hins ríka,
svarta barns gefa til kynna, að áhyggjulaust
bros sé þeim framandi. Bæði lifa þau — eins
og milljónir annarr^ barna — í ótta við heim
hinna fullorðnu án þess að geta sagt það með
orðum. Svarta barnið á litla hásætinu er umlykt
hatri hinna kúguðu og pyntuðu. Hvíta barnið er
umkringt vohleysi.
Hið nýja ár er einnig barn fullt vonar um frið,
hamingju og heilbrigði. Og þó er hætt við, að
við lok þess hafi aðeins vonleysi þessa heims
bætt einum árhringi við Að þeir tólf mánuðir,
sem framundan eru, muni á ný færa sönnur á
vizku þeirrar fornþjóðar, sem svo segir um í
norrænni sögn: Henni þótti svo vænt um börn
að hún ákvað að eignast engin fleiri.
— svá — úr „Welt am Sonntag" á nýársdag.
Elna
Orvokkí
sýnir á
Mokka
ELNA Orvokkí Bárðarson
opnaði í gær sýningu á
Mokka þar sem hún sýnir
32 verk sem að mestu eru
unnin úr steinum ýmiss
konar.
Sýningin er opin á
opnunartíma kaffihússins
og stendur í þrjár vikur.
Prentvillur í
viðtali Soffíu
I viðtali við Soffíu Karlsdóttur í
Morgunblaðinu á sunnudag
breyttist orðið alltaf í aldrei í
prentun og munaði um það í
merkingu setningarinnar, sem
átti að vera: Pabbi lék'alltaf.
Þá féll niður sfðasti hluti úr
setningu og byrjun á annarri. Þar
var verið að segja frá leikskóla
Lárusar Pálssonar og átti að
standa: Okkur var ætlað að lesa
heilmikið af bókmenntum heima,
sem maður gerði auðvitað. Ég las
meira að segja ensku hjá konu úti
í bæ og sálarfræði utan skólans.
Ég skil ekki hvernig mér datt það
í hug með öllu þessu. Síðan hefi
ég alltaf verið að grúska i sálar-
fræði, sem hefur reynst mér mjög
gagnlegt á lífsleiðinni.
Kveikt í
póstkössum
Á sunnudag var kveikt í
fjórum póstkössum aö Asp-
arfelli 10. Slökkviliðið kom
á vettvang og varð ekki
umtalsvert tjón af íkveikj-
unni, en þeir sem þar stóðu
að verki höfðu ekki fundizt
í gær.