Morgunblaðið - 24.06.1978, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 1978
Kristján Jónsson og starfsstúlkur við framleiðslustörf.
„Við íslendingar erum
bara svo litlir sölumenn"
fíætt vid Krístján Jónsson verksmidjustjóra á Akureyri
Eitt af stærri atvinnufyrir-
tækjum á Akureyri er Niður-
suðuverksmiðja Kristjáns Jóns-
sonar og Co á Oddeyrartanga.
Fyrirtækið var stofnað árið
1947 af bræðrunum Kristjáni
Jónssyni, Mikael framkvæmda-
stjóra fyrirtækisins og Jóni
Árna ásamt föður þcirra
bræðra og Hjalta Einarssyni
sem starfaði hjá fyrirtækinu.
Mbl. heimsótti verksmiðjuna
og náði tali af Kristjáni.
„Niðursuðan byrjaði í ákaf-
lega smáum stíl. Við byrjuðum
í litlu húsi hérna á staðnum, 50
fermetra húsnæði, og byrjuðum
þá að leggja niður kryddsíld til
útflutnings til Bandaríkjanna.
Síðan stækkuðum við svolítið
við okkur, fengum allt húsið, um
100 fm og hófum niðursuðu á
smásíld sem veidd var hér í
firðinum. Fyrirtækið var svo
stækkað til muna árið 1960 með
nýtízku vélum til niðursuðu á
smásíld, að töluverðu leyti til
útflutnings. Árið 1963 var hafin
framleiðsla á gaffalbitum úr
kryddsíld, sem hefur farið stöð-
ugt vaxandi síðan og náði
hámarki hjá okkur á síðasta ári
þegar framleiðslan var rúmlega
6 milljónir dósa af gaffalbitum.
Á árinu 1972 hófum við niður-
suðu á rækju sem veidd er við
Grímsey og Kolbeinsey og enn-
fremur framleiðum við niður-
soðnar fiskibollur, fiskbúðing
o.fl. og grænmeti. — Grænmet-
ið kemur frá útlöndum ýmist
þurrkað eða nýtt.
Hér hefur orðið töluverð
endurnýjun síðustu þrjú árin.
ByKKÖ hefur verið vörugeymsla
og kæliklefar fyrir hráefnið og
fullunnar vörur og á síðasta ári
frystiklefar, sem ætti að geta
orðið til þess að hægt sé að reka
fyrirtækið af meiri krafti ef
aðrar aðstæður leyfa.
Því er ekki að leyna að stærsti
markaður okkur nú, hefur verið
Rússland, en einnig hefur verið
selt til V-Evrópu og Bandaríkj-
anna.
Ekki það að við séum svo
óánægðir með rússneska mark-
aðinn, hann þyrfti bara að vera
tryggari. Við kaupum hráefnið á
haustin á meðan síldin veiðist
og er söltuð og síðan er það
yfirleitt ekki fyrr en í janúar
sem farið er að semja um
kaupin. Rússneski markaðurinn
er ótraustur að því leyti að
mismunandi mikið er keypt frá
ári til árs.
Það er Sölustofnun lagmetis
sem hefur söluna á hendi, en við
erum aðilar að henni. Það er
hennar hlutverk að brjótast inn
á hina ýmsu markaði erlendis en
það hefur tekizt misjafnlega.
Hér er mikið verkefni fyrir
höndum.
Starfsfólk, hér vinna nú rúm-
lega 200 manns við öll störf,
fyrst og fremst framleiðslustörf.
Við teljum okkur hafa haft mjög
gott starfsfólk frá byrjun og
með þrotlausri vinnu hefur
tekizt að gera fyrirtækið að því
sem það er nú.
Ég tel að svona fyrirtæki
þurfi að vera mjög tæknilega
fullkomið til þess að vera
samkeppnishæft og starfsfólk
þarf að vera þjálfað. Á bak við
svona rekstur er gífurleg rann-
sóknarstarfsemi, en á hana
hefur skort mikið hér á landi. —
Við höfum leitað til Rannsókna-
stofnunar fiskiðnaðarins en þeir
eru nú að koma sér fyrir hér í
húsakynnunum hjá okkur.
Sölumál? Ef ná á árangri í
sölumálum þarf geysilega vinnu
og fjármuni til. Samkeppnin er
mikil þar sem hér er um að ræða
sölu á fullunninni vöru. Það er
munur á slíkri sölu og sölu á
hráefni.
