Morgunblaðið - 24.06.1978, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 1978
15
Brauðgerðin er einna þekktust fyrir kringlurnar sögðu
Oskar og Karl og hér er þeim raðað á piötur.
Ljósm. Rax.
Starfsfólk Brauðgerðarinnar Krútts.
kaupfélögin, við erum sjálfir
með litla búð, en mest er selt
fyrir okkur annars staðar og
það má t.d. nefna að á
Blönduósi eru sex útsölur á
brauði, sem er mjög mikið í
ekki stærri bæ.
Þorsteinn gat þess að fyrir-
tækið hefði eiginlega að
mestu vaxið af sjálfu sér:
— Við hefðum sennilega
kosið að halda okkur sem
mest við kringlurnar, en
þegar annar bakari, sem hér
var, hætti, þá urðum við að
hefja almenna brauðsölu og
síðan hefur þetta vaxið smám
saman. Fyrirtækið er orðið
það mikið að vöxtum að
sölusvæðið gerir ekki betur
en rétt duga fyrir okkur.
Og frá tali um brauð og
kringlur er vikið nokkuð að
fyrirtækinuÓsplasti:
— Ég hef snúið mér að því
eftir að strákarnir tóku við
þessu að sinna uppbyggingu
fyrirtækis sem kallað er
Osplast og er nýlega kominn
frá Þýzkalandi þar sem við
skoðuðum vélar til fram-
leiðslu á plaströrum og plast-
filmum. Eigendur Osplasts
eru kaupfélagið Fróði h.f.'og
hreppsfélagið ásamt nokkr-
um einstaklingum og eru
hluthafar ríflega eitt
hundrað, og hlutafé 25
milljónir. Það hefur satt að
segja gengið ótrúlega seint að
koma þessu fyrirtæki í gang,
og þrátt fyrir að allir okkar
þingmenn hafi lagt fram
liðsinni sitt, þá hefur allt
verið mjög þungt í vöfum.
Nýlega er loksins búið að fá
tilskildar ábyrgðir og fleira
sem þarf áður en þetta fer
allt í gang.
Hvað verður einkum fram-
leitt hjá Ósplasti?
— Það verða plaströr í
ýmsum víddum svo sem
niðurfallsrör fyrir húsgrunna
o.fl. og plastfilma. Við fáum
alveg nýja vél, sem var verið
að prófa þegar ég var erlend-
is á dögunum en þessi vél
framleiðir í senn allar víddir
á rörum og töluðu þeir um að
við vildum helzt fá vél sem
gerði allt fyrir ekki neitt, en
þessi vél er sem sagt fyrsta
sinnar tegundar, sem er svo
fjölbreytt. Þessi framleiðsla
hér á ekki að vera í sam-
keppni við þau fyrirtæki sem
til eru nú þegar á þessu sviði
heldur er þetta hugsað sem
hrein viðbót, sagði Þorsteinn
Húnfjörð að lokum og leiddi
okkur síðan um bakaríið.
Hefjum fullvinnslu
skinna í haust
segir Jón Ásbergsson hjá Loðskinni á Saudárkróki
EITT iðnfyrirtækja á Sauðár-
króki er Loðskinn h.f. er stofnað
var fyrir um það bil átta árum og
eins og nafnið bendir til er
starfsemin einkum sútun skinna.
Jón Ásbergsson er framkvæmda-
stjóri fyrirtækisins og var rætt
við hann á dögunum um starfsem-
ina.
— Við höfum fram til pessa ekki
fullunnið skinn, en byrjum líklega
á því í haust. Það hefur verið
okkur þrándur í götu að fá ekki
hingaö menntaðan sútara, en nú er
að ljúka námi í Englandi Oddur
Eiríksson líffræðingur og kemur
hann til starfa hjá okkur í haust.
Það hefur óneitanlega í för með
sér mikla aukningu á verðmæta-
sköpun hjá fyrirtækinu að geta
fullunnið skinn, og geri ég ráð
fyrir að hún tvöfaldist. Þessi
fullvinnsla skinnanna kallar
einnig á aukinn starfskraft en í
dag erum við alls 25.
— Framleiðsla Loðskinns hefur
verið einkum langhára teppagær-
ur, forsútun skinna og nokkuð
hefur verið um framleiðslu á
svonefndum mokkajökkum.
Jón var spurður um rekstur
iðnfyrirtækja á Sauðárkróki og
hvort iðnaður ætti þar framtíð
fyrir sér:
— Iðnaður á án efa framtíð fyrir
sér hérna á Sauðárkróki, en nú er
rekin hér saumastofa, sængurgerð
og að sjálfsögðu eru hér líka ýmiss
konar verkstæði og mikill bygg-
ingariðnaður. Eg held að fyrirtæk-
in eigi eftir að stækka og dafna ef
rétt er á málum haldið.
Hvert er framleiðsla Loðskinns
einkum seld?
— Pólland er hefðbundinn
markaður okkar og síðan Norður-
löndin og við erum að gera okkur
vonir um að komast inná Banda-
ríkjamarkað og England. Það er
íslenzka umboðssalan er annast
afgreiðslu fyrir okkur, en við
seljum allt í eigin nafni.
Er ekkert erfitt að reka út-
flutningsfyrirtæki frá Sauðár-
króki?
— Segja má að því fylgi vissir
annmarkar, t.d. það að Búnaðar-
bankinn afgreiðir ekki gjaldeyri,
útflutningsleyfi þarf að sækja til
ráðu.neytis og við höfum ekki
aðgang að telexþjónustu. En samt
eru þessi samskipti við kerfið ekki
svo mikið vandamál, við höfum
afgreiðslu syðra eins og ég nefndi
og fyrirtækið er vel í sveit sett hér
í Skagafirði. Þetta er landbún-
aðarhérað, sem gerir okkur öflun
hráefnis auðveldari, nóg er af
heitu vatni, sem við þurfum mikið
af og skipin koma hingað og taka
vöru okkar til útflutnings, en það
er lýtur að skrifstofumálum fer
allt í gegnum Reykjavík.
Hvernig gengur salan fyrir sig?
— Við sækjum ákveðnar skinna-
sýningar, sem haldnar eru tvisvar
á ári, vor og haust, erlendir aðilar
koma hingað og við förum út og
nokkuð er einnig selt gegnum
telex, þegar fastir viðskiptavinir
eiga í hlut.
Að lokum er Jón Ásbergsson
spurður nánar um uppbyggingu
Loðskinns h.f. á næstu árum:
— Við reiknum með að auka
jafnt og þétt starfsemina, sérstak-
lega hvað varðar fullvinnslu
skinnanna. Á næstu tveimur árum
verður starfsmönnum smám
saman fjölgað upp í um 50 manns
og e.t.v. meira. Úm húsnæðið er
það að segja að ekki er þörf á að
stækka það að svo stöddu, það er
um 3600 fermetrar, en auka þarf
við vélakostinn og höfum við þegar
fjárfest fyrir um 45 milljónir í
þessu skyni, en við gerum ráð fyrir
að njóta að nokkru fyrirgreiðslu
frá Iðnþróunarsjóði og Iðnlána-
sjóði.
Jón Ásbergsson framkvæmdastjóri Loöskinns h.f. með ísland svart á
hvítu.
Sútunin fer fram í ýmsum kerjum og síðan eru gærurnar þvegnar.
Eftir pressun eru þær hengdar upp og setar í sérstaka þurrkskápa.

sÉ
Séð yfir einn vinnslusala Loðskinns h.f. en húsnæði fyrirtækisins er
samtals 3600 fermetrar.
Ljósm. Rax.