Morgunblaðið - 29.03.1978, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. MARZ 1978
vlf®
MORödK/-
KAftlNl)
(0 cí
Fleiri stóla? — Ætlar þú að hjóða gestum til okkar?
'W1
Ágætis nautahuff. — En
horðhúnaðurinn virðist ekki
hannaður fyrir það!
I’ahhi, viltu ekki kenna mér að
flauta á eftir stelpum?
Plat eða
raunverulegt?
Sem kunnugt er sýndi sjónvarp-
ið þátt frá Filippseyjum laugar-
daginn fyrir páska þar sem fjallað
var um lækningar nokkuð sérstak-
ar, að mati bréfritara hér á eftir:
„Þeir sem horfðu á sjónvarp að
kvöldi laugardags fyrir páska urðu
vitni að nokkuð undarlegum
lækningaaðferðum, svo ekki sé
meira sagt og er erfitt að ségja til
um hvort eru hreint plat og
sjónhverfingar eða á að taka
alvarlega. I þessum sjónvarps-
þætti, sem var brezkur, var skýrt
frá því hvernig hópur fólks fór frá
Bretlandi til að leita sér lækninga
hjá andalæknum (eða hvað á
eiginlega að kalla þá) í Manila og
fengu sjónvarpsmennirnir að
fylgjast nokkuð náið með lækning-
unni.
Það fór ekki á milli mála að
sjónvarpsmaðurinn var fullur efa-
semda allan tímann, þótt hann
segðist vilja vera með opinn huga
og vera jákvæður og svo hefur
sjálfsagt verið einnig um okkur
hin, sem sátum heima og fylgd-
umst með þessu. En niðurstaða
hans varð samt sú, að hér væri
aðallega um fjárplógsstarfsemi að
ræða eða að miklu leyti, jafnvel
þótt sumir fengju e.t.v einhverja
bót meina sinna.
Ekki get ég eftir þennan þátt
langt neinn dóm á það hvort hér
er um eitthvað alveg sérstakt og
raunverulegt fyrirbrigði að ræða
eða algjörar sjónhverfingar. Til að
skera úr um það þarf sjálfsagt að
gera sér ferð til viðkomandi og
athuga málið. Nýlega var frá því
skýrt, að Islendingar hefðu farið
til Filippseyja til að leita sér
lækninga og af blaðafregnum
hefur mér skilizt, að þar hafi allt
gengið vel, og margir hlotið
lækningu meina sinna. Hefur mér
einnig skiiizt að þessi íslenzki
hópur hafi ekki verið til meðferðar
hjá sömu mönnum og komu fram
í fyrrgreindum sjónvarpsþætti.
Ekki mun því vera ráðlegt að bera
saman þessa tvo „lækningaaðila"
en samt má spyrja spurninga.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ekki er allt sem sýnist, má
nefna úrspilsþraut vikunnar.
Spilið virðist upplagt enda virðist
einum of lítið sagt á hcndur
norðurs og suðurs í þetta sinn.
Austur er gjafari en allir eru á
hættu.
Norður
S. K53
H. ÁK
T. Á
L. 10965432
Suður
S. ÁDG1094
H. G10987
T. KD
L. -
Eftir að þú opnar á tveim
spíiðum á hendi suðurs, lesandi
góður, verður þú sagnhafi í sex
spöðum. Andstæðingar þínir sögðu
alltaf pass og vestur spilar út
laufás. Hvernig hyggst þú spiia
spilið?
Þetta virðist einfalt. Taka tvisv-
ar tromp, hjartaás og kóng og
trompa síðan hjarta með spaða-
kóngnum. Þrettán slagir.
Nei, þetta var fljótfærni. Spilin
liggja alltaf illa í svona þrautum
og þessi er engin undanteknin.
Norður
S. K53
H. ÁK
T. Á
L. 10965432
Vestur
S. -
H. D6542
T. 10874
L. ÁKI)G
Austur
S. 8762
H. 3
T. G96532
L. 87
Suður
S. ÁDG1094
H. G10987
T. KD
L. -
Við trompum útspilið og tökum
fjórum sinnum tromp. Og frá
borðinu látum við tígulásinn.
Síðan látum við hjartaás og kóng
í tígulhjónin og gefum einn slag á
hjarta en eigum síðan afganginn.
Lesendur ættu að athuga spilið
vel og munu komast að raun um,
að þetta er eina vinningsleiðin.
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaga eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
8
— Það ga-ti verið að farið
yrði fram á það. En ekki víst
þó.
Ilún leit á klukkuna.
— Það. fer lest eftir tuttugu
mínútur. sagði hún við systnr
sína.
Beindi síðan máii sínu til
Maigrets og sagði<
— Þér ga tuð kannski látið
aka okkur til stöðvarinnar?
Systirin sagði.
— Etlar þú ekki að bíða
eftir Minique?
— Nei. hún bjargar sér
áreiðanlega sjálf heim.
Þeir óku heim til Gare de
I.yon og verurnar tvær hurfu
upp stigann.
Ég stríddi honum og sagði
hann héldi vfst hann væri
orðinn unglingur aftur og
hann var ekki þannig gerður „
að hann reiddist við strfðnina
í mér. Svo röbbuðum við saman
um stund um dóttur hans, sem
ég hef aldrei séð, en hann hefur
sýnt mér gamlar myndir af
henni. Ég hef sjaldan hitt
mann sem var jafn stoltur af
því þegar hún fæddist á sínum
síma. Ilann gekk á miili allra
og sagði þeim fréttina og hafði
alltaf mynd af henni í vasa
sínum.
í vasa hans hafði aðeins verið
barnamyndin af Monique. eng-
in nýrri.
— Og þér vitið ekki fleira?
— Hvað aðti ég að vita? Ég
bý hér og hreyfi mig lítið. Eftir
að Kaplan flutti og hár-
greiðslukonan á annarri hæð
flutti er ekki mikið líf í húsinu
lengur.
— Sögðuð þér það við hann?
— Já. við töluðum um dag-
inn og vcginn, um leigjendurna
sem flyttu héðan einn af
öðrum. og um þessa þróun sem
hefði orðið og arkitektana sem
maður sér svona annað kastið
og sem eru alltaf að undirbúa
kvikmyndahúsið sitt án þess
maður sjái svo sem mikið til
þeirra.
Hún var ekki bitur. Samt
hafði Maigret á tilíinningunni
að hún yrði síðasta manneskjan
sem færi úr húsinu.
— Hvernig gerðist það?
spurði hún — Þjáðist hann
mikið?
Hvorki frú Thouret né
Monique höfðu spurt þessa.
— Nei. la'knirinn segir að
hann hafi dáið samstundis.
— Hvar gerist það?
— Skammt héðan. í undir-
gangi við Boulevard Saint
Martin.
— Rétt hjá skartgripabúð-
inni?
— Já. Morðinginn hlýtur að
hafa veitt honum eftirför og
þegar fór að dimma stungið
hann niður.
Margit hafði kvöldið áður og
aftur um morguninn hringt á
rannsóknarstofu lögreglunnar.
En ekki hafðist mikið upp úr
því þar eð í ljós kom að
hnífurinn var þeirrar gerðar
sem íá má í hverri einustu
verzlun. Ilann var nýr og engin
fingraför á honum.
— Veslings hr. Luis! Hann
var svo lífsglaður maður!
— Var hann léttur í iund?
— Ja, það væri ekki hægt að
kalla hann dapran mann. Ég
veit ekki hvernig ég á að skýra
það fyrir yður. Hann var
vingjarnlegur í viðmóti við alla
og lagði sig í líma við að vera
hlýr og notalegur. En hann
reyndi aldrei að sýnast meiri en
hann var.
— Ilafði hann áhuga á kven-
fölki?
— Nei, það gat ég aldrei
fundið. Og þó hafði hann átt
sína möguleika ef hann hefði
viljað. Því að þeir voru ekki
margir karlmennirnir í fyrir-
tækinu og konurnar sem unnu
í fyrirtækinu voru ekki dyggð-
ugri en gengur og gerist.
— Og hann drakk ekki?
— Hann drakk vínglas eins
og aðrir og stöku sinnum fékk
hann sér koníak með kaffinu.
— Ilvar borðaði hann
hádegisverð.
— Hann hafði alltaf nesti
með sér í vinnuna. Vafið inn í