Framtíðarmarkaðurinn, hann
verður náttúrulega um allar
jarðir gallinn er bara sá að við
Islendingar erum litlir sölu-
menn. Ég hefði sagt að markað-
ur væri í stórum dráttum um
allan heim til Japan, og þó, við
þurfum e.t.v. ekki að fara svo
langt. Það eru Bandaríkin,
V-Evrópa og svo A-Evrópa.
Markaðurinn innanlands fer
vaxandi. Við höfum hugsað
okkur að snúa okkur meira að
honum en viö höfum gert
undanfarin ár.
Nýjungar, náttúrulega er
maður með þær í huga — það er
svo fjölmargt sem nýta mætti
og koma á markað ef maður
aðeins kæmist yfir það. Nei það
hafa engar kvartanir yfir vöru
borizt frá útlöndum og ekki
borið neitt á því að vörur hafi
farið illa í flutningum".
Frá Akureyri
Álfakollur
, (Stachys macrantha)
ÁLFAKOLLUR er ein aí
okkar harðgerustu garð-
jurtum. Ég held að hann
geti verið til augnayndis
hvar sem er á landinu sé
ofurlítið um hann hugs-
að. Það er nefnilega ekki
sama hver lífskjör hon-
um eru búin fremur en
öðru sem lifir og grær.
Álfakollur verður ALDR-
EI fallegur í rökum jarð-
vegi og skugga og ekki
má hann heldur hafa
mjög kröftuga mold (þ.e.
mikinn áburð), því þá vill
blaðvöxtur verða feiki
óþarft að fá sér margar
plöntur í einu. Hann er
líka fallegri ef honum er
skipt, ætti ekki að standa
óhreyfður lengur en 4—5
ár.
Blómin á álfakollinum
eru nokkuð stór, rauð-
fjólublá og sitja í stuttu
axi á stöngulendanum.
Hann er mjög skrautleg-
ur í blómi og ef vel tekst
til með ræktun standa
blómin nokkuð lengi.
Blómin henta vel til af-
skurðar.
mikill, blómin verða
færri og koma seinna. En
sé honum valinn sólríkur
staður t.d. ofarlega í
hallandi beði getur blóm-
skrúðið orðið ótrúlega
mikið, — og golu þolir
álfakollurinn betur en
mörg önnur blóm. Hann
nýtur sín best í þyrpingu,
einnig fallegur í röð.
Álfakollur er meðal
þeirra blóma sem afar
auðvelt er að fjölga með
skiptingu. Jarðstöngl-
arnir eru láréttir og má
— ef vill — búta þá niður
mjög smátt. Það er því
Álfakollur er af vara-
blómaætt. Náskyld hon-
um eru HULDULJÓS og
LAMBSEYRA en sjald-
séðari í ræktun.
Lambseyra er ræktað
vegna blaðanna sem eru
þykk og mjúkhærð ljós-
grá á lit og bera nafn
með rentu. Það hefur
viljað týna tölunni hér
nyrðra í snjóalausum
frostavetrum og sjálfsagt
er að skýla því lauslega
ef sólskin er mikið og
heitt á daginn en hörku-
frost um nætur.
H.P. Fornhaga.
Metverd
á uppboði
London. 22. júní. AP.
SKAMMT Kerist nú stórra höKKa
á milli hjá uppboðsfyrirtæki
Sothebys í London. Mbl. Kreindi
í gær frá að þar hefði á miðvikir
daK verið boðið upp dýrasta
málverk allra tíma fyrir um 240
milljónir ísl. króna. Á fimmtudaK
var aftur sett met og var í þetta
sinn boðinn upp minnispeninKur
frá miðöldum. Pcninsurinn. sem
sýnir kærleiksengilinn og er um
14 sentimetrar að ummáli, seldist
fyrir um 576 milljónir íslcnzkra
króna. Þetta er hæsta verð fyrir
nokkurt listaverk í sögunni
annað en málverk.
Minnispeningurinn var, eins og
málverk De Faolos, úr safni
Roberts von Hirsch og var það
Þjóðverji að nafni Reiner Zietz
sem keypti hann fyrir ríkislista-
safnið í Berlín. Peningurinn er frá
því um árið 1150 og smíðaður af
belgíska gullsmiðnum Godefroid
de Claire.