Morgunblaðið - 15.06.1978, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1978
raöauglýsingar — raðauglýsingar — raðauglýsingar
ýmislegt
Skammtímalán
Traust fyrirtæki óskar eftir láni í ca. 5
mánuöi.
Tilboö sendist afgreiöslu blaösins fyrir 20.
júní merkt: „Öruggt — 3605“,
landbúnadur
Bújörð á leigu
Ung hjón óska eftir aö taka á leigu góöa
bújörö. Jöröinni þyrfti helzt aö fylgja:
skepnur og vélar.
Tilboö sendist til Mbl. fyrir 4. júlí merkt:
„Bújörö — 7614“.
Þakkarávarp
Þökkum hjartanlega öllum þeim, sem
glöddu okkur meö heimsóknum, skeytum
og gjöfum á 60 ára hjúskaparafmæli okkar.
Guö blessi ykkur öll.
Ólöf og Þórarinn, Ríp.
Veiðileyfi
Veiöileyfi í Hólsá, Ytri-Rangá, Eystri-Rangá
og Fiská eru seld í Stórageröi 10, Hvolsvelli,
sími 99-5170 kl. 9—11 og 16—18.
Stangaveiðifélag Rangæinga.
| húsnæöi i boöi
Hafnfirðingar
Óskaö er eftir umsóknum í 3ja herb. íbúö
í verkamannabústaö aö Breiövangi 12.
Umsóknareyöublöö liggja frammi hjá bæj-
arverkfræöingi. Umsóknareyöublööum sé
skilaö þangaö 20. júní.
Stjórn verkamannabústaða
húsnæöi öskast
Hafnarfjörður — íbúð
Kennarahjón óska eftir íbúö í Hafnarfiröi.
Lysthafendur, vinsamlegast hringi í síma
51834.
Afmæliskveðja:
Eiríkur Björnsson
læknir áttræður
Þej;ar best lætur er lífið svo
ííjöfult að maður fær að njóta
þjónustu ojí vináttu manna sem
standa stöðujjir í tímans rás,
jjefína hój;værir og öruggir ævi-
starfi sínu án allra umbrota,
hávaða og yfirdrenpsskapar,
þekkja sinn vitjunartíma en láta
aðra um lætin. Það er jafnan gæfa
að þekkja slíka menn; þeir fara
aldrei í grafgötur um hvað skal
gera þótt aðrir hafi hærra. Einn
þessara veitulu vina minna er
áttræður í dag, Eiríkur Björnsson
læknir í Hafnarfirði. Þótt ég segi
að Eiríkur læknir sé maður
kyrrlátur í hversdagslífi og berist
lítt á er ekki þar með sagt áð hann
sé neinn veifiskati i skoðunum eða
láti ekki í ljós meiningar sínar
umbúðalaust ef því er að skipta.
Hann hefur mörgu kynnst og
mikið reynt á sínum langa læknis-
ferli og enn gegnir hann störfum
sínum dag hvern þótt Elli kerling
sæki nú á að taka hann fangbrögð-
um. Hann hefur verið önnum
kafinn heimilislæknir í stórum bæ
í hálfan fimmta áratug og áður
gegndi hann læknisstörfum vest-
anlands og austan. Ekki fer hjá
því að athugull og skyldurækinn
læknir með svo langan feril að
baki þekki mannlífíð frá mörgum
hliðum og viti- gjörla um breysk-
leika fólks og lífsgildi, kosti og
galla. Eiríki er ekki gjarnt að ræða
um meðbræður sína og systur en
beri hræringar í samfélagi og
athafnir einstaklinga á góma
verður þess fljótt vart að þekking
hans og skilningur er harla
yfirgripsmikill.
Ég kynntist Eiríki lækni Björns-
syni fljótlega eftir að hann fluttist
til Hafnarfjarðar og um langt
skeið höfðum við svo að segja
dagleg samskipti. Hann hafði á
hendi tannviðgerðir á skólabörn-
um þá tvo áratugi sem ég var
kennari, yfirkennari og skólastjóri
við Barnaskóla Hafnarfjarðar og
var jafnframt skólalæknir. Ekki
fór hjá því að við ræddum þá
margt saman, bæði um einstök
tilfelli sem fyrir komu í fjölmenn-
um skóla og heilsugæslu og
heilbrigðishætti almennt. Jafnan
fann ég það glöggt í viðræðum
okkar hvað hann er félagslega
sinnaður, mannlegur í þenkimáta
og manneskjulegur í ályktunum og
vinnubrögðum. Það er mannbæt-
andi að blanda geði við slíka menn.
Jafnfrarfít varð ég þess fljótt var
að hann fylgist vel með og gerir
sér far um að kynna sér þær
nýjungar sem sjúklingum hans
mega til heilla horfa. Ef til vill
kom mér það stundum töluvert á
óvart hversu hann hafði brotið
málefni til mergjar og kunni á
mörgu skil þar sem hann hefur
alla tíð verið frábitinn afskiptum
af félagsmálum og hlédrægur utan
starfs. Hann hefur ávallt vitað
hvað hann hefur fyrir satt og rétt
þótt rödd hans hafi lítt heyrst á
mannfundum og í dægurmálaerj-
um. Hann hefur verið traustur
maður eins og hann hefur verið
traustur læknir.
Eiríkur Björnsson er austfirð-
ingur að ætt og uppruna, fæddur
og uppalinn á Karlsskála við
Reyðarfjörð, og er kominn af
merku fólki austur þar. Hann lauk
læknisprófi frá Háskóla íslands
1926 og var við framhaldsnám í
Danmörku og víðar um skeið. Á
fyrstu læknisárum sínum var
hann staðgengill héraðslæknisins í
Ólafsvík tvisvar og starfandi
læknir í Neskaupstað um þriggja
ára skeið. Árið 1933 fluttist hann
til Hafnarfjarðar og þar má segja
að ævistarf hans hafi verið. Hann
kvæntist árið 1929 Önnu Einars-
dóttur frá Hafranesi við Reyðar-
fjörð og er hún einnig af kunnum
austfirskum ættum.
Þau hjón hafa lengst af búið við
Austurgötu 41 og er öllum ljóst að
þar er mikil gifta í för. Kalla má
að hús þeirra sé eins konar virt og
vinaleg stofnun í bænum, lækn-
ingastofan á neðri hæð, glæsilegt
heimili uppi og fallegur garðurinn
að baki. Allt vitnar þetta um
sérstaka snyrtimennsku og mynd-
arskap af beggja hálfu. Þar ólust
börn þeirra tvö upp, Guðrún og
Björn, sem nú eru að verða
miðaldra fjölskyldúfólk. Svona
líður tíminn; þau voru í barna-
skóla þegar ég var þar kennari,
mannvænleg og ljúf börn eins og
við var að búast.
Margt hefur breyst í læknis-
þjónustu og skipulagningu heil-
brigðismála þá rúmlega hálfu öld
sem Eiríkur Björnsson hefur verið
starfandi læknir. Heimilislæknar í
þéttbýli sem þjónuðu fólki á gamla
vísu eru nú sem óðast að hverfa og
sama má segja um héraðslæknana
í dreifbýlinu. Enginn fær spyrnt
við þróun í tímans rás og breyting-
ar verða ekki umflúnar. Ný tækni
og nýskipan kallar á nýtt fyrir-
komulag. Eiríkur Björnsson er að
verða einn af síðustu heimilis-
læknunum. Víst er eftirsjá í þeim
og margs er að minnast. Þegar
sonur okkar hjóna var lítill
drengur og hann varð lasinn eða
meiddi sig var vanaviðkvæði hans
þegar honum var ljóst að hann var
miður sín: „Hringja í Eirík.“
Ekkert lýsir betur trausti og
einlægu viðhorfi barnsins til
heimilislæknisins en þetta við-
bragð. Ég hygg að margir hafi
svipaða sögu að segja frá kynnum
sínum af heimilislækninum Eiríki
Björnssyni. Hin persónulegu
tengsl og hlýleg viðkynning er
inntakið í reynslu sjúklingsins af
lækninum. Hringt var í Eirík og
Eiríkur kom svo fljótt sem við
varð komið. Eiríks var vitjað og
hann var til taks undir eins og
færi gafst. Og hann fylgist vel með
hvernig sjúklingnum farnast. Sé
ekki um venjulega pest að ræða
eða minni háttar kvilla er hann
ekki uppnæmur og lætur lítið yfir
en spjallar og gefur góð ráð. En
hánn getur einnig verið snöggur
upp á lagið og snar í snúningum
ef alvara er á ferðum. Þá skiptir
hans sjúklingur mestu máli. Mörg
dæmi veit ég um það að hin langa
reynsla hans í læknisstörfum og
vakandi áhugi hefur gert hann
næman og glöggan í sjúkdóms-
greiningu. Hafi hann hugboð um
að sjúkdómur sé illkynjaður sýnir
hann hugarró og stillingu við
sjúklinginn en lætur einskis
ófreistað að fá úr því skorið á sem
bestan hátt og svo fljótt sem
kostur er. Þannig vitna athafnir
hans um hinn gamla og trausta
heimilislækni.
Þessar línur áttu ekki að verða
nein úttekt á læknisferli Eiríks
Björnssonar, aðeins afmælis-
kveðja frá mér og fjölskyldu minni
til hans og fjölskyldu á merkum
tímamótum.
Megi órunnið æviskeið verða
honum milt og gjöfult eins og
hann hefur verið mildur og
veitandi í lífi og starfi.
Stefán Júh'usson.
— Upplýsinga-
frelsi eða...
Framhald af bls. 35
Yfirlýsingar af þessu tæi flokkast
undir pólitíska fífldirfsku — eða
barnaskap. Og Þjóðviljinn, sem
hampaði tillögunni mest, sagði á
forsíðu á kjördag: „... í dag ert þú
í borgarstjórn". Þetta er rangt.
Enda þótt við b.úum við fulltrúa-
lýðræði er almenningur meira en
atkvæði. Almenningur á að vera í
borgarstjórn alla daga, ekki bara
á kjördag.
Birgir Isleifur Gunnarsson,
fyrrverandi borgarstjóri, sagði í
kosningablaði, að gott samband
við borgarbúa hefði verið sér
mikils virði. Hann lét sér þó nægja
að halda hverfafundi á tveggja
ára fresti. Forveri hans í starfi,
Geir Hallgrímsson, forsætisráð-
herra, gerði sér betur grein fyrir
mikilvægi þess, að borgarbúar
fylgdust með störfum borgar-
stjórnar. Þriðja nóvember 1967
sendi hann Blaðamannafélagi ís-
lands bréf, þar sem hann skýrir
frá því, að hann hyggist halda
mánaðarlega fundi með fulltrúum
dagblaða, útvarps og sjónvarps
auk þess, sem hann óskaði ábend-
inga og álits á „þessari tilraun og
fyrirkomulagi". Því miður heyra
þessir fundir sögunni til.
Það hvarflar oft að mér, að
íslendingar séu það, sem Jón
Ólafsson, ritstjóri, kallaði á síð-
ustu öld „atkvæðafénaður“ í kver-
inu „Jafnræði og þekking. Nokkur
stjórnfræðileg undirstöðuatriði
um réttan grundvöll sjálfstjórn-
ar“. Með þessu átti hann við, að
illa upplýst þjóð, „upplýsingarlaus
rnúgr", sem hefði atkvæðisrétt, léti
óhjákvæmilega leiðast af þeim,
sem vissu betur, þeim, „sem hafa
alla yfirburði yfir þá“. Til þess að
koma í veg fyrir, að íslendingar
haldi áfram að vera „atkvæðafén-
aður“ verður að gefa þeim betri
kost á að fylgjast með störfum
kjörinna fulltrúa sinna, þannig að
yfirburðir hinna síðarnefndu verði
ekki svo miklir þekkingarlega séð,
að við hinir fyrrnefndu, sauðsvart-
ur atkvæðafénaðurinn, verðum
ekki einber tæki í höndum kjör-
inna fulltrúa vorra.
Áskorun til Alpýöu-
bandalagsmanna
Að lokum er ekki nema sjálfsagt
að beina þeirri áskorun til borgar-
fulltrúa Alþýðubandalagsins, 'að
þeir beiti sér fyrir því, að tillaga
félaga þeirra Þorbjarnar Brodda-
sonar, varaborgarfulltrúa, verði
borin upp á nýjaleik. Kristján
Benediktsson, framsókn, ætti að
kíkja í stefnuyfirlýsingu flokks
síns fyrir kosningar, þar sem
fjallað er um upplýsingaskyldu
embættismanna borgarinnar og
Björgvin Guðmundsson, krati,
ætti að kanna stefnuskrá flokks
síns, þar sem fjallað er um sama
efni og auk þess og ekki síður að
rifja upp í huga sér ótal yfirlýsing-
ar flokksfélaga sinna um aukið
lýðræði og opnari stjórnsýslu (ef
þær hafa þá ekki allar farið
framhjá honum).
Og borgarfulltrúar Sjálfstæðis-
flokksins ættu að skoða hug sinn
í þessu efni aftur og viðurkenna
fyrir sjálfum sér, að hvorki Davíð
Óddsson né þeir sjálfir hafi gripið
í rétta strenginn, þegar þeir
ösnuðust til að samþykkja, að 63
ára gömul bandarísk lýðræðis-
regla væri andlýðræðisleg.
— Tónhvísl
Framhald af bls. 15
sæmilegur, sagði. Stefán. Að
vísu hefur mest verið um
undirleik að ræða, en við því er
ekkert að segja. Hins vegar var
Stefán mjög vansæll með hljóm-
burð Laugardalshallarinnar, og
sagði að blásararnir ættu í
miklum erfiðleikum að gera
hljómsveitarstjórum til geðs í
þeim húsakynnum. Stefán taldi
tónleikagesti sýna hljóðfæra-
leikurum hljómsveitarinnar
töluverðan áhuga, og fylgjast
með árangri þeirra náið. Hann
sagðist sjálfur vilja fara að sjá
ný andlit í salnum, og taldi ekki
vanþörf á að efna til sérstakra
tónleika, eða flokks tónleika, er
höfðaði til nýrra áheyrenda.
Jákvæðasta hlið starfsársins,
segir Stefán, eru hin tíðu
ferðalög hljómsveitarinnar út á
land. Það veitir okkur hljóð-
færaleikurunum ánægju í starfi,
enda er okkur alls staðar vel
tekið. * * *
I kvöld eru síðustu tónleikar
Sinfóníuhjjómsveitar íslands á
þessu starfsári. Eftir eru nokkr-
ar hljóðritanir, en síðan taka við
sumarleyfi. Er við klöppum
Birgit Nilson lof í lófa, með
þakklæti fyrir (vafalaust) góða
skemmtun, skulum við minnast
hljóðfæraleikaranna okkar, og
þess, hve við værum miklu
fátækari nyti þeirra ekki við. Að
lokum vil ég fyrir hönd tónleika-
gesta allra, þakka félögum SÍ,
og stjórn, vel unnin störf í vetur,
og óska þeim endurnærandi
sumarleyfa.
— Skora á
Framhald af bls. 1
Embættistima Leones lýkur í
desember en þingmaður hefur
sakað hann um að svíkja undan
skatti. Hafin er bráðabirgðarann-
sókn til að ganga úr skugga um
hvort ástæða sé til að höfða mál
gegn honum.
Vikublaðið L’Espresso birtir í
dag nýjar ásakanir sem geta orðið
Leone hættulegar og heldur því
fram að hann hafi gert sig sekan
um misferli og skattsvik í sam-
bandi við smíði 39 herbergja húss
í Fornello skammt frá Róm.
— Zaire
Framhald af bls. 1
Zaire til að ræða tafarlausa aðstoð
við landið og það framtíðarvanda-
mál að rétta við efnahaginn sem
hefur orðið fyrir barðinu á lækkun
verðs á kopar um tveggja ára
skeið.
Zaire hefur þegar samþykkt að
starfsmaður Alþjóðagjaldeyris-
sjóðsins (IMF) fylgist með gjald-
eyrisviðskiptum landsbankans í
samráði við bankastjórann. Sjóð-
urinn hefur einnig beðið um að
útlendingur fái það starf í fjár-
málaráðuneqtitlu að hafa eftirlit
með opinberum útgjöldum